Zurkhaneh, de Iraanse sport waarbij mannen met gigantische knotsen zwaaien

Fotograaf Chris Pugmire was al een aantal weken in Iran op stap om vakantie te vieren, te badderen in Iraanse hamams en granaatappels te eten, toen hij zich op een dag in Yazd bevond, een stad in het midden van het land. Daar kwam hij terecht in een Zurkhaneh, een Iraanse sportschool en prachtige arena, waar Iraanse mannen hun spieren en kracht tentoonstellen onder begeleiding van traditionele muziek. Deze sessies bijwonen werd een favoriete activiteit voor Chris, want het was, zo zei hij: “Een overweldigende zintuiglijke ervaring, door de muziek, spiritualiteit, kracht, de geur van zweetsokken en de mooie Perzische driekwartsbroeken die ze aanhebben.”

Zurkhaneh is een eeuwenoude trainingsmethode voor krijgers uit het Perzische Rijk en bestaat uit een mix van martial arts, gymnastiek, gewichtheffen en spiritualiteit. Volgens UNESCO is het een van de oudste traditionele trainingsvormen ter wereld, en dateert het van ongeveer 132 jaar voor Christus. In Yazd, maar ook in 500 andere Zurkhanehs verspreid door heel Iran, verzamelen mannen van alle leeftijden en achtergronden zich tegenwoordig nog steeds om de sport te beoefenen.

“Het is een spirituele training waarin strekken, extreme push-ups, gewichtheffen en pirouettes belangrijk zijn. Ze zwiepen met knuppels van dertig kilo, en metalen gewichten van vijftig kilo door de lucht op het ritme van de muziek,” vertelt Chris. “Een morshed, een soort coach die in een open hokje naast de arena zit, leidt alles in goede banen. Hij slaat op trommels en bellen en zingt gedichten over eeuwenoude helden, en er zit enorm veel echo op het geluid. De mannen in de arena reageren daar weer op door te brullen. De show eindigt wanneer ze traditionele Iraanse pirouettes laten zien,” legt hij uit.

Hoewel de mannen met metalen gevaartes rondzwaaien en als driftige krijgers door de arena denderen, is de sfeer in een Zurkhaneh volgens Chris heel verwelkomend en relaxed. “Iedereen is heel lief, vooral tegen toeristen. Op het einde gaan ze allemaal bij elkaar zitten, kletsen ze wat en drinken een kopje thee.”

Wat Chris vooral opviel is hoe Zurkhaneh totaal verschillend is van de, volgens hem, individualistische sport- en fitnesscultuur in het westen. “Het gaat niet om winnen of de beste zijn. Het gaat niet om foto’s van je sixpack op Instagram posten na je work-out. Het leert je juist lessen in bescheidenheid en vriendelijkheid. Het idee is om een beter mens te worden, naar jezelf en naar anderen toe, zowel geestelijk als lichamelijk.”