​De leugens die mensen vertellen om iemand in bed te krijgen

Iedereen liegt, maar de een liegt wat meer dan de ander. We liegen over onze werkervaring, we liegen over hoeveel we gisteren gedronken hebben, we liegen over hoeveel tijd we nou eigenlijk besteden aan het kijken naar foto’s van vage bekenden op Instagram. Maar we liegen vooral als we iemand in bed proberen te krijgen.

Daarom vroegen we een paar mensen om ons te vertellen over de grootste leugens die ze aan een potentiële bedpartner hebben verteld om ze tussen de lakens te krijgen – en hoe dat verder afliep.

Videos by VICE

Een huisgenoot, twee walletjes

Op een avond was ik op een feestje met mijn huisgenoot, zijn vriendin, en het meisje waarmee hij vreemdging. Dat meisje wist uiteraard niet dat hij een vriendin had, en zijn vriendin wist niet dat hij vreemdging. Na het feest zei mijn vriend dat hij het meisje waarmee hij vreemdging naar ons huis mee wilde nemen, dus lokte hij een ruzie uit met z’n vriendin zodat zij weg zou gaan. Kortom, hij was nogal een eikel.

Op weg naar huis in de taxi belde zijn vriendin hem op om tegen hem te schreeuwen, omdat hij haar de hele avond had lopen negeren. Hij gaf me de telefoon en vroeg me om te doen alsof ik hem was, zodat hij met het andere meisje kon tongen op de achterbank. Ik praatte meer dan een uur met het arme kind – ze was dronken genoeg om te geloven dat ik mijn huisgenoot was. Tegen de tijd dat ik had opgehangen, waren we allang thuis. Mijn huisgenoot was al naar binnen gegaan met het andere meisje, terwijl ik op de stoep voor ons huis zat te bellen. “Het is beter als we elkaar vandaag niet meer zien, we zijn allebei te dronken. Laten we morgen verder praten. Ik hou van je,” zei ik tegen haar.

Mijn huisgenoot en zijn vriendin bleven nog een paar maanden bij elkaar, en gedurende die tijd ontwikkelde ik echte gevoelens voor zijn vriendin. Uiteindelijk vertelde ik haar de waarheid zodat ze het zou uitmaken en met mij uit zou gaan. Dat deed ze een tijdje, maar ik denk dat ze het toch te raar vond allemaal, dus uiteindelijk maakte ze het uit. Maar ik vind nog steeds dat ik niks verkeerd heb gedaan.

– Tomas, 23 jaar

Het Russische model

Het gebeurde ongeveer twee jaar geleden, toen ik achttien was en in Gerona woonde. Een paar vriendinnen van me uit Rusland – waar ik ook vandaan kom – waren op bezoek en we gingen uit. Bij een van de clubs ontmoetten we een groep gasten die wel interessant leken, en we waren in een gekke bui, dus besloten we ze een beetje voor te liegen en te kijken wie van ons het snelst zou scoren.

Ik besloot te doen alsof ik een model uit Moskou was, dat in Gerona was voor een fotoshoot. Een van de jongens die hoorde dat ik een ‘model’ was, kwam naar me toen en vroeg hoe ik heette en hoe oud ik was. We praatten een tijdje, en het werd al snel duidelijk dat hij alleen maar geïnteresseerd in me was omdat hij dacht dat ik model was. Hij vroeg om mijn nummer en ik zei: “Waarom wil je dat hebben? Ik ben morgen al weer weg.” Hij antwoordde dat aangezien we elkaar niet meer zouden zien, we dan net zo goed hier en nu seks konden hebben. Het doel was weliswaar om te scoren, maar ik vond het allemaal zo treurig dat ik geen zin meer had in het spelletje. Ik stond op om te gaan, maar hij greep mijn arm hard vast en begon te schreeuwen dat ik mijn drankje eerst op moest drinken. Op dat punt was ik doodsbang, maar gelukkig zag een vriendin van me het gebeuren en kwam ze tussenbeide. Ze zei dat ze mijn manager was en dat we moesten vertrekken, omdat ik een klus had om vijf uur ‘s ochtends de volgende dag.

Ik bedenk tegenwoordig geen verhalen meer om de interesse van mannen te wekken – dat vind ik nu dom en zelfs gevaarlijk. Maar ik heb geen spijt van die nacht; het is in ieder geval een goed verhaal.

—Ivanna, 20 jaar

De piloot

Ik heb een tijdje op de pilotenopleiding gezeten, maar ik heb nooit als piloot gewerkt. Zoals de meeste mensen heb ik een periode gehad waarin ik nogal losbandig was, en als ik een gast ontmoette, zei ik vaak dat ik piloot was bij een internationale luchtvaartmaatschappij en dat ik maar een paar dagen in de stad was.

Zo kon ik de controle houden over de situatie – mensen m’n huis uit trappen met de smoes dat ik een vroege vlucht had de volgende ochtend, enzovoorts.

