De Islamitische Staat blijkt fan te zijn van Krav Maga, de vechtsport die ironisch genoeg ontwikkeld werd door het Israëlische leger. Deze vechtsport is een van de vaardigheden waarover je moet beschikken als geheim agent voor IS, als we het handboek How to Survive in the West, moeten geloven. De handleiding, die al een paar maanden rondcirkelt op internet, biedt tips voor geheim agenten in vijandelijk gebied over hoe ze het best onopgemerkt de jihad kunnen bedrijven, en zou volgens sommigen afkomstig zijn uit het kalifaat. Het boek lijk echter vooral geïnspireerd te zijn door slechte Steven Seagal-films en het Woudlopershandboek van Kwik, Kwek en Kwak.
De zeventig pagina’s vol creatief hoofdlettergebruik en matige interpunctie start met een filosofische pitch om de eventuele jihad goed te praten:
Videos by VICE
“De leiders van het ongeloof liegen herhaaldelijk in de media, en beweren dat wij moslims allemaal terroristen zijn, terwijl wij slechts vredige burgers willen zijn. Dit dwong ons om te radicaliseren, wat uiteindelijk de oorzaak van hun ondergang en de overname van Rome zal zijn.”
De redenering is dus dat het Westen zal stoppen met valse beweringen over terroristische moslims door terroristische moslims te zijn en iedereen te doden.
Het heeft veel weg van het type actiefilm waarin een bedeesd persoon een vredig leven probeert te leiden, totdat gewelddadige figuren (of ‘het systeem’) hem net één keer te vaak lastig vallen. Op een dag knapt er iets bij de held, waardoor hij besluit met dood en destructie te strooien. Wraakacties en explosies volgen, en voilà: een nieuwe blockbuster is geboren.
Na het narratief en de ideologie van de jihad uit de doeken te doen, vervolgt de gebruiksaanwijzing met alles wat je als jihadi/actieheld nodig gaat hebben voor het veroveren van Europa. Op basis van dit boek zou je denken dat wereldwijde dominantie vooral draait om Michael Bay-achtige scenario’s.
Dit inmengen met de lokale bevolking blijft niet bij een tripje naar de feestwinkel. Ook raden ze aan om geschikte, blanke samenzweerders te zoeken: “word vrienden met degelijke blanke mensen die ontevreden zijn over hun overheid,” adviseert de gids.
Sommige tips zijn beter dan anderen. In het deel over privacy staan tips over het afschermen van al je jihadgerelateerde zoekgeschiedenis en je pornogewoontes. Ten eerste wordt er aangeraden om niet al je zoekwerk thuis uit te voeren, hoewel er geen tips in staan over waar je het dan wel moet doen. Ten tweede moet je surfen met de anonieme browser Tor. Maar dit advies kan niet op tegen de uitleg over het maken van onzichtbare inkt met citroenen – iets dat Bassie en Adriaan hadden kunnen verzinnen.
Voor het smeden van plannen wordt aangeraden om kennis op te doen via de media: “De veiligste manier om je te verdiepen in de jihad is door het nieuws te kijken (zoals al Jazeerah)”. Ook het internet schijnt een uitermate goede bron te zijn: “De beste plek om informatie te vinden over de jihad terwijl je je zoekgeschiedenis beperkt houdt, zijn social media [vooral Twitter].”
Het middelste deel van het boek is puur actiefilmmateriaal waar je als hobbyjihadist niet zonder kan: leren sprinten, Krav Maga via YouTube, en Wikihow-lijstjes voor een bestaan als ijskoude mujahid.
De gids gaat over van doelloos naar ongelooflijk knullig in het deel over het kopen van BB-guns: “Het is een goed idee om speelgoedpistolen (BB-guns), buksen of paintballwapens te kopen om te oefenen. Misschien kun je je neefje of een vriend vragen om deze voor je te kopen, maar koop niks van Online want als je verdacht wordt zullen ze je monitoren en vragen wat je ermee van plan bent.”
Het is de vraag hoe een BB-gun (of je die nou in een winkel koop of “van Online”) in godsnaam gaat helpen bij het voeren van een heilige oorlog. Oefenen met een balletjespistool voor echte gevechten is ongeveer hetzelfde als zoveel mogelijk Risk spelen om te leren hoe je de wereld verovert.
Ook het spelen van videogames wordt aangemoedigd: “Het spelen van spellen zoals Call of Duty leert je over Technieken voor oorlog op verschillende soorten Terrein.”
Vervolgens schakelt de gids van absurd naar gevaarlijk in het deel over het maken van bommen. Het gaat om kleine bommen waar een hoop lucifers en deodorantbussen bij komen kijken. Verder noemen ze snelkokerbommen en manieren om magnetrons te laten ontploffen.
Oké, de bom bij de Marathon in Boston was ook met een snelkoker gemaakt, maar als terrorist in spe ben je waarschijnlijk nog altijd een stuk beter af met een Mythbusters-marathon en een stoffige versie van The Anarchist’s Cookbook.
Al die tijd op YouTube heeft de schrijver echter wel de nodige culturele inzichten opgeleverd:
“Veel mensen doen op YouTube de gekste dingen voor de camera. Als mensen boos worden, zeggen ze “dat het een prank is,” en dan wordt het ze vergeven omdat het voor een video is. Dus zolang je er niet als Moslim uitziet of je zo gedraagt, kom je overal mee weg zolang je een camera hebt en het excuus gebruikt dat het maar een grap is. Onthoud dit!”
Al deze kennis komt ongetwijfeld van pas als de jihad in volle gang is. Volgens de gids zal de jihad van start gaan door neonazi’s die moskeeën aanvallen, waarna er een guerrillaoorlog ontstaat die eindigt met de overname van de presidentiële kantoren.
Als dit wat vaag klinkt zou dat iets te maken kunnen hebben met het feit dat de auteur het voor zichzelf nog niet helemaal op een rijtje heeft. De tekst vervolgt met wat redelijk accurate algemeenheden over guerrillaoorlogen, maar al die tekst lijkt rechtstreeks gekopieerd te zijn uit het iets minder knullige jihadistenboek Black Flags from Syria. Dus ook hier worden geen punten gescoord.
Die globale jihad gaat zichzelf natuurlijk niet betalen, dus geld verdienen is een van de prioriteiten. Na een disclaimer (“voor alle niet-moslims die dit lezen, jullie zijn misschien geschokt omdat moslims het altijd vermijden om haram geld te verdienen”) worden er een paar manieren uit de doeken gedaan voor het stelen van geld, creditcardinformatie en wachtwoorden.
Het boek sluit af met een inspirerend stukje boerenverstand: “Als je dit boek deelt, geeft het dan een andere naam (bijvoorbeeld Taartrecepten of iets anders wat niet verdacht is zoals ‘Islamitisch boek over etiquette’) en zip het bestand… wees de vijand altijd een stap voor.”
Je krijgt de indruk dat de schrijver dit zelf niet echt in zijn oren heeft geknoopt voordat hij dit boek rondstuurde. Dat is jammer, want het zou wel verdomd slim zijn geweest om het Taartrecept te noemen.
Als je even wegdenkt dat dit boek gaat over het overheersen van de gehele mensheid door een hypergewelddadig regime van complete idioten, is het eigenlijk best aandoenlijk. Het is duidelijk dat dit alles geschreven is door iemand met een jeugddroom over een bestaan als een jihadi-James Bond. Er kan zonder al te veel twijfel gesteld worden dat dit geen product van de IS-doctrine is. Dit is een leuk stukje jihadi-fanfictie: een how-to-gids voor LARP-jihadisten.