Een gids voor artiesten die bang zijn hun bek open te trekken over politiek

De komende weken gaan we Kiezen met VICE . Tot 15 maart zullen wij jouw bron van verlichting in de democratische duisternis zijn. Dat doen we met artikelen, maar ook met (video)interviews met de lijsttrekkers, waarin we jullie vragen aan hen voorlegden. Volg ons elke dag en mis niks.

Onze verkiezingen gaan tussen een racistische tiran en een schijnheilige normalo. Dat ons land onze engagement kan gebruiken staat als een paal boven water. Toch hoor ik, ondanks de hoogte van de nood, vrijwel nul liedjes uitkomen die ook maar een beetje betrokkenheid tonen voor de maatschappelijke chaos. Waar is de muziek? De protestnummers? De punk?

Misschien hebben de artiesten het wel gewoon opgegeven. Het gevreesde "ik kan er toch niets aan doen"-sentiment. Toch weiger ik dat te geloven nadat het hele land toekeek hoe Boef een meute pubers op de been kreeg om midden in de nacht een gevecht bij te wonen in Tilburg. Een andere mogelijkheid is dat de artiesten bang zijn dat ze een verkeerde mening hebben waarmee ze hun publiek vervreemden. Als dat het geval is: fuck you, muzikanten. Lafbekken. Ga rechtop zitten en laat me je corrigeren.

Ik ben één van de laatste echt geëngageerde artiesten van dit land. Lang niet genoeg mensen luisteren naar mij, maar toch. Hang Youth, één van mijn bands, bracht twee jaar geleden vier hypergeëngageerde albums uit in één week en geen enkel nummer daarop duurde langer dan een minuut. Met titels als Mark Rutte is niet mijn president, Ard van der Steur is een lul en Verbreek de handelsrelaties met Saoedi Arabië deden we een gooi naar de titel van meest politiek actieve band van Nederland. Tevens nam ik ooit een banger van een rapnummer op dat Socialisme heeft gefaald heet. Mijn punt is dat ik de ideale persoon ben om uit te leggen hoe je geëngageerde muziek moet maken zonder dat je je zorgen maakt over je bestaan als artiest.

Alles is jouw zaak. Hoewel het soms misschien niet zo voelt, leef je in dezelfde wereld als de rest van iedereen. Een gevolg daarvan is dat alle maatschappelijk problemen, politieke beslissingen en alles daartussenin effect op je hebben. Dus je moet er wel iets van vinden. Het privacybeleid, bijvoorbeeld. Door je publieke functie als artiest ben je de eerste die ten prooi valt aan de censuur van een bemoeizuchtige overheid. De koers van de Europese Centrale Bank bepaalt hoeveel Gucci-riemen je kunt kopen van je gage en verder ligt het aan het immigratiebeleid hoeveel potentiële fans jij erbij krijgt. Dus heb een fucking mening.

Al dat geouwehoer over de liefde, het straatleven, of waarever je genre ook op drijft: we zijn het zat. Verras je luisteraars met een keiharde aanklacht tegen het grote kapitaal of zet je rapgeld waar je mond is en kom eindelijk eens uit de kast als genadeloze kapitalist. Laat ons zien wie je werkelijk bent.

Laten we eerlijk zijn: je fans zijn makke schaapjes die zitten te wachten tot jij ze vertelt hoe ze moeten leven. Als jij stopt met hoedjes dragen, zijn hoedjes uit. Als jij je graag bij een vloggende kapper laat knippen, wordt het druk bij die kapper. Dus als jij op de Partij voor de Dieren stemt, stemmen zij daarop. Dat is belangrijk, want als je al je miljoenen instagramvolgers om zou kunnen zetten naar stemmen heeft je partij zo een extra zetel te pakken. Dit is de makkelijkste verandering die je ooit hebt bewerkstelligd in je betekenisloze artiestenleventje.

Een vraag naar je creatieve proces is een respectloze vraag van een oncreatieve journalist. In hoeverre het mij aangaat is het dan ook zeer gepast om te reageren in de trant van: houd uw bek, oude witte man, laten we het hebben over belangrijke shit. Gebruik dit platform liever om belangrijke shit aan de kaak te stellen. Over hoe het scholensysteem is ingericht op de kwantificeerbare mens, bijvoorbeeld. Of over hoe je het zat bent dat de banken jouw geld investeren in wapens. Alles behalve een bak lulkoek over hoe je uit je neus zit te vreten in de studio terwijl je je klem zuipt.

Niets saaier dan een artiest die alleen braaf haar of zijn releases aankondigt op Facebook en daarnaast nog wat complimentjes retweet. Geef jezelf een beetje gezicht door een mening te hebben over shit. Retweet een radicale vlogger of ga in op een artikel van De Correspondent. Als iemand daar een andere mening over heeft, ga je met gestrekt been het debat aan. Prachtige voorbeelden van artiesten die dit doen zijn Jiggy Dje of Azaelia Banks. Die werken zich er beiden niet altijd zonder schrammen uit, maar zijn er wel interessanter en wijzer van worden. Voltooi je menselijkheid.

Als je altijd hebt lopen zeiken over hoe grote bedrijven creativiteit uitknijpen voor eigen belang, verkoop de rechten van je muziek dan ook niet aan een grote publisher. Als je hele oeuvre gaat over een betere wereld, probeer dan niet de belasting te omzeilen om nog meer gezichtsbedekkende ontwerper-zonnebrillen te kunnen kopen. Als je hart voor muziek hebt, verkoop je ziel dan niet aan een tv-programma waarin je wordt gedwongen je kunst volledig te strippen tot het binnen hun 1-minuut-concept past.

Eigenlijk is het is vrij simpel. Wees gewoon geen kleine bitch.

Beeld door Fleur Groenen

Naast geëngageerde artiest is Abel ook een invloedrijke vlogger. Je kunt zijn kanaal hier vinden, en vergeet niet te subscriben en duimpjes omhoog te gooien.