De componisten van ‘Stranger Things’ doen hun stinkende best om niet cheesy te zijn

Een goede soundtrack kan een film boven zichzelf laten uitstijgen. Zoals Native Son bijvoorbeeld, gebaseerd op de gelijknamige roman van Richard Wright uit 1940. De duistere, moderne twist die het verhaal heeft gekregen is grotendeels te danken aan het geluid van Kyle Dixon en Michael Stein – bekend van de soundtrack van Stranger Things. Keer op keer weten ze muziek te maken die je aandacht grijpt.

Vorige week kwam de nieuwe trailer van het derde seizoen van Stranger Things uit. Een goed moment om de componisten te spreken over hun samenwerkingsprojecten en hoe ze hun soundscapes creëren.

VICE: Jullie zijn componisten met een kenmerkend geluid, maar voor Native Son, jullie eerste soundtrack voor een speelfilm, zijn jullie daarvan afgeweken . Was dat een bewuste keuze?
Kyle: Toen we de film voor de eerste keer keken, zat er helemaal geen muziek onder. Dat is best ongebruikelijk als je aan een project begint. Meestal zit er wel een soort tijdelijke soundtrack onder, om het verhaal te ondersteunen en te laten zien wat voor energie er van bepaalde scènes wordt verwacht. De eerste versie die we zagen was aanzienlijk langer dan wat er uiteindelijk is uitgekomen, en het voelde niet echt alsof er veel muziek nodig was. Een van de eerste dingen die we tegen regisseur Rashid Johnson zeiden was: “We denken dat je hier een behoorlijke stille film te pakken hebt.”

Uiteindelijk stuurde hij ons een paar specifieke scènes waarvan hij dacht dat er muziek onder moest. We probeerden iets te maken, maar in veel gevallen voelde het alsof het in de weg zat en de aandacht afleidde van de acteurs en het verhaal. We wisten al snel dat we geen synths en arpeggio’s wilden gebruiken. Ik bedoel, we houden van synthesizers, maar we wilden het gewoon niet zo doen.

Michael: We hebben soundscapes verkent en moesten ontdekken wat we qua klanken vonden passen bij de film. Uiteindelijk hebben we nog vrij veel akoestische instrumenten gebruikt. Er zitten wel wat synthesizers in, voor de bastonen en er zitten arpeggio’s in, maar dat is in feite gewoon een Jupiter 4 in arpeggiator-modus, waardoor het klinkt als metal.

Deze soundtrack klinkt meer ambient en heeft een dieper geluid dan jullie muziek voor Stranger Things . Hoe vinden jullie het zelf om naar te luisteren?
Kyle: Ik ben dol op ambient. Eerlijk gezegd denk ik dat dit de meest coherente soundtrack is die we ooit hebben gemaakt, omdat het een consistentere toon, geluid en zelfs manier van spelen heeft. Ons andere werk gaat alle kanten op: enge, duistere dingen met ambient maar ook lichtere, melodieuze muziek.

Michael: Ambient is over het algemeen erg geschikt als achtergrondmuziek. Maar van Native Son zou ik misschien maar een derde als achtergrondmuziek opzetten, tenzij ik me ongemakkelijk zou willen voelen. Ik kan niet echt een geschikt moment bedenken waarop ik het op zou zetten. Het lijkt me althans best raar om te luisteren terwijl je gewoon door de woonkamer loopt.

Hoe heb je de algehele sound en het palet voor deze film bepaald? Hoe was het om samen te werken met regisseur Rashid Johnson en music supervisor Howard Paar?
Kyle: Bij onze eerste meeting zei Rashid: “Ik weet niet wat er hier precies moet gebeuren, ik weet alleen dat er geluid ontbreekt.” Ze stuurden ons de hele film en we zijn gewoon een beetje gaan experimenteren met elektrische gitaren. We hebben wat pedalen neergezet en aan één stuk door een track gespeeld voor de hele film.

Jullie hebben gewoon de hele film gekeken en live een soundtrack gespeeld?
Michael: Ja, we wilden gewoon een beetje op gevoel werken. Kyle speelde iets, gooide er wat effecten op, en daar kwam dan een heel fucked up geluid uit. Het Hologram-pedaal paste de timing aan, en toen kwam er nog een gigantische galm overheen. Dus als we iets speelden, kwam het geluid pas een paar seconden later eruit.

Kyle: Tijdens de intensere scènes speelden we niet eens, en zaten we gewoon wat met de gitaren te kloten.

Michael: We hebben ook een cimbaal bespeeld met een strijkstok, en viool gespeeld zonder dat we wisten hoe dat moest. Daar kwamen een soort piepende geluiden uit, als schreeuwende varkens. Toen wisten we dat we deze akoestische instrumenten nodig hadden. Onze aanpak sloot ook goed aan bij Rashid – iemand uit de crew vroeg hem eens welke oorbellen ze moest dragen, en toen zei hij: “Degene waar je ongemakkelijk van wordt.”

Kyle: Op de soundtrack hoor je ook een paar keer een marxophone. Dat is een soort citer met veerkrachtige, springerige toetsen. De onze was helemaal fucked up en slecht gestemd, maar dat had juist wel interessante effecten. Vooral als we erop sloegen met een hamer en het geluid dempten.

Wat is moeilijker: ambient maken die emoties en spanning oproepen, of de actievere synthloopjes uit Stranger Things ?
Michael: Bij Stranger Things moesten we erg ons best doen dat het niet te cheesy werd. We moesten erg goed opletten wat we deden.

Kyle: Stranger Things was moeilijker. Mensen herkennen de muziek die we ervoor maken, maar we moeten oppassen dat het geen karikatuur van zichzelf wordt.

Jullie zijn je bewust van de manier waarop mensen over het Stranger Things-

geluid praten, maar daar willen jullie je niet te veel van aantrekken?
Kyle: Precies. Ook met onze band Survive willen we heus niet een typisch jaren tachtig-bandje zijn; we gebruiken toevallig gewoon oude instrumenten die nu eenmaal zo klinken. En bij Stranger Things is het de valkuil om de sfeer niet te cheesy te laten zijn.

Michael: We wilden niet iets maken dat rechtstreeks uit een trailer lijkt te komen, en iets leukers maken dan al die generieke dingen die er al zijn. Dus voor Stranger Things zijn we uiteindelijk meer noise-achtige dingen gaan opnemen, met meer percussie en rare shit.

Dit artikel verscheen eerder op VICE US.