Culture

De erfenis van Maghreb en familie in de foto’s van Kawtar Ouh

Kawtar Ouh foto Maghreb

Door middel van fotografie ging Kawtar Ouh (23) op zoek naar haar identiteit. In haar nieuwe reeks Heritage, Jadeed & Maghreb (Erfenis, Moderniteit en Maghreb) werkte de Belgisch-Marokkaanse fotografe samen met Frans-Algerijnse-Egyptische content creator Fahd El, die ook zijn identiteit in vraag stelt. Samen wouden ze op een moderne manier de erfenis die nu deel uitmaakt van hun persona uitdrukken en zichzelf te onderzoeken door de gewoonten van hun ouders en grootouders doen heropleven.

Hoewel ze meer gewoon is te werken met Marokkaanse vrouwenmode, wou Kawtar zich deze keer meer focussen op mannenmode en Algerije. “Het was interessant om in overleg te gaan om te zien waar onze gelijkenissen en verschillen liggen, zoals in woordenschat en recepten,” legt Kawtar uit. Voor de reeks stelden Fahd El en Kawtar zowel traditionele stukken samen alsook moderne kleding gevonden in Parijse tweedehandswinkels. 

Videos by VICE

image00024.jpeg
Heritage, Jadeed & Maghreb, Parijs, 2022. Foto genomen in een hanout (winkel in Dajira). Fahd El draagt Casablanca schoenen en heeft voeding vast die hij in het dagelijkse leven kookt.

Het was pas nadat ze tijdens een trip in Marokko met haar oom, een fotograaf, een camera van hem mocht lenen, dat ze de smaak te pakken kreeg voor fotografie. “Toen ik de foto’s liet branden op een CD, ontdekte ik een nieuwe vreugde die ik nog nooit eerder had meegemaakt,” vertelt ze – een vreugde die ertoe leidde dat haar ouders haar eerste camera kochten toen ze 11 was. 

Op school, en met behulp van haar moeder, zou Kawtar fotosessies organiseren met haar vrienden. Ze werd al snel de fotografe van de klas, zeker tijdens schoolreisjes. Destijds zei ze nog dat ze geen portretten zou maken, enkel architectuur en natuurfoto’s. “Uiteindelijk ben ik daar niet bij gebleven en deed ik vanalles,” vertelt ze. 

image00004.jpeg
Heritage, Jadeed & Maghreb, Parijs, 2022. De meeste foto’s zijn genomen in Belleville, een wijk waar Fahd El opgroeide.

Maar haar ouders begrepen niet dat ze wou leven van haar kunst, dus pushten ze haar om ‘echte studies’ na te volgen en moedigden haar aan om fotografie te blijven doen in haar vrije tijd. Ze koos ervoor om orthopedagogie te studeren. “Mijn ouders hadden helemaal niets toen ze hier kwamen. Ik was het ze verschuldigd,” legt ze uit. Maar snel besefte ze dat ze “te creatief was voor sociaal werk.” Dus liet ze die studies achter zich om te kunnen focussen op fotografie in september 2020 in LUCA School of Arts op de Narafi campus in Brussel.

Als een van de enige personen van kleur met een hoofddoek, in een kunstschool bestaand uit bijna enkel witte studenten en docenten, was haar ervaring daar niet noodzakelijk heel positief. “Er waren twee andere studenten met hoofddoeken, een waarmee ik overeenkwam, en die waren na twee weken al weg omdat ze zich er niet zo goed voelden, alsof ze onder druk stonden,” vertrouwt ze me toe. 

image00005.jpeg
Heritage, Jadeed & Maghreb, Parijs, 2022.

Terwijl Kawtar – die al druk voelde na amper een maand – afstand nam van fotografie, contacteerde Malikka Bouaissa – een curator van het contemporaire kunstenplatform Arteshoq – haar om mee te werken aan een groepstentoonstelling rond identiteit. “Het was het perfecte moment, want ik was de mijne volledig kwijt,” lacht Kawtar. Dus eind oktober 2020 nam ze deel aan de Ana Nesh tentoonstelling in de Red Fish Factory in Antwerpen (“ana” en “nesh” betekenen beide “mij” in Darija en Rif, Marokkaanse dialecten).

