Dave Bulthuis over zijn vloggende vriendin en overleden vis

Terwijl ik Dave Bulthuis (28) opbel, heeft hij een mooi uitzicht over de Japanse Zee. De verdediger zit op de bank in zijn appartement in Zuid-Korea, op de 48ste verdieping. Sinds begin dit jaar komt hij uit voor Ulsan Hyundai, waarmee hij in de knock-outfase van de Aziatische Champions League speelt. Naast hem zit zijn vriendin Joëlle Witschge, die op het moment van het interview nog hoogzwanger is, en niet veel later zou bevallen van hun zoon Rio.

Ik ben benieuwd naar het leven van Bulthuis in Zuid-Korea, waarvan ik al regelmatig iets meekrijg door de vlogs van zijn vriendin te bekijken. Daar is bijvoorbeeld te zien hoe ze naar een groot zeeaquarium gaan – de oud-speler van onder meer FC Utrecht en SC Heerenveen heeft namelijk een grote liefde voor vissen. Vanuit Ulsan vertelt Bulthuis over deze vlogs, hun nieuwste gezinslid en zijn schoonvader Richard Witschge.

VICE: Ha Dave, hoe gaat het met je?
Dave Bulthuis: Goed man, ik ben weer bijna wedstrijdfit. Nu is het echt wachten op de kleine. Ik heb al een zoon van drie – die woont in Nederland bij zijn moeder – dus aan luiers en flesjes ben ik al gewend. Ik denk wel dat Joëlle er iets drukker mee zal zijn dan ik.

Komt er nog iemand op kraambezoek?
Ja, onze families hebben de reis al geboekt. Ze moeten er wel wat voor overhebben: met een tussenstop ben je ongeveer zestien uur onderweg. Voor Joëlle is het fijn dat onze moeders en haar zussen kunnen helpen als ik weer de deur uit moet. Op 15 juni moet ik met Ulsan naar Japan voor de Aziatische Champions League. Tussen de trainingen en wedstrijden door moet ik ook nog naar de Nederlandse ambassade in Seoel om voor onze zoon een Nederlands paspoort aan te vragen. Anders wordt hij Zuid-Koreaan en moet-ie later twee jaar in militaire dienst. Dat doe ik hem niet aan, al vinden ze hier wel dat je pas echt een man bent wanneer je in het leger hebt gediend.

Hoe is het om Richard Witschge als schoonvader te hebben?
Als je zijn boek hebt gelezen denk je misschien dat hij constant grappen uithaalt, maar dat valt best mee. Mij heeft hij in ieder geval nooit in de maling genomen. Hij vindt het vast fijn om naast drie dochters ook een gezellige schoonzoon te hebben. We praten veel over voetbal. Als Richard hier is kunnen we ook op zijn contractverlenging als assistent bij Ajax proosten. Joëlle en ik hebben alle wedstrijden van Ajax in de Champions League gekeken, ook al was het toen ’s nachts bij ons. Bij Joëlle schieten nog de tranen in de ogen als ze aan Lucas Moura denkt.

Zijn jullie na vier maanden Zuid-Korea al helemaal gesetteld?
Eigenlijk wel, ja. We wonen in een mooi appartement en Ulsan is een fijne stad om in te wonen. Heel schoon. Winkelcentra zijn hier vier keer zo groot als De Bijenkorf. Ulsan is na Tokio de rijkste stad van Azië. Alles draait om Hyundai. Elke Hyundai die je ziet rijden, komt uit de fabrieken in Ulsan.

Vallen er ook dingen tegen?
We missen goede restaurants. In Amsterdam aten we vaak in het Okura. We eten hier wel meestal buiten de deur, en het eten is ook verder prima, maar erg gezellig is het niet: Koreanen gaan altijd gelijk van tafel als het eten op is. Ze zijn er blijkbaar niet zo in geïnteresseerd om een sfeervolle setting te creëren voor een avondje uit.

