Breaking: Henk Krol heeft de verkiezing van ongemakkelijkste politicus 2017 gewonnen

Volg Kiezen met VICE elke dag en mis niks.

De verkiezingscampagne zit erop, en hoewel het peentjes zweten om de uitslag nu pas echt gaat beginnen, kunnen we ook alvast een zucht van verlichting slaken. Want dat er geen stemvee meer binnen gehengeld hoeft te worden, betekent dat politici zich weer veilig kunnen terugtrekken in hun politiekbubbel, en niet meer Pipo de Popiejopie-clown hoeven uit te hangen in tv-programma's, onder de mensen, en op andere plekken in de echte wereld. Thank god, want politici zijn echt de meest ongemakkelijke mensen ooit, als ze iets anders moeten doen dan politieken.

Enkele schrijnende vlagen van ongemak hebben we eerder al uitgelicht, maar we kunnen nu definitief de allerongemakkelijkste momenten uit de verkiezingsstrijd van 2017 onder elkaar zetten. En, belangrijker nog, daarmee de winnaar uitroepen van de zinderende wedstrijd 'Politiek is soms zo ongemakkelijk dat het pijn doet'. Wie stoot regerend kampioen Job Cohen van de troon, die een paar jaar geleden tijdens Koffietijd meeliep in de polonaise van Arie Ribbens? Wie wordt de nieuwe minister-president die mag heersen over het koninkrijk der ongemak?

Om in de stemming te komen luiden we de verkiezing in met een oud-kampioen en vedette pur sang: Hilbrand Nawijn. De voormalige LPF-politicus deed deze week precies tien jaar geleden mee aan So you wanna be a popstar, en tilde de competitie daarmee in één klap naar een compleet nieuwe dimensie.

Mocht je je oogbollen nog niet aan je nagels hebben hangen, dan is het nu tijd om je tenen weer te ontspannen en te lezen wie er in de definitieve top 5 is geëindigd:

Video via ANP, zoals je misschien al gezien had

De Turkse minister van Buitenlandse Zaken en later ook de Turkse minister van Familiezaken mochten niet naar Nederland komen, en dat zorgde voor een Turks-Nederlands wedstrijdje ver pissen en een diplomatieke rel van jewelste. Het meest in z'n sas daarmee was Geert Wilders. Hij was drie dagen eerder naar de Turkse ambassade gegaan om tegen de komst van de Turken te demonstreren, en kon daarom mooi de eer van de rel opstrijken.

Desalniettemin was het protest van Wilders een treurig beeld. Demonstraties verschillen niet zo heel erg van polonaises: het ziet er al gauw pijnlijk uit als er maar twee mensen aan meedoen, en als dat dan ook nog volwassen mannen zijn en het ondertussen heel erg regent, wordt het ronduit tragisch. Een spandoek met daarop 'Blijf weg' is bovendien iets wat je zou verwachten van Goofy of Kwik, Kwek en Kwak die protesteren tegen de komst van Govert Goudglans naar Duckstad, maar Geert vond blijkbaar dat hij er ook mee weg kon komen. Hij had zelfs de moeite genomen om tekst nog even door Google Translate te halen.

Als Rob Geus een euro zou krijgen voor alle talenten die hij niet bezit zou hij zo'n beetje heel Afrika kunnen opkopen, maar SBS6 had bedacht om hem voor Stem van Nederland in discussie te laten gaan met de lijsttrekkers. Rob heeft van zichzelf de meest onuitstaanbare cultheld van Nederland gemaakt, door in De Smaakpolitie onverwacht restaurantkeukens binnen te lopen en zwetende koks belerend toe te spreken over niet goed hangende handzeepdispensers en viezigheid in het afvoerputje.

Robs trademark is dat hij vrijwel altijd teleurgesteld is over de hygiëne in de keukens die hij bezoekt, en daar dan met geforceerd ongeloof "man man man" over zegt. Rob is de personificatie van hoe je 'een kneus' zou omschrijven, maar tegelijkertijd is hij real als fuck. Rob weet het ongemak in ieder mens te laten ontbranden als een hellevuur, en alsof dat nog niet genoeg is, had hij ook een "man man man" ingestudeerd voor zijn ontmoeting met Mark Rutte. Uitstekende sidder-tv.