In de tussentijd kon Kawtar toch wat vrienden maken op school en zette ze door om haar jaar af te werken. Gepaard met enkele ongepaste opmerkingen over haar hoofddoek die ervoor zorgden dat ze enkele vakken liet vallen. 

image00005.jpeg
Izouwran, België, 2020.

In Antwerpen presenteerde ze haar reeks Izouwran (“roots” in Rif), waar ze haar identiteit en relatie met haar grootmoeder, die stierf toen ze 12 was, onderzoekt. De reeks bevat zelfportretten die ze nam met de Polaroidcamera van haar grootmoeder, alsook haar kaftans. “Ik vond zo’n twintigtal kaftans in de kast van mijn moeder,” herinnert ze zich. “Door met die kaftans te werken, voelde ik mijn liefde voor Marokko en het Rif (een bergachtige regio in noord Marokko nvdr.) terug naar boven komen.”

Door deze kledingstukken en juwelen terug te vinden, gaat Kawtar door de familieherinneringen aan haar moeder’s kant. En hoewel deze foto’s aanvoelen als Marokko, werden ze allemaal genomen in België. 

Izouwran00006.jpeg
Izouwran, België, 2020.

Hoewel ze haar niet lang gekend heeft, en haar amper zag omdat ze woonde in Duitsland, voelt Kawtar toch een diepe band met haar grootmoeder: “Ze was een sterke en zorgende vrouw die me vaak aan het lachen bracht.”

Tijdens ons gesprek heeft ze een van haar ringen aan, die je ook terugziet in verschillende foto’s. Ze herinnert zich ook haar zachte handen en de zoete smaak van de vijgen die haar grootmoeder haar gaf. “Ze gaf me veel aandacht door kleine dingetjes,” vertelt ze. “Ze hoefde ons niet te zeggen dat ze ons graag zag, we wisten dat.” 

Izouwran00005.jpeg
Izouwran, België, 2020. Kawtar’s handen met haar oma’s ring en vijgen.

Dit onderzoek en de reeks heeft Kawtar geholpen om meer zelfzeker te zijn na haar onaangename schoolervaring, en om haar creativiteit te opnieuw linken aan haar cultuur, een band die ze verloren had. Naast dat het haar hielp te reflecteren over wie ze is en wie haar voorouders waren, legt ze uit dat deze foto’s ook heel wat reactie uitlokken bij jongeren met een Noord-Afrikaanse migratieachtergrond, die blij zijn dat ze zich kunnen herkennen in de beelden. 

Izrouwan bevat heel wat zelfportretten omdat Kawtar dit project in de eerste plek alleen samenstelde, maar ook omdat ze niet langer zelfzeker genoeg was om zichzelf te omringen met anderen. Dat gezegd zijnde, heeft de eenzaamheid haar ook geholpen om zichzelf beter te leren kennen, om haar grootmoeder te belichamen in haar foto’s. Zo concludeert ze: “in deze foto’s ben ik mijn grootmoeder.” 

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.

Kawtar op Instagram.

Ontdek hier andere Belgische fotografen. Ben je of ken je zelf een getalenteerde fotograaf? Stuur ons een mailtje op beinfo@vice.com

Izouwran00007.jpeg
Izouwran, België 2020. Tamghrat (vrouw in Rif) – “In deze foto draag ik mijn grootmoeders jurk en de sjaal zoals zij ze droeg. Ik heb ook een zwaar bord vast, wat het gewicht van de familie op haar schouders symboliseert. Maar tegelijk ben ik relaxed. En natuurlijk ook typische Marokkaanse drankjes die ze ons gaf thuis.”
image00002.jpeg
Izouwran, België, 2020.
Izouwran00004.jpeg
Izouwran, België, 2020.
Izouwran00003.jpeg
Izouwran, België, 2020.
Izouwran00008.jpeg
Izouwran, België, 2020.
image00004.jpeg
Izouwran, België, 2020.
image00006.jpeg
Heritage, Jadeed & Maghreb, Parijs, 2022.
image00010.jpeg
Heritage, Jadeed & Maghreb, Parijs, 2022.
image00013.jpeg
Heritage, Jadeed & Maghreb, Parijs, 2022. Fahd El heeft een witte qamis aan. “Deze foto roept het beeld op dat we hebben van onze vaders die terugkomen van de moskee en dit kledingstuk over hun abaya trekken.”
image00019.jpeg
Heritage, Jadeed & Maghreb, Parijs, 2022.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.