Het trainen van mijn eerste bdsm-slaaf hielp me mijn bazige kant te omarmen

My First Time is een column en podcastserie waarin seksualiteit, gender en kinkyness onderzocht worden, vanuit een nieuwsgierig en maagdelijk perspectief. Een “eerste keer” kan over zoveel meer gaan dan je ontmaagding. Van experimenteren met kinky dingen tot het uitproberen van iets nieuws en wilds: iedereen ervaart duizenden “eerste keren” tussen de lakens – dat is hoe seks leuk blijft, toch? Hier kun je je abonneren op de podcast in iTunes . Als je iets anders gebruikt, kun je met deze RSS-link de podcast toevoegen aan elk ander platform. Wil je de podcast direct downloaden, klik dan hier . Je kan ons ook volgen op Snapchat . Schrijf een recensie over de podcast, zeker op iTunes . Dat helpt ons echt. Deze week spreken we een Meesteres Eva, een professionele dominatrix, over de eerste keer dat ze een bdsm-slaaf trainde.

Voordat ik begon als professionele dominatrix, werkte ik zes jaar lang als consultant. Ik had een succesvolle carrière, maar werkte voor veel bedrijven die er andere waarden op nahielden dan ik.

Een ex-vriendje zei eens tegen me dat ik best als professionele dominatrix kon gaan werken, maar toentertijd zag ik dat niet als een serieuze mogelijkheid. Pas later, toen ik nadacht over mijn carrière, kwam het weer in me op. Ik typte ‘dominatrix, Sydney’ in op Google en had twee dagen later een sollicitatiegesprek bij een dungeon met de naam ‘Salon Kitty’s’. Zo’n twee dagen later begon ik er met mijn nieuwe werk, en dat was dat. Inmiddels ben ik al zes jaar meesteres. Ik groeide op in een gezin waar vrouwen de broek aan hadden, wat mijn kijk op de wereld en relaties sterk beïnvloedde. Bdsm-seks was niet per se mijn ding voor ik een dominatrix werd, maar het idee van vrouwelijke dominantie sprak me absoluut aan. Vrouwelijke dominantie is simpelweg altijd onderdeel geweest van mijn leven. Toen ik Salon Kitty’s binnenliep was ik vooral nieuwsgierig. Binnen waren er twee dungeons, een kamer voor cross-dressers, wat zachtere kamers en een medische kamer. Alles was ongelooflijk donker. Er waren gordijnen, openhaarden en een parapluhouder vol stokken.

Eerst ontmoette ik de receptioniste, en toen de hoofdmeesteres en hoofdmeester. Ze vroegen me of ik al eerder in de seksindustrie had gewerkt, of ik aan full-service sekswerk deed, en wanneer ik kon beginnen. Ze zeiden dat ik de eerste paar weken vanaf de zijlijn zou meekijken, en een andere meesteres zou assisteren. Het is een soort traditie voor meesteressen om leerlingen mee te nemen naar hun sessies als assistenten, om bijvoorbeeld te helpen met dingen als het vastbinden van mensen. Ik liep mee met een meesteres wiens klant gemummificeerd wilde worden. Ik had toen geen idee wat dat betekende. We bevonden ons in de grootste dungeon in het huis, en alles was pikzwart. Er lag een poedelnaakte gast op het bed, en de meesteres zei: “Pak de huishoudfolie”. We wikkelden hem helemaal in, op z’n gezicht na. Vervolgens zette zij haar nagels in zijn kruis en tepels, om hem een voorproefje te geven van wat er nog zou komen. Ze was echt ongelofelijk goed in haar werk. De eerste keer dat ik een bdsm-slaaf trainde, was met een klant die ik een aantal keer bij Salon Kitty’s had ontmoet. Hij had een voetfetisj, en voor het gemak noem ik hem nu even Steve. We hadden al wat softere dingen met voeten gedaan, maar deze keer vroeg hij ook of ik op hem kon spugen en hem verbaal wilde vernederen. Terwijl hij bij aankomst een douche nam, zette ik alles klaar. Ik liep de kamer in, en zag hoe perfect hij al z’n kleding had opgevouwen. Dat maakte iets in me los - ik heb namelijk een beetje een protocol-fetisj. Ik waardeerde het feit dat hij z’n kleding zo netjes had opgevouwen, alsof hij wilde laten zien dat hij me respecteerde. Ineens sloeg dat gevoel echter volledig om. Ik dacht: dit is wat je wil? Kom maar op dan. Hij zat al in de slaafhouding, een foetushouding, met je voorhoofd op de grond. Die positie gaf me het gevoel dat ik hem kon laten doen wat ik wilde, op een manier die ik nooit eerder had meegemaakt. Ik beval hem te knielen, zich te verplaatsen, te zuigen, te likken. Er ontstond een prachtige choreografie. Ik stak m’n tenen in zijn mond terwijl hij op de grond lag, en bond hem vast terwijl ik mijn voeten plagerig heen en weer bewoog voor zijn gezicht. Aan het einde van de sessie beval ik hem klaar te komen over mijn voeten en het op te likken, waarna hij begon te huilen. Dat was me nog nooit overkomen. Het raakte me enorm dat ik de kracht had om zo’n emotionele reactie in iemand los te maken. Toen werd ik me pas echt bewust van mijn kracht, en begon ik de training van bdsm-slaven vanuit een holistisch perspectief te zien. Eerst waren mijn klanten niet meer voor me dan sessies, maar de ervaring met Steve veranderde dat. Ik begon het meer als training te benaderen.

Inmiddels werk ik niet meer fulltime als dominatrix, maar kies ik enkel de opdrachten die me interessant lijken. Het zou lastig zijn om duidelijk op papier te zetten wat ik precies doe, maar over het algemeen neig ik meer naar de kant van mentale overheersing. Ik ben hogerop gekomen in mijn carrière, dus werk ik nu nog maar zo’n vier dagen per maand. Ik ga op tour naar Singapore, Hongkong of Tokio en doe daar twee of drie sessies per dag. Mijn carrière wijkt nogal af van de norm binnen de industrie, waarbij je verschillende shifts hebt in de dungeon, maar ik vind mijn manier van werken het prettigst. Sinds drie jaar durf ik pas te zeggen dat ik een meesteres ben, en dat ik goed ben in wat ik doe. Daarvoor was ik vrij onzeker. Het is eigenlijk net als bij iedere andere baan: je bent er pas echt in op je plek wanneer je de twijfel aan jezelf loslaat en in jezelf gaat geloven. Toen ik net begon, eiste ik veel van mezelf. Nu probeer ik alles juist zo authentiek mogelijk te benaderen. Deze baan heeft me vooral geleerd hoe ik verlangen, kracht en dominantie op een gezondere manier kan benaderen. Met name bij vrouwen wordt dominantie niet als een goede eigenschap gezien. Maar voor mij is mijn werk als meesteres juist een fantastisch hulpmiddel geweest om dit op een positieve manier te ervaren. Ik accepteer deze dingen nu van mezelf, en anderen kunnen er ook van genieten. Ik ben een Aziatische vrouw, en in die sociale context worden bazig en veeleisend zijn vaak als negatief gezien. Het is lastig om die eigenschappen te bezitten en geen vooroordelen over je heen te krijgen van westerse vrienden. In mijn dagelijks leven probeer ik dat deel van mijn persoonlijkheid daarom wat in te tomen. Maar wanneer ik Meesteres Eva ben, durf ik die kant van mezelf te laten zien. Het is bevrijdend. Volg Broadly op Facebook, Twitter en Instagram.