Absurde avonden in de horeca: invallen tijdens een paddotrip, een hijsje heroïne en een gast met een hartaanval

Een drukke avond in een restaurant of bar kan misschien wel het best vergeleken worden met een voorstelling: de show moet doorgaan, wat er ook gebeurt. Maar er gaan natuurlijk weleens dingen mis. We spraken vier mensen die vanwege drukte, drugs of andere zaken de raarste avond van hun leven meemaakten in het restaurant of de bar waar ze werkten.

Sander (26) moest voor zijn baas invallen in de keuken tijdens een paddotrip

Toen ik een jaar of achttien was, besloot ik met een vriend naar het strand te gaan en voor het eerst paddo's te gebruiken. Het begon eerst vrij langzaam in te werken, maar op een gegeven moment moest ik kotsen en begon ik rare shit te zien. Ik weet niet meer hoeveel ik precies had genomen, maar achteraf gezien was het te veel.

Ik zag een skyline in de zee, en die was bezaaid met gekke neonlichten. Alles begon in elkaar te smelten en dat trok ik heel erg slecht. Ik werd boos op die vriend omdat hij me niet beter had gewaarschuwd voor wat een paddotrip precies inhield.

Tijdens mijn trip besloot ik de auto te pakken en naar huis te gaan, de plek waar ik me veilig zou voelen. De belijning op de weg begon raar te bewegen, ik dacht ineens dat ik een jongen van vijf was, en dus besloot ik toch maar de auto te parkeren en een vriendin op te bellen om me op te komen halen. Dat deed ze gelukkig en daar ben ik haar tot de dag van vandaag dankbaar voor.

Op weg in de auto werd ik door mijn baas van het restaurant waar ik werkte gebeld. Hij had last van zijn hart gekregen en hij moest meteen naar het ziekenhuis. Het was een hele kleine keuken, dus er was niet echt iemand anders en het kwam er gewoon op neer dat ik moest invallen. Ik heb tijdens de autorit in mijn broek geplast. Ik kon de spanning denk ik niet helemaal aan.

Eenmaal bij het restaurant aangekomen, begeleidde de vriendin me naar de keuken. Daar kleedde ik me om in smerige werkkleren die daar lagen, maar die in ieder geval niet doorweekt van pis waren. Ik werd heel nerveus van de felle lichten en ik zag op een gegeven moment een mannetje uit het frituurvet ontstaan. De avond is uiteindelijk naar omstandigheden soepel verlopen: de chef had alles voorbereid, dus kon ik op de automatische piloot werken. Toch kwam de trip wel in vlagen terug. Het ene moment voelde ik me vrij normaal, het andere moment dacht ik dat ik een slang was en wilde ik in het gras van de restauranttuin gaan zitten.

Jessica (27) had een heroïne-ongelukje tijdens een rookpauze

In deze keuken van de zaak waar ik een aantal jaar geleden werkte, was bijna elke werknemer een stoner. Je kon vanuit de keuken naar een buitenplaatsje gaan en daar hielden we onze rookpauzes. Op de buitenplaats stond altijd een asbak met een halve joint of pijpje waarvan veel mensen tussendoor een hijsje namen om even tot rust te komen.

Op een dag kreeg ik knallende ruzie met de chef en liep ik naar buiten om af te koelen. Ik zag een pijpje staan, wat dus geen gek gezicht was, en besloot een trekje te nemen. Ik had meteen door dat er iets mis was. Het rook en smaakte naar verbrande Glassex.

Het is een geur die ik nooit meer ga vergeten. Ik dacht heel even dat iemand een geintje wilde uithalen en er zeep in had gedaan, maar de geur en het gevoel waren echt veel te intens. Ik wist gewoon echt niet wat me overkwam. Ik kon mijn lichaam niet goed bewegen en werd heel erg misselijk. Het voelde aan de ene kant supernaar, maar had ook iets euforisch. Alsof iemand een emmer fijne gevoelens over me heen had gegoten.

Ik bleef best een tijdje weg en op een gegeven moment kwamen collega's kijken waar ik was. Ze troffen me op de grond aan en belden meteen een ambulance. Wat bleek achteraf? Er was net een nieuwe jongen aangenomen, een ex-verslaafde, die een participatiebaan had gekregen om te re-integreren. Hij bleek alleen niet zo 'ex-verslaafd' te zijn als we dachten; hij had een pijpje met heroïne laten slingeren. Ik ben er gelukkig goed vanaf gekomen. De jongen is meteen ontslagen, ik was een dag ziek. Heroïne heb ik in elk geval van mijn bucketlist af kunnen strepen.

