Tien dingen die je altijd al wilde vragen aan een drugsdealer

De nieuwe Amerikaanse advocaat-generaal Jeff Sessions verklaarde onlangs dat hij van plan is de oorlog tegen drugs twee keer zo hard aan te pakken. Hij zweert drugshandelaren te willen verslaan om zijn land te beschermen, hoewel er een kans bestaat dat hij geen steun zal vinden om zijn harde aanpak te realiseren nu Trump aan de macht is.

De meeste drugsdealers zijn niet die grote drugsbazen die je kent uit films, met een bende gangsters tot hun beschikking. Ongetwijfeld zullen er een paar Tuco Salamca's rondlopen, die levens verwoesten en daarmee de boel voor de rest verpesten. De gewone drugsdealer is echter net als jij en ik. Een doodnormale gast of een relaxte chick, die een rustig leventje leidt. Met als enige verschil dat hij of zij strafbaar is door in te spelen op de vraag naar drugs op de zwarte markt.

Ik sprak met Steven, een dealer van gemiddeld niveau. Hij is zes jaar geleden begonnen met het verkopen van cocaïne en MDMA in een Californische metropool. Ik stelde hem de vragen waarvan je altijd te bang was om ze zelf te stellen.

VICE: Vertel me eens hoe je in dit werk verzeild bent geraakt? Was het een bewuste keuze, of ben je er min of meer ingerold en werd je op een dag wakker met het besef: ik ben een drugsdealer?
Steven: eigenlijk een beetje van allebei. Op een gegeven moment zag ik mijn eigen dealer zo vaak dat hij tegen me zei: "waarom neem je zelf niet wat meer verantwoordelijkheid?" in plaats van dat ik vier keer per dag naar hem toe kwam om in de behoefte van mijn vrienden te kunnen voorzien.

Toen het vervolgens slechter ging met het familiebedrijf waar ik werkte was de keuze snel gemaakt om er serieus werk van te maken en er fulltime mee bezig te gaan.

Wat zijn de ergste dingen die je klanten gedaan hebben? En hoe ga je om met mensen die overduidelijk een verslaving hebben? Is er een grens die je niet overgaat, zou je niet meer verkopen aan iemand waaraan je kan zien dat hij of zij er te slecht aan toe is?
Ik haat het als mensen binnenkomen voor coke, blijven chillen en vervolgens mijn hele wc volpoepen. Ik heb ooit een jongen mijn huis uitgeschopt omdat hij de hele tijd scheten zat te laten, zelfs in de keuken.

Afgezien daarvan bellen mensen mij vaak als ze dronken zijn, of staan ze ineens midden in de nacht voor mijn deur. Je ziet meestal snel wie helemaal de weg kwijt is. Vaak komt het uit het niets. Het zijn de mensen die je af en toe om je heen ziet en voor wie je respect hebt, en plotseling zie je ze vijf dagen achter elkaar.

Voordat het te ver gaat, ga ik een gesprek met ze aan en zeg ze niks meer te willen verkopen voor hun eigen bestwil, dat is beter voor ons allebei. De persoon die mij voorstelde dit werk te gaan doen heeft me dat geleerd. Toch zijn het ook mijn eigen normen en waarden die ervoor zorgen dat ik deze keuze heb gemaakt.

Heb je ooit in een werkgerelateerde situatie gezeten waarin je vreesde voor je eigen leven, en wat gebeurde er toen?
Een paar keer. Mensen met wie ik zaken doe die niet over de brug komen zorgen ervoor dat ik een slechte naam krijg. Ik weet niet altijd zeker hoe mensen reageren op het nieuws dat een deal niet doorgaat.

Sommige jongens van hogerop zijn nogal brutaal omdat ze te maken hebben met grote hoeveelheden en hoge bedragen. Gelukkig is er nog niets heel geks gebeurd. Ik ben nog nooit beroofd. Alles in het ogenschouw genomen heb ik mijn neus schoon gehouden, als je begrijpt wat ik bedoel.

Wat gebruik je om drugs te versnijden?
Eigenlijk helemaal niks. Op het moment dat ik de drugs krijg van hogerhand zijn ze al versneden en verpakt. Maar ik ken wel mensen die versnijden met de meest rare spullen. Ik heb iemand in Vegas het wel eens met wc-papier zien doen. Daar heb ik een hoop vragen over. Was het gevouwen, verpulverd, of dubbellaags? en heb je het daarna zelf geprobeerd?