Hoe kwam je erbij om voor Ulsan Hyundai te gaan voetballen?
Ik begon het seizoen bij Heerenveen en in november hoorde ik al dat Ulsan belangstelling had. Bij Heerenveen was ik toen basisspeler en zelfs aanvoerder. Maar de leiding besloot opeens dat de jonge jongens een basisplek moesten krijgen, met het oog op hun transferwaarde. Ik belandde toen op de bank. Een Duitse oud-trainer die ik nog kende uit mijn periode bij Nürnberg werkt nu voor Ulsan, en die adviseerde de leiding om mij aan te trekken. Als je bedenkt dat topclubs in Azië vooral investeren in middenvelders en aanvallers, met name uit Zuid-Amerika, voel ik me vereerd dat ze bij mij zijn uitgekomen.

Waarom?
Ik wist dat de Koreaanse K-League hoog aangeschreven staat in Azië. In Azerbeidzjan was ik gewend om de koeien van het veld te jagen bij uitwedstrijden, maar in de K-League speel ik in de WK-stadions van 2002. Die bakken zijn alleen veel te groot voor veel clubs. Wij hebben ook een stadion voor 45 duizend man, maar er zitten er meestal zo’n 20 duizend in. De fans laten zich altijd positief horen: niemand fluit of scheld je uit. Ook niet in andere stadions. We spelen dit jaar mee om de landstitel en hebben de groepsfase van de Aziatische Champions League doorstaan. We wonnen van de kampioenen van Japan, China en Australië. In het duel met Sydney stond ik tegenover Reza Ghoochannejhad, met wie ik een half jaar terug nog bij Heerenveen speelde. We zeiden nog tegen elkaar: we zijn toch prima terechtgekomen.

De Braziliaan Hulk was jouw directe tegenstander in de wedstrijd tegen Shanghai SIPG. Hoe ging dat?
Eigenlijk best goed. Ik kende hem natuurlijk van tv. Hulk had een topperiode bij Zenit en de nationale ploeg van Brazilië. In het echt was hij wel een stukje kleiner dan ik dacht, maar dat compenseert hij weer in de breedte. Wat een buffel is hij. Een en al spierkracht. Maar we hielden hem mooi van scoren af. Nu spelen we in de achtste finales tegen Urawa Red Diamonds uit Japan. Wie weet waar het eindigt.

Kun je als speler van Ulsan Hyundai rustig over straat?
Ja hoor. Ik heb nog lang niet de status van Guus Hiddink. Ik zie vaak kinderen of jongeren wat giechelend met hun telefoon in de handen staan en naar mij kijken. Ze durven alleen niet echt om een foto of handtekening te vragen. Dan vraag ik zelf maar: “Do you want a picture?” Dan knikken ze: “Yes, yes, yes.” In Ulsan spreken niet veel mensen Engels, dus het is soms met handen en voeten communiceren. Gelukkig hebben we een tolk bij de club, want voor mij en de andere buitenlandse spelers is Koreaans abracadabra.

In het filmpje waarin je transfer werd aangekondigd sprak je anders al een aardig woordje Koreaans.
Haha, ja dat filmpje moest echt tien keer opnieuw worden opgenomen. Maar ze vonden het wel prachtig dat ik even iets in het Koreaans zei. Het was iets van: “Ik ben blij om hier te gaan spelen, hup Ulsan Hyundai!” Toen ik voor het eerst de kleedkamer binnenkwam, keken die Koreaanse jongens wel even zo van: wie is die Nederlander van bijna twee meter met dat lange haar? Als ik op het veld right of left roep snappen ze me gelukkig wel. In mijn eerste week ging ik nogal tekeer tegen wat jongens bij een zes-tegen-zes oefening. Ze kropen bijna ineen. Later werd me uitgelegd dat ze het niet zo gewend zijn om openlijk kritiek te krijgen. Ik moet me dus af en toe wat inhouden.

Wat is je nog meer opgevallen aan de Koreaanse cultuur?
Nu het zomer wordt, zie je steeds meer Koreanen met ladingen zonnebrandcrème op hun gezicht, en lopen veel vrouwen op het strand in een soort wetsuit. In Europa wil iedereen in de zomer bruin worden, maar hier willen ze juist zo wit mogelijk blijven. Hier geldt: hoe witter, hoe rijker, hoe hoger je status. Maar zelf trek ik gewoon mijn shirt uit op het strand. En ik zie Joëlle ook niet snel in zo’n pak rondlopen.