Maar op een dag ontmoette ik Alex, die ik gelijk een stuk leuker vond dan al die andere mannen. Het ging gelijk best goed tussen ons, tot we besloten dat het tijd was om de volgende stap te zetten in onze relatie en te gaan samenwonen.

Ik reisde sowieso veel voor werk, dus het was makkelijk om een tijdje de leugen vol te houden dat ik piloot was – in het begin vermoedde Alex in ieder geval niets. Maar na een paar maanden realiseerde hij zich dat mijn rooster veel te regelmatig was voor een piloot, en begon hij vragen te stellen. In plaats van op te biechten dat ik had gelogen, begon ik nachtenlang te stappen met vrienden terwijl ik tegen Alex zei dat ik aan het werk was. Ik kwam dan ‘s ochtends thuis en moest gelijk weer weg voor mijn echte baan, min of meer zonder slaap. Op een bepaald punt sliep ik zelfs een hele week bij een vriend, en zei ik tegen Alex dat ik in Sydney was.

Natuurlijk kwamen we elkaar op een gegeven moment tegen in de club, terwijl ik in Singapore hoorde te zijn. Het was te laat om het nog uit te leggen. Hij maakte het uit en ik wist dondersgoed dat ik dat verdiend had.

‒ Jorge, 29

Het penthouse en de pijpenla

Ik zit regelmatig op Tinder, en geef dan altijd de straatnaam van een vriend van me op, zodat mijn mogelijke dates niet weten waar ik woon. Ik heb al een paar slechte ervaringen gehad met gestoorde mannen die diep in de nacht dronken voor m’n huis stonden, en wilde dat niet nog eens meemaken.

Maar op een bepaald punt ontmoette ik een gast die ik erg leuk vond, en begonnen we serieuzer te daten. Na drie maanden deed ik nog steeds alsof ik in het huis van mijn vriend woonde. De paar keer dat hij voorstelde om bij mij te slapen, zei ik meestal dat ik liever naar zijn huis ging. Op avonden dat ik er echt niet onderuit kwam, gingen we samen naar het huis van mijn vriend, waarna ik dan deed alsof ik de volgende ochtend heel vroeg op moest en hij beter gewoon thuis kon gaan slapen. Ik wachtte dan een tijdje nadat hij weg was gegaan, en ging daarna zelf ook weg naar mijn eigen huis – wat trouwens best ver van het huis van m’n vriend is.

Ik weet dat het misschien een beetje raar is, maar vreemden in mijn huis laten voelt altijd als een soort inbreuk op mijn privacy. En ik moet toegeven dat die vriend een chic penthouse heeft, terwijl ik een piepkleine pijpenla woon.

‒ Lidia, 27 jaar

Het leeftijdsverschil

Nadat ik tien jaar een relatie met dezelfde vrouw had gehad, ging ze op een zaterdagochtend bij me weg. Het was een erg ingewikkelde situatie, omdat we zoveel tijd samen hadden doorgebracht dat mijn hele bestaan om onze relatie heen was gebouwd. En ik was ook net van baan gewisseld, dus in slechts een paar maanden was mijn leven compleet veranderd.

In een poging om het gevoel te verdringen dat m’n leven in duigen was gevallen, zocht ik m’n toevlucht in een van mijn favoriete hobby’s: feesten. Het waren een paar intense maanden vol drank en andere dingen.

Op een avond – ik weet nog dat het tijdens het festival Primavera Sound in Barcelona was – ontmoette ik een meisje. We begonnen te praten en ik vond haar erg leuk. Ik denk dat ik degene was die haar vroeg hoe oud ze was, en ze zei: “Ik ben 24.”

“Ik ben 34,” antwoordde ik.

Tien jaar is een behoorlijk leeftijdsverschil, maar ik was eigenlijk 38 jaar oud op dat moment. Het leek haar niet veel uit te maken dat we zogenaamd tien jaar scheelden; ze leek het juist wel tof te vinden. We gingen die nacht met elkaar naar bed, en bleven elkaar daarna zien. Alles ging erg goed. Mijn leven was in korte tijd stukken beter geworden.

Maar de leugen over mijn leeftijd zat natuurlijk altijd in m’n achterhoofd. Ik lag vaak ‘s nachts wakker, en dacht dan na over de dag dat ik haar wel de waarheid moest zeggen – dat moest in ieder geval voor mijn verjaardag gebeuren, die een paar maanden later was.

Op een dag besloot ik uit het niets om het haar te vertellen. “Ik moet je iets vertellen,” begon ik. Ik denk dat ze dacht dat ik iets veel ergers zou opbiechten – een of ander misdrijf dat ik begaan had of een andere vrouw – want zodra ik de woorden uitsprak, sprong ze op en omhelsde me, en zei dat ze “zo opgelucht” was. We lachten er samen om en gingen verder met ons leven. Een paar weken later gingen we samenwonen, en we zijn nu al bijna twee jaar erg gelukkig met elkaar.

‒Óscar, 40