Mannen vertellen waarom ze zijn vreemdgegaan

Het idee heerst dat mannen meestal degenen zijn die vreemdgaan, dankzij een patriarchale notie dat ze door 'de evolutie geprogrammeerd zijn om vrouwen als oud vuil te behandelen omdat ze hun zaad moeten verspreiden,' of zoiets. Maar er is een nieuwe theorie die suggereert dat vrouwen ook een evolutionaire reden hebben om regelmatig van partner te wisselen. Deze theorie, en ons daaropvolgende artikel over de redenen waarom vrouwen vreemdgaan, maakte een hoop los onder de mannelijke internetlezer. We kregen lange e-mailtjes van kwade mannen die ons ervan probeerden te overtuigen dat de theorie voor geen meter klopt, en vrouwen echt geen biologische drift hebben om buiten de pot te pissen.

Onder het mom van hoor en wederhoor besloot ik een paar mannen te vragen waarom ze zijn vreemdgegaan, zodat we de twee geslachten kunnen vergelijken en gezamenlijk kunnen zwelgen in ons gedeelde onvermogen om trouw te blijven aan elkaar. Hoera voor gendergelijkheid!

Ik ben het afgelopen jaar nog vreemdgegaan terwijl ik een serieuze relatie had – en ik was nog verliefd op haar ook, wat behoorlijk fucked up is. En het is meer dan eens gebeurd. Zij ging ook vreemd, wat natuurlijk geen excuus is, maar ik heb gewoon een soort zelfvernietigingsknop die om gaat in m'n hoofd voordat ik bewust besluit om iemand anders te neuken. Het is altijd met voorbedachten rade, bedoel ik.

Het was geen dronken vergissing op een feestje; ik zat om drie uur 's nachts door mijn vriendenlijst op Facebook te scrollen en besloot dat in plaats van een berichtje te sturen aan m'n vriendin, ik ging proberen te scoren met iemand anders. Iemand anders die zij niet kende en nooit zou ontmoeten, om precies te zijn.

Ik denk dat ik ondanks dat ik een goed functionerend lid van de maatschappij ben, ik ook erg onzeker ben en veel bevestiging nodig heb, en dat gevoel wanneer een nieuw iemand interesse in je heeft is fucking goed. Ik denk ook dat ik een beetje een sociopaat ben, want ik voelde me er slecht over, maar wel maar heel even. Daarna verdrong ik het schuldgevoel gewoon en ging ik verder met mijn leven. Je moet dat verlangen om iemand anders te neuken kunnen scheiden van de daad zelf. Trek je gewoon af, gast, dan ben je dat meisje in de club dat je zo graag wilde neuken zo vergeten.

—Caspar, 23 jaar

Ik was nog nooit eerder vreemdgegaan; ik vond dat echt een van de ergste dingen die je kan doen. Ik was al een paar keer bedrogen, en een van die keren had me zo gekwetst dat ik zeker wist dat ik nooit zou vreemdgaan, omdat ik wist hoe het voelt als je bedrogen wordt.

Niet zo lang geleden ging mijn vriendin met een paar vriendinnen op vakantie, en terwijl zij weg was kwam ik erachter dat ze kort daarvoor was vreemdgegaan. Ik wilde het uitmaken, maar wilde dat niet doen over de telefoon. Een paar dagen voordat ze terugkwam van vakantie, moest ik naar een bruiloft. Ik was niet van plan om vreemd te gaan, maar een meisje stapte op me af bij de bruiloft, en er was drank, en we eindigden samen in mijn hotelkamer. Eerst voelde ik me echt verschrikkelijk; ik had technisch gezien nog steeds een vriendin, en probeerde het nog tegen te houden – maar dit meisje was echt heel erg mooi.

Ik voelde me erg schuldig, maar ik maakte het toch uit met mijn vriendin toen ze terugkwam, en vertelde haar niet wat ik had gedaan. Het was een mix van wraak en een gevoel van 'ik heb jou toch niet nodig,' waardoor ik me op dat moment beter voelde. Maar nu worstel ik er wel mee dat ik het soort mens ben geworden dat ik altijd verachtte.

—Neal, 23 jaar

Ik had al vijf jaar een relatie, maar leerde een ander meisje kennen op een datingsite. We spraken af om een drankje te drinken, en ik was een uur te laat vanwege werk. Nadat we een paar drankjes op hadden, stelde zij voor om naar haar huis te gaan, aangezien haar ouders die avond niet thuis waren. We gingen naar boven, en lagen op haar bed een of andere domme film te kijken. Ze zei dat ze geen seks met me ging hebben omdat ik een uur te laat was, maar dat ze me wel wilde pijpen.

Ik maakte het ongeveer een jaar later uit met mijn vriendin. Ik verveelde me in die relatie, denk ik, omdat we al sinds mijn zestiende samen waren. Ik zat gevangen in de sleur. Als ik er nu op terugkijk, wou ik dat ik het eerder had uitgemaakt, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan als je nooit iets anders hebt gekend en je zo op je gemak voelt bij elkaar. Ik denk niet dat vreemdgaan mijn gevoelens voor mijn vriendin heeft veranderd. Ik denk dat ik gewoon een erg cynische kijk op het leven en vrouwen heb, en weinig emoties heb – een beetje als Dexter ofzo.

—Kevin, 26 jaar

Ik denk dat vreemdgaan de ergste vorm van liegen ter wereld is, vooral tegen jezelf. Ik realiseerde me dit toen ik, voor het eerst, gedwongen werd om eerlijk te zijn tegen een meisje. Ik was niet echt vreemdgegaan, maar ik was wel al een tijdje met een ander meisje berichtjes aan het uitwisselen, en dat ging allemaal behoorlijk diep. Hoe dan ook, mijn vriendin kwam erachter en las de berichtjes. Het was een soort emotioneel vreemdgaan, wat misschien nog wel erger is.

Onze relatie liep al een tijdje niet lekker, en ik was niet volwassen of slim genoeg om dat onder ogen te zien. Maar we hielden wel echt van elkaar, dus deden we ons best om de relatie toch nog te redden. Mensen vinden het zo moeilijk om eerlijk te zijn tegen zichzelf en anderen, omdat de waarheid pijnlijk kan zijn om te horen. Maar de waarheid kan ook een helende werking hebben, ook als het in eerste instantie pijn doet. En je kan nooit echt vrede hebben met jezelf als je vreemdgaat.

Een vrouw is je steun en toeverlaat. De potentiële moeder van je kinderen. Een beste vriend. Je sekspartner. En toch behandelen we ze slecht. We zijn bang voor vrouwen, dus gaan we vreemd om nog een beetje de controle te houden. Maar misschien moeten vrouwen ook wel erkennen dat mannen gevoelig zijn. Als je je vriendin pijn doet, is dat natuurlijk een slechte zaak. Maar het is waarschijnlijk ook een teken dat er iets mis is met jezelf of met de relatie. Ik was naïef; ik snapte dat allemaal gewoon niet toen ik nog jonger was. Maar dat ene meisje maakte een man van me.

—Isaiah, 29 jaar