de beste films over het clubleven

Pump Up the Volume: The History of House Music
Hoewel deze documentaire uit 2001 ruim 145 minuten duurt, wordt hij wel beschouwd als een van de beste films over de clubcultuur. De makers gaan in op de housemuziek uit de underground van Chicago. We zien dj’s die supersterren worden, clubs die in internationale merken veranderen en hoe uitgaan een levensdoel wordt. De muziek is ook lang niet slecht.

Naar de Klote!

Videos by VICE

Deze speelfilm uit 1996 gaat over de Nederlandse dancescene uit die tijd. Onder meer Tycho Gernandt, Thom Hoffman, Jorinde Moll en Jimmy Gulzar vertolken een rol in de film die niet zozeer ontzettend goed is, maar wel indruk maakt als je daarvoor nog niet wist hoe de scene uit die tijd er eigenlijk uitzag. We zien veel drank, veel drugs, veel seks, en veel raves en afters. Flamman en Abraxas verzorgden de soundtrack, de aanstekelijke gabberplaat ‘Good To Go’, waardoor de film twintig jaar later stiekem best een leuke cultfilm geworden is.

Limelight
In de vroege jaren negentig had je in New York Peter Gatien, een nachtclubmagnaat die altijd een ooglapje droeg en waarvan gezegd werd dat hij er criminele activiteiten op na hield. Deze film vertelt het verhaal van de opkomst en de ondergang van The Limelight, zijn meest excentrieke club die berucht was om seksuele losbandigheid, xtc en beroemdheden die volledig losgingen op industriële techno. Klinkt goed, toch? Nou, niet in de oren van burgemeester Giuliani, die de deuren van Limelight sloot tijdens een grootscheepse schoonmaakactie van Manhattan. Deze documentaire van Billy Corben legt de waanzin, de overdadigheid en vijanden van de nachtclub vast.

The Last Days of Disco
Whit Stillman pakt het ons-kent-ons van een kostuumdrama en plaatst het in de context van de legendarische club Studio 54. De film, met Chloë Sevigny en Kate Beckinsale, is een scherpe weergave van hoe je de dansvloer als sociale springplank kan gebruiken en Stillman is bovendien niet vergeten om dat ook met wat humor te doen.

EDEN
Mia Hansen-Løve is het brein achter Eden, een film over de opkomende dansscene in het Parijs van de jaren negentig. Volgens haar was er nog geen film was die de clubcultuur serieus nam, dus heeft ze er zelf maar een gemaakt. Het uitgaansleven is in deze film niet gewoon een decorstuk, maar het domineert het hele leven van hoofdpersoon Paul Vallée (gespeeld door Félix de Givry). Hij is een opkomende dj in hetzelfde wereldje als Daft Punk, Cassius en Justice, maar hij speelt niet op hetzelfde internationale niveau. De film gaat over uitgaan tot op het obsessieve, met de kater die daarmee gepaard gaat. Er zit ook een vrolijke cameo van Daft Punk in.

Paris Is Burning
Jennie Livingstons momentopname van de LGBTQ-ball-cultuur van de jaren tachtig zit zo vol kleur, humor en flamboyance dat RuPaul’s Drag Race er een beetje bij verbleekt. In Paris is Burning schuilt ook een enorme tragedie, omdat de meeste voguers te maken hadden met armoede, discriminatie en een aidsepidemie die de gemeenschap verscheurde.

Human Traffic
Het probleem met de meeste uitgaansscènes in films is dat de regisseur – vaak een blanke heteroman van middelbare leeftijd die al jaren geen dansvloer meer heeft gezien – een halve herinnering uit zijn jeugd probeert vast te leggen. Vaak voelt de vibe zo perfect en geforceerd aan, dat het compleet langs de rommelige wereld van het uitgaan heengaat. Dit is absoluut niet van toepassing op Human Traffic, een film over vijf vrienden uit Cardiff tijdens de late jaren negentig die pillenslikkend een weekendje aan de grotemensenwereld ontsnappen. Er komt hoogstwaarschijnlijk een vervolg aan dat zich afspeelt in Ibiza, en we hopen ontzettend dat Danny Dyer weer terugkomt om zich nog een keertje af te trekken voor zijn slaapkamerspiegel.

Wild Combination: A Portrait of Arthur Russell
We bevinden ons in New York, eind jaren zeventig of begin jaren tachtig. Arthur Russel is een avant-garde componist, zanger en producer die een aanhang heeft in de legendarische en experimentele club The Kitchen. Regisseur Matt Wolf wisselt archiefbeelden af met recente interviews met mensen die Russell hebben gekend, en zo schetst hij een beeld van een complex en boeiend artiest.

54
Twee films die zich in Studio 54 afspelen? Er is al veel over deze iconische New Yorkse nachtclub gezegd, maar na 54 van Mark Christopher zal je ook snappen waarom dat zo is. De film laat de club van haar meest glamoureuze, hedonistische en gevaarlijke kant zien door de ogen van de engelachtige kelner Shane (Ryan Philippe) die zijn overhemd uittrekt en verliefd wordt op alles en iedereen dat zich op de dansvloer bevindt. In de oorspronkelijke film is flink geknipt om een mildere – en minder homoseksuele – versie van de werkelijkheid te laten zien, maar in de director’s cut van dit jaar zie je het ongetemperde verhaal van Studio 54.

Don’t Forget to Go Home (Feiren)
Alleen de titel beschrijft de clubscene van Berlijn al briljant, maar na het zien van deze documentaire zal de geur van zweet en poppers je nog wel een tijdje bijblijven. In de stad waar een avondje uit zo’n 72 uur duurt bezoek je clubs als Berghain, Watergate, Bar 25 en Club Der Visionaere. Verwacht geen perfecte beelden van het nachtleven, maar wel veel getuigenissen van feestvierders. Die aanpak werkt ook; je hebt niet echt geleefd totdat je doorgewinterde clubbers hebt horen vertellen over de bergen aan seks in Berghain.

Credits


Tekst Colin Crummy