Max (26) werkte door terwijl er een gast met een hartaanval in de keuken lag

Het gebeurde tijdens mijn opleiding in één van de beste restaurants van Nederland. Het was net vakantie geweest en iedereen moest er weer inkomen. De lunch was net begonnen en het was meteen weer schreeuwen en schelden tegen elkaar. Op een gegeven moment kwam er iemand van de bediening de keuken in gerend en zei: 'we hebben een probleem, er ligt iemand bewusteloos op de grond'.

Bijna clichématig werd er geroepen of er een dokter in de zaal was, maar die was er niet. De chef ging naar de tafel en het was gewoon echt een heftige toestand: de man had een hartaanval. De sfeer was al aardig om zeep geholpen en dat konden we ons niet permitteren. Dit was een restaurant waar mensen driekwart jaar van tevoren voor reserveerden en dan wil je tijdens de lunch niet kijken naar iemand die voor zijn leven aan het vechten is.

De ambulance werd gebeld en om de sfeer nog een beetje te redden, werd de man de keuken ingetrokken. Daar was eigenlijk helemaal geen ruimte, dus werd hij naast de kachel van een kookeiland gelegd. Er werd ons opgedragen om even op te letten op die gast die op de grond lag, maar we moesten ook gewoon doorgaan met de service. Op een gegeven moment waren we over hem heen aan het springen terwijl hij bewusteloos in de stabiele zijligging lag.

We zijn verder best wel respectvol met hem omgegaan tot de ambulance kwam, maar ik moet eerlijk zeggen dat er niet echt naar hem werd omgekeken. Het was bijna, en dit klinkt heel cru, alsof er een fles kapot was gegaan en we even op moesten letten tot het glas was opgeruimd. Het klinkt allemaal heel heftig en dat is het natuurlijk ook, maar de show must go on als je in zo'n topkeuken werkt.

Leila (27) besloot dronken met vriendinnen te gaan joyriden in een gestolen auto

Het was de laatste de werkdag van een collega. Ik werkte destijds in een restaurant in Amerika waar de collega onderdeel van het meubilair was geworden. We wilden haar daarom een goed afscheid geven en dat stond gelijk aan naar de tering gaan.

We begonnen in ons eigen restaurant met flink wat drankjes, maar we gingen al vrij snel door naar een chique hotelbar waar we wat mensen kenden. We kregen een hoop gratis drankjes, waaronder tequila van een of andere gast die onze groep meisjes wel interessant vond. Hij kocht een paar flessen tequila voor ons en toen zijn we eigenlijk krankzinnig geworden.

Zoals het wel vaker kan gaan met tequiladronkenschap: ik werd er baldadig van. De bar was op het dak van het hotel en ik begon op een gegeven moment naar beneden te spugen op mensen. Vraag me alsjeblieft niet waarom: ik was gewoon heel jong en dronken. Het was dan ook logisch dat de security ons op een gegeven moment de bar uitgooide.

In de lobby zag ik opeens dat er autosleutels op de grond lagen en zonder na te denken pakte ik ze op. Eenmaal buiten klikte ik op de sleutels om de auto te vinden en verdomd daar stond-ie: een rode cabrio. Zonder ook maar een moment stil te staan bij het feit dat het niet onze auto was en dat we allemaal van god los waren, begonnen we te discussiëren over wie het minst dronken was. Die persoon kon namelijk gaan rijden. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

In de gestolen auto reden we over de snelweg naar een andere bar waar vrienden van ons waren. Na een paar drankjes daar, begonnen we ons ineens zorgen te maken dat we de auto moesten teruggeven. We vonden zelf geen moment dat we de auto gestolen hadden. Er heerste meer het gevoel dat we even een auto hadden geleend en die nu gewoon terug moesten geven aan de eigenaar.

We reden terug naar het hotel waar we heel veel moeite hadden een parkeerplaats te vinden. We bleven rondjes rijden tot er ineens drie gasten op ons kwamen afrennen. Opeens beseften we wat we hadden gedaan. We renden de auto uit en gooiden de sleutels in een tegenovergestelde richting, bij wijze van afleiding. Ik weet niet hoe, maar we zijn ermee weggekomen. Het is echt een achterlijk verhaal, als ik er nu over nadenk realiseer ik me hoeveel dingen er verschrikkelijk mis hadden kunnen gaan.

De namen zijn op verzoek van de geïnterviewden gefingeerd omdat het leuke verhalen voor vrienden zijn, maar deze mensen liever niet met hun misstap vereeuwigd willen worden tot in het oneindige.

Like MUNCHIES Nederland voor een dagelijks banket aan prachtverhalen.