Is er nog iets wat je haat aan je werk, afgezien van het criminele aspect ervan?
De werkuren zijn gestoord, het houdt nooit op. Ik heb nooit eens het gevoel vrij te zijn, het werk gaat altijd door. Van zonsopgang tot zonsondergang. Elke dag voelt als een maandag en de vrijdag als een van de allerergste maandagen.

Het hangt wel af van de grootte van je business. Ons bedrijf is veranderd naarmate hij is gegroeid. Eerst verkocht ik ongeveer 30 gram per week, dat is nu gestegen naar soms wel 300 gram per week. Daardoor ka ik mijn uren nu iets beter indelen, maar nog steeds gaat het non-stop door. Het moment dat ik wakker word begin ik met werken. Soms is dat om 9 uur 's ochtends, soms om 11 uur. Soms denk ik fuck it, ik slaap wel niet.

Hoeveel geld verdien je? Zijn de stijgende cijfers het risico waard en is het mogelijk een balans te vinden tussen je werk en je privéleven?
Mijn omzet is ongeveer negen ruggen per week, ik maak ongeveer tienduizend dollar winst per maand, wat neerkomt op ongeveer 120.000 dollar per jaar. Met wat ik nu heb lopen zou ik zeggen dat het 't waard is. Maar het is waarschijnlijk beter om een baan als accountant te nemen. Nu speel ik ook op safe, ik probeer niet alles wat ik verdien over de balk te smijten. Wat ik nu verdien is ook wel zo'n beetje het maximum, zonder alle drama. Er is nu ook wel drama, maar geen 'mensen-gaan-dood-drama'. Gelukkig is dat geen deel van mijn leven.

Heb je weleens verkocht aan beroemde mensen?
Ja. Ik ga hier uiteraard niet bekend maken wie. Maar er zijn dagen geweest dat ik met vier, vijf miljonairs in mijn woonkamer zat te kletsen over het bedrijf dat ze hebben opgebouwd.

Wat is het gekste ruilmiddel dat een koper je ooit heeft aangeboden? Zitten er onverwachte voordelen aan je baan verbonden?
Dat gebeurt meestal niet, totdat ze je ineens geld schuldig zijn. Dat probeer ik altijd te voorkomen. Zodra je die deur openhoudt zijn er meteen mensen die je iets schuldig zijn. Als iedereen die mij iets schuldig zou zijn me nu meteen zouden terugbetalen, dan zou ik op dit moment 11.000 dollar in mijn zak hebben. En dat is alleen wat ik me nog kan herinneren.

Ik heb als ruilmiddelen weleens camera's en een tv gekregen.

Ik heb zelfs een paar seksuele voorstellen gehad, maar daar begin ik niet aan. Dat zou zijn alsof ze zouden zeggen "ik geef jou herpes in ruil voor een tas." Daar bedank ik voor.

Drugs zijn een fantastische vorm van valuta. Je komt er heel ver mee. Ik heb drugs gebruikt om mensen te helpen met hun carrière en muzikanten geholpen aan een optreden.

En ik krijg altijd overal gratis drankjes. En als ik iets weet van chefs is dat ze harder feesten dan wie dan ook. Ik krijg dan ook regelmatig heel lekker te eten.

Ben je angstig vanwege de illegaliteit van je werk? Hoe uit je dit en wat doe je om deze angst te verzachten?
Ik heb heel veel angst. Daarom is denk ik al mijn haar uitgevallen. Ik drink een beetje (en gebruik drugs) om ermee om te kunnen gaan. Voor de rest probeer ik actief te blijven en er niet voortdurend aan te denken. Gelukkig heb ik een groter plaatje voor ogen, waardoor ik gefocust blijf. Ik doe deze shit namelijk niet om cool te zijn.

Wat is dat grote plaatje? Wat zou je willen doen in plaats van drugs verkopen?
Ik wil een beweging starten die op een andere manier omgaat met het leven in de stad. Het lijkt me geweldig mijn eigen beweging op te zetten met een coole, kleine plek waar plaats is voor artiesten. Het zal wel wat geld gaan kosten, maar het zou een manier zijn om iets terug te geven aan de buurt, op een positieve manier.

In het dagelijks leven zou ik graag tekenles geven aan kinderen.