Het ongelooflijke, meerdimensionale verdriet dat je ervaart tijdens het kijken van bovenstaand filmpje hebben we eerder al uitgebreid besproken. Staatssecretaris Martin van Rijn (van Volksgezondheid, Welzijn en Sport) bezocht een verzorgingshuis in Kampen, waar de medewerkers speciaal een flashmob hadden ingestudeerd. De vraag blijft echter wie dit filmpje heeft gewonnen op het gebied van ongemak. Is het de staatssecretaris zelf, wiens lichaamshouding tijdens de flashmob verraadt dat hij droomt van een teleportatiemachine met een lijntje naar een ander universum…

…of is het toch de man in het publiek, die op 4:30 door de flashmobbende vrouwen tot zijn spijt wordt gevraagd om te gaan staan en te participeren, en geen idee heeft waarom hij in godsnaam gestraft is met twee handen die hij nergens kan laten:

Het ligt er zo dik bovenop: Mark Rutte wil overkomen als een vlotte vogel met een spetterende persoonlijkheid – eigenlijk precies de man die hij absoluut niet is. Hét VVD-motto van deze campagne, "Normaal Doen", zit tot op het bot in Rutte verankerd (in ons videointerview met hem gaf hij nog maar eens aan dat hij 'nu.nl' tot zijn favoriete website van het héle internet rekent, en het interview met 3FM-kopstuk Michiel Veenstra, waarin ze onder meer praten over die "bijzondere vogel" Bono van U2, kan zo in het museum van minst edgy muziekgesprekken ooit).

Andere lijsttrekkers, zoals Jesse Klaver, kregen het ook zwaar te verduren nadat ze hadden verteld wat hun favoriete muziek aller tijden is (Klaver noemde onder andere Imagine van John Lennon en Brabant van Guus Meeuwizzzzzzz…), maar toch is de holle kriebel die je bij Rutte voelt het grootst. Zijn poging om over te komen als een moderne minister-president met een neusje voor edge, culmineert in het veelvuldig gebruik van het woordje 'gaaf'. In het pamflet van Rutte dat in de kranten werd verspreid noemt hij Nederland een "waanzinnig gaaf" land, en in een recent VVD-spotje beantwoordt hij de vraag over wat zijn favoriete woord is met 'GAAF'.

Gaaf. Een prima woord voor een oma die in 1990 probeert zich cool te houden voor haar kleinkinderen, maar wanneer de leider van een land het in 2017 gebruikt om dat land te omschrijven een goede reden om een natte ongemaksscheet te laten.

Henk Krol opende de ongemakscompetitie met een blundershow van ongekende proporties op zijn 50PLUS-congres. Daar was Ben Cramer ingehuurd om het clublied Blijf van mijn poen af te zingen, maar het liep volledig in de soep, omdat de karaokeversie niet synchroon liep, ook tijdens alle zes (!) de keren dat Ben Cramer het opnieuw probeerde. Ben was woest, de zaal sidderde, Nederland lachte. Voor Henk begon het gestuntel pas.

Later vertelde hij aan At5 dat hij überhaupt spijt had van het lied, omdat het misschien toch een verkeerd beeld had gecreëerd. Hoe kan je één lijflied schrijven en daar achteraf spijt van hebben, Henk?

Toch beschreef het lied redelijk goed waar 50PLUS zich hard voor maakte: met je takken van de poen van opa's en oma's afblijven. Hoe dat bekostigd moest worden was alleen nog wel een dingetje. In Het Lagerhuis schoot Henk in een ongecontroleerde woedeaanval, wat er vrij komisch uitzag. Hij verweet Asscher dat hij over cijfers loog, maar bleek toch elke keer vooral zelf een enorme goochelaar te zijn als het om cijfers ging. En met woorden trouwens ook, bleek toen hij bij Pauw & Jinek opeens over WAO begon te praten (naar eigen zeggen omdat hij vermoeid was).

Als klap op de vuurpijl flapte Henk er tegen een paar journalisten uit dat hij de gouden oplossing had om de kosten van het verlagen van de AOW-leeftijd naar 65 op te vangen: een kortere maar lagere AOW. Henk was blijkbaar even vergeten dat 'de poen van bejaarden afpakken' nou net het speerpunt van zijn partij was, en de volgende dag moest partijvoorzitter Jan Nagel uitleggen dat Henk het verkeerd geformuleerd had. Dat deed hij tijdens een persconferentie waar Henk Krol zelf niet aanwezig was, want Henk zag inmiddels sterretjes en besloot om de komende dagen even op bed te blijven liggen.

In een allerlaatste poging om de schade van al zijn ontelbare mislukte optredens te lijmen, kwam Henk op het lumineuze idee om in een blauwe helikopter te stappen en op één dag alle provincies af te vliegen, onder de hashtag #helihenk.

En zo vloog de onbetwiste winnaar van deze verkiezingen over Nederland, als de laatste ereronde van een groot kampioen. Henk, je bent behalve een oude ook een hele grote!