Lompe en ladderzatte Britten op vakantie

De zuipvakantie in een Zuid-Europese badplaats is voor veel tieners de eerste keer dat ze een paar dagen zonder toezicht van hun ouders kunnen doen waar ze zin in hebben. En dus nemen ze het er van. Ze zuipen zich het ziekenhuis in, nemen extreem domme tatoeages en proberen hun soa-verzameling compleet te maken.

De Britse fotograaf Peter Dench heeft er zijn levenswerk van gemaakt om zijn jongere landgenoten op dit soort vakanties te fotograferen. Dat heeft tot nu geresulteerd in drie boeken: Alcohol and England , England Uncensored en het vorige maand verschenen The British Abroad .

Voor dat laatste boek bezocht hij vier van de allerpopulairste feestbestemmingen in Europa – Agia Napa, Sunny Beach (in Bulgarije), Ibiza en Magaluf – om vast te leggen waar Britten zich zoal mee bezighouden, na een goedkope EasyJet-vlucht en een paar liter goedkope wodka.

Ik sprak Peter en vroeg of hij iets heeft opgestoken van het fotograferen van al die duizenden jonge Britten, die onophoudelijk dronken zijn en zich uitsluitend bezighouden met extreem domme shit.

V ICE: Hoi Peter. Je hebt maandenlang gefotografeerd voor je project The British Abroad. Wat heb je geleerd over je landgenoten?
Peter Dench: Iets dat ik ook al zag toen ik met mijn boek Alcohol and England bezig was, namelijk dat Britten op steeds jongere leeftijd beginnen met drinken, en ook in steeds grotere hoeveelheden omdat het steeds goedkoper is geworden. Je ziet die ontwikkeling echt terug in de foto's. Ik hoop dat The British Abroad zich ook op die manier ontwikkelt; dat we over tien jaar terugkijken naar deze periode en denken: wow, je kon toen wel voor erg weinig geld op dit soort vakanties.

Denk je dat het langzamerhand weer duurder zal worden?
Ik kan niets voorspellen, maar weet je nog dat je van die vluchten van één euro had? Dat soort aanbiedingen zijn inmiddels al weer zo goed als verdwenen.

Welke plek bezocht je voor dit project als eerst?
Het begon als iets wat in The New Yorker zou verschijnen. Zij stuurden me naar Poreč in Kroatië, toen naar Agia Napa, naar Sunny Beach in Bulgarije, naar Ibiza, en ik wilde eindigen in Magaluf, omdat ik daar als kind op vakantie ging.

Wat was de heftigste plek?
De lastigste plek om te schieten was San Antonio op Ibiza, omdat veel mensen daar drank en drugs mixten. Ik weet ongeveer hoe dronken mensen zich gedragen, en ook wel hoe mensen aan de drugs zijn, maar ik kan niet voorspellen wat mensen doen als ze alles door elkaar gebruiken. Ik kwam een groep jongens uit Coventry tegen die van alles hadden gebruikt en er daarna iets van negen liter wodka erdoorheen jaagden. Ik kan in zo'n situatie totaal niet inschatten of ze mijn camera willen jatten, of me een knuffel willen geven, of dat ze me willen neerschieten.

Zijn de vooroordelen over Britse toeristen terecht? Zag je inderdaad overal mankini's, vechtpartijen en op straat pissende tieners?
De vooroordelen zijn zeker terecht. Ik heb een nachtje met een strandbeveiliger meegelopen, en hij zei ook dat de Engelsen altijd voor de meeste problemen zorgen.

Heb je ook dingen gefotografeerd die je uiteindelijk bewust niet hebt gepubliceerd?
Ja. Ik denk dat je met fotojournalistiek misschien niet de wereld kan veranderen, maar je kunt wel bepaalde dingen aanstippen door het te laten zien. Dat probeer ik. Ik denk alleen niet dat de beste manier om dat te doen is door dronken debielen te fotograferen die hun pik laten zien.

Hoe gedragen Britten zich eigenlijk ten opzichte van elkaar?
Britten zijn veel toleranter dan je zou verwachten. Er zijn geen echte grote tegenstellingen meer tussen mensen. En ik ben zelf in al die tijd één keer op mijn bek geslagen.

Ik had ook gedacht dat iedereen elkaar voor lul wilde zetten door filmpjes op Facebook te zetten en zo, maar dat gebeurde niet echt veel – iedereen was heel beschermend naar elkaar. Ik zeg niet dat het alleen maar supergezellig en gemoedelijk was, maar er werd minder gevochten dat ik vooraf had gedacht.

Hoeveel vechtpartijen heb je gezien?
Zoals ik al zei, als er drugs en alcohol werden gemixt ging het mis. Zodra je wodka en cocaïne mengt, wordt het onvoorspelbaar en gevaarlijk. Maar goed, ik ben opgegroeid in een tijd dat er enorm veel voetbalgeweld was, en dat is veel gewelddadiger en enger dan een opstootje in een nachtclub.

Ik ben wel wat gewend. Bovendien ben ik nu 43 en ga ik er niet meer zo in mee als vroeger.

Toen je je dat realiseerde, werd je toen voorzichtiger, ook op de locaties die je daarna nog bezocht?
Nou, ik deed het allemaal achter elkaar. Alleen Poreč had ik al eerder gedaan. Maar verder was het zo dat ik direct doorging, van de ene locatie naar de andere.

Heftig.
Ja, nou ja, je kan ook oorlogsfotograaf worden; dat lijkt me nog wel even een stukje heftiger. Maar tegen het eind had ik er wel genoeg van. Ik lag op een gegeven moment in mijn bed in Magaluf, stinkend naar frituurvet, terwijl ik voor de 122e keer naar Swedish House Mafia aan het luisteren was. Toen dacht ik: nou, zo kan het wel weer.

Mengde je je eigenlijk ook met de tourguides?
Ja, heel vaak. Dat is een ander verhaal, wat zij doen en hoe ze zich gedragen.

Ze lijken soms nog extremer dan de toeristen.
Klopt. Zij misdragen zich echt, en maken misbruik van bepaalde situaties. Het is echt zorgwekkend dat de veiligheid van anderen in hun handen ligt.

Kwam je ook mensen tegen die hun vakantie vreselijk hadden gevonden? Mensen hebben altijd zulke hoge verwachtingen van dat soort vakantiebestemmingen.
Soms hebben dit soort vakanties wel iets tragisch ja. Toen ik naar Agia Napia ging, zag ik jongens al op het vliegveld champagne wegtikken, en ook in het vliegtuig bleven ze drinken. Later zag ik ze bij een pool party. Weer compleet naar de tering. Het leek alsof ze echt niks anders konden bedenken dan drinken – alsof ze zich vooraf hadden voorgenomen niets anders te doen. Dat heeft wel iets vreselijk tragisch.

Het was fantastisch om te doen, maar ik wil nu wel even iets totaal anders. Daarom ga ik twee weken naar Dallas; een dagje naar een schietbaan, een dagje naar een honkbalwedstrijd en nog even een religieus festival bezoeken.

Bedankt, Peter.

Hieronder zie je meer foto's van The British Abroad: