De Amerikaanse President In Ward Zwart

Ward Zwart is het soort van kunstenaar dat eerder wegduikt dan een sympathiek babbeltje slaat met een visitekaartje als afsluiter. Hij is illustrator en maakt tekeningen van hertjes, dode honden en dassen die zagen over het leven, en verspreidt zijn werk vooral via zines. Ditmaal heeft hij langer gespaard waardoor het geen zine is geworden maar een boek: Mostly Cola.

Zoals zijn naam doet vermoeden, tekent hij geen kleurige regenbogen en roze suikerspinnen. In feite, moest hij ooit een regenboog tekenen, dan zou het geen schat herbergen en ROGGBIV zou vervangen zijn door grijs, grijzer en zwart. Schimmige troetelbeertjes zouden er vanaf glijden terwijl ze een cynische opmerking maken over de gelatenheid en de verveling van het leven.

Ik heb zijn werk leren kennen tijdens mijn stageperiode bij Vice. Ward had één van zijn zines opgestuurd. Ik denk dat ik er toen iets over moest schrijven. Het is lang geleden. Ik ben het vergeten. Zijn nieuwe boek deed in ieder geval terug een belletje rinkelen. Mits ik geen idee had of hij destijds is geïnterviewd door ons, sprak ik met hem af om te babbelen. Mensen uit mijn directe omgeving lachten mij uit. Ward interviewen? Onmogelijk. Die gast durft nog geen vetplant in de nerf kijken. Er zijn veel dingen die me afschrikken: hoogtes, dieptes, ratten, roofdieren, ambulanciers, bloed, gebroken botten, sollicitatiegesprekken, pooiers en wespen, maar verlegen illustrators niet. Ik bereidde gewoon wat meer vragen voor om zeker te zijn dat het gesprek niet zou stilvallen.

Toen ik bij hem aanbelde, deed echter een vrolijke jongeman de deur open. De kerel die voor mij stond, zag er anders uit dan de Ward die ik voor ogen had. We gingen aan tafel zitten en hij deelde mee dat hij zenuwachtig was. Later bleek dat ik een gesprek had met Ignace, een boezemvriend van Ward. Met andere woorden: Ward stuurde zijn kat, een dubbelganger, terwijl hij met een kogelvrij vest verderop in een bunker schuilde. Ignace was ontzettend overtuigend en wist veel van Wards werk af. Zoals je in het interview zal merken, maakte hij slechts enkele foutjes.

Vice: Er stond een kort stukje van je in De Morgen.
Ignace Cami: Dat vond ik raar. Ik heb hen nooit gesproken. Ze hebben wat in het wilde weg geschreven en er kunstenaars bij betrokken ter vergelijking. Bijvoorbeeld Dirk Braeckman en Mark Manders. Ik ben vereerd met de vergelijkingen maar ik begrijp ze niet goed. Het is een raar artikel maar wel goede reclame (lacht).

Wat is het thema van je nieuwe boek?
Het is moeilijk om een overkoepelende thematiek te vinden omdat het een samenraapsel is van eerder uitgegeven tekeningen, aangevuld met nieuw werk.

Zijn je tekeningen reflecties op je dagdagelijkse leven?
Zo zou je het wel kunnen stellen. Ik word beïnvloed door de dingen die ik zie en heb in mijn hoofd een gigantische beeldenbank. Ik haal veel van het internet maar ook uit oude boeken en curiosa, zoals een boek over kanariekwekers dat ik heb gevonden op de rommelmarkt. Als een beeld me bijblijft wil dat zeggen dat het iets met me heeft gedaan en dan probeer ik daar tekeningen rond te maken. Soms bundel ik ideeën in kleine verhaaltjes. Mensen zeggen dan "ik snap het verhaal", maar eigenlijk heb ik dan gewoon beelden bij elkaar gezet.

Je hebt ooit eens zo'n zine naar Vice gestuurd. Toen was ik nog stagiair.
Ja, voor de No Photo issue. Ik heb er nooit iets van gehoord.

Vreemd. Je stijl past nochtans bij ons magazine.
Vandaag dacht ik ook jullie niet zouden opdagen.

We hebben je hartje gebroken. Terug naar het boek.
De kaft van het boek kan je openvouwen tot een poster. Het is dubbelzijdig. Je kan kiezen welke kant je gebruikt.

Heb je al die hoezen zelf geplooid?
Ja, ik moet er nog veel doen. Twee dozen zijn al geplooid.

Het boek is gebonden. Dat is netjes en duur. Tenzij je het zelf doet. Maar dan ben je drie jaar bezig.
Het boek is gelijmd. Dat heb ik bij de drukker laten doen. Het past ook bij het boek. Je krijgt dan een soort van grafisch lijnenspel dat ik wel tof vind.

Euhm, maar je boek is gebonden. Ik zie de draadjes.
Ah, hebben ze het dan toch gebonden?

Blijkbaar. 
Ja, het technische gedeelte heb ik aan de drukker overgelaten.

Wat is de oplage trouwens?
Ik heb er tweehonderd laten drukken. Ik heb nu ongeveer de helft verkocht. Ik ben nu naar buitenlandse boekenshops aan het mailen en binnenkort ga ik naar winkels in Londen. Ik heb het zelf uitgegeven dus moet ik ook het ook zelf distribueren.

Waar heb je het geld gehaald om het boek te drukken?
Door gewoonweg te sparen. Ik heb best wat geld verdiend met opdrachten waardoor het me lukt om elke maand rond te komen. Ik heb een tijd vast gewerkt voor een Russisch magazine, vanuit mijn thuis welteverstaan. Soms heb ik grotere projecten, zoals het Vlaamse overheidsgebouw in Brussel waarvoor ik een grote muurschildering gemaakt heb. Van dat project heb ik een jaar kunnen leven, terwijl ik nog een vriend in dienst had genomen om me te helpen, die ik overigens niet slecht betaald heb. Het probleem is dat ik geen vast inkomen heb. Soms moet ik een maand boterhammetjes met choco eten.

Ik dacht trouwens dat je er 500 had laten drukken.
Neen, 200. Anders stonden hier nog wel wat meer dozen.

Welke winkels in Londen ga je aandoen?
Nu vraag je iets….Dat moet ik in mijn mailbox nakijken.

Van waar komt je tekenstijl?
Als kind zat dat er al in. Tijdens mijn opleiding heb ik die stijl meer ontwikkeld. Ik heb nooit echt belang gehecht aan anatomische correctheid. Ik teken op waarneming en die vervorming ontstaat gewoon organisch. Het is mijn hand. Ik ben gaandeweg technisch sterker geworden maar de stijl had ik al van in het begin. De scheve gezichten zijn geïnspireerd op mensen die ik zag tijdens optredens. Die verwrongenheid in de tekeningen komt deels door de sfeer van die optredens. Nu teken ik minder gezichten dan vroeger. Je merkt dat in mijn laatste beeldverhalen. Het gezicht is meestal weggedraaid.

Je bent trouwens nooit afgestuurd als illustrator.
Nu raak je me in het hart. Op de praktische vakken was ik altijd geslaagd. Ik ben drie keer na elkaar gebuisd voor filosofie. Je kan niet een vak blijven meenemen naar een volgend jaar, dus moest ik stoppen. Dat was echt klote. Op dat moment kreeg mijn werk net wat aandacht waardoor ik wel de moed behield. Ik kreeg toen een "Fuck school" gevoel.

Je ziet er slim uit. Hoe kan je in godsnaam zo vaak falen voor zo'n vak?
Ik weet het niet. Het ging gewoon niet en ze wilden me niet delibereren. De docent was een harde nagel.

Vanwaar de titel Mostly Cola?
Het is niet vergezocht. Ik teken meestal met een glas cola naast mij. Ik moet toegeven dat de echte Coca Cola de beste is, maar ik weiger ervan te drinken. Multinationals vind ik een bende faggots. Ik ben ook vegetariër en drink geen alcohol. Het is niet echt uit principe. Ik heb er gewoon geen behoefte aan.

Je tekent vaker dieren. Zit daar een bepaald concept achter?
Neen, ik vind dieren gewoon leuk om te tekenen. Er zijn wel bepaalde dieren waar ik een zekere affiniteit mee heb. De wolf bijvoorbeeld. En hazen ook. Een haas vergelijk ik altijd een beetje met mezelf. Ik ben vrij timide, niet echt sociaal. Ik had angst voor dit interview en heb mezelf moeten oppeppen om dit te doen.

Men had me ervoor gewaarschuwd. Heeft Laura Geurten iets met het boek te maken?
Ik heb een verhaaltje aan haar opgedragen. Ik ken haar heel goed nu… Ja, ze is mijn lief. Ik vond het leuk om een mythe rond haar bestaan te creëren. Het is misschien wel de romantische ziel in mij die naar boven kwam.

Zelfs een verlegen jongen komt op zijn pootjes terecht.

Ignace gaf me na het interview zijn naam: ik vroeg namelijk naar de maker van het popje dat hij voor zijn gezicht hield tijdens de foto. Volgens mij besefte hij toen zelf dat hij dat beter niet gedaan had. Thuis laadde ik de foto's in. Het eerste wat mijn wederhelft zei, was: "dat is Ward Zwart niet!" Ik was om één of andere reden niet verbaasd.

Ward mailde me achteraf nog even om te zeggen dat de oplage wel degelijk 500 stuks is, dat het boek gebonden is en dat de cover een A2 rectoverso poster is met matvernislaag. Het boek kost 20 euro en is heel erg mooi. Hier zijn de adresjes waar je hem kan kopen:

In't Profijtelijk Boeksken - Wolstraat 1, 2000 Antwerpen 
TseTse - Strips en Prentenboeken - Kronenburgstraat 72, 2000 Antwerpen
Mekanik Strip - Sint-Jacobsmarkt 73, 2000 Antwerpen
Copyright - Nationalestraat 28A, 2000 Antwerpen
Copyright - Jakobijnenstraat 8B, 9000 Gent Epic - Nederkouter 55, 9000 Gent
Alley Art Gallery - Dorpsstraat 38/1, 3500 Hasselt
Kornél - Coffeebar - Sint- Lambertusstraat 1, 2018 Antwerpen. Hier is de voorstelling gebeurd. Er hangen werken tegen de muur, waaronder een zeer grappige tekening van een das die zaagt over zijn leven.

ONLINE KOPEN:
http://www.lhorriblejean.be
http://mostly-cola.blogspot.com