Joëlle heeft haar eigen youtubekanaal waarop ze vlogs post over jullie leven in Zuid-Korea. Hoe vind je dat?
Leuk hoor. Tijdens haar zwangerschap en de verhuizing kwam haar modellenwerk op een lager pitje te staan. Die vlogs zijn dan een leuke bezigheid. Ze doet het goed en heeft meer volgers dan ik op social media. We checken vaak samen nog even de video voordat-ie online gaat. Voor je het weet heb je je versproken of iets onhandigs gezegd en kom je op Shownieuws of RTL Boulevard. Dan krijg je daar gedoe om. Joëlle wil gewoon een leuk inkijkje geven in ons leven. Zoals waar we eten, of dat we naar de Filipijnen gaan. We krijgen vooral leuke reacties. Er reageren ook weleens wat zuurpruimen, maar dat hou je altijd. En zolang Joëlle het leuk vindt en er interesse is, blijft ze het gewoon doen.

Reageren andere voetballers er ook weleens op?
Henk Veerman stuurt soms berichtjes. Bijvoorbeeld als je net kunt zien dat ik in mijn boxershort op het bed lig. “Ziet er goed uit pik,” zegt hij dan. We kennen elkaar sinds we een jaar of tien zijn, vanuit de jeugd van FC Volendam. In onze tijd bij Heerenveen reden we iedere dag samen naar de trainingen. Ik heb vaak in mijn broek gepist van het lachen met Henk. Hij heeft hele droge humor en altijd zijn woordje klaar. Henk kon vorig jaar naar Ulsan komen, maar durfde het niet aan. Ik app hem regelmatig: kom gewoon deze kant op joh. Dat zou heel tof zijn.

Ik zag in een van de vlogs van Joëlle dat jullie goudvissen kochten voor in een aquarium. Ben je een visliefhebber?
Die kreeg ik van Joëlle voor Valentijnsdag. Ik ben gek van vissen. Ik kan echt genieten van een mooi aquarium met wat visjes, een boompje en wat koraal erin. Dat werkt ontspannend. Een van de visjes ging wel snel dood, omdat er iets te veel ammoniak in het water zat, te veel voer. Ik was iets te enthousiast. Inmiddels staat er een tweede aquarium met tropische visjes. In Nederland hebben we ook een vijver met koikarpers. Toen we net in Zuid-Korea waren hoorden we dat er één uit de vijver was gesprongen en door onze kat was aangevreten. Daar was ik een paar dagen goed kapot van.

Vis je zelf ook graag?
Zeker, maar niet heel fanatiek. Ik vind het wel leuk om lekker langs het water te zitten met een hengel. Wat eten mee, een biertje en ouwehoeren met vrienden. Joëlle vindt het ook leuk. We zijn ook al eens op visvakantie geweest. Gewoon in Nederland, aan het water in een tentje. ’s Avonds de barbecue aan, vrienden erbij. Mijn grootste vangst tot nu toe was een spiegelkarper van 18 kilogram.

Gooi je in Ulsan ook weleens je hengel uit?
Ik heb mijn hengels en alle materialen thuisgelaten. Ik kijk soms wel even over de reling bij de vissers die ik tegenkom en dan kriebelt het wel even. We gaan hier binnenkort de zee op om walvissen te zien. Vroeger werd er rond Ulsan op walvissen gejaagd, nu niet meer. Ik heb weleens wat beelden gezien van opgedreven walvissen, waarna de zee rood kleurt door bloed. Verschrikkelijk. Ik gooi mijn visjes altijd netjes levend terug. Al vind ik ze ook lekker om in een restaurant te eten.

Dit is een verhaal uit de serie VICE Sports Avonturiers, waarin Nederlandse sporters vertellen over hun ervaringen in het buitenland. Zie hier alle verhalen uit deze serie.