De Limburgse Ruben recenseert pretparken op YouTube en heeft bijna 80 miljoen views

Afbeelding via Ruben Koet

Mijn favoriete ding aan het internet is dat je om de zoveel tijd in een wereld wordt geworpen waarvan je nooit voor mogelijk had gehouden dat-ie bestond. Mijn laatste vondst is de online pretparkrecensiewereld, en ik zeg je eerlijk: die is fantastisch. Volwassen mannen filmen zichzelf in de achtbaan en bespreken alle attracties tot in het kleinste detail. En dat wordt nog superveel bekeken ook!

Nu ook door mij. Twee uur lang keek ik naar een recensie van het Duitse Europark, een park waar ik nooit ga komen, maar waarvan ik nu weet dat in 2012 de houten achtbaan ‘Wodan’ (35 meter hoog en 1050 meter lang) werd toegevoegd aan het park.

Videos by VICE

De video die ik zag was van Ruben Koet. Ruben (34) is de grootste in zijn genre. Hij heeft in totaal al meer dan tachtig miljoen views op zijn kanaal Xtremerides, en zelfs een eigen catchphrase. Elke keer dat een achtbaan naar beneden gaat klinkt het: “LEKKKER HOOOOOOOR!” Dat roep ik nu zelf ook de hele tijd: op de fiets, in de lift, of als ik bestek op de grond laat vallen. Het kijken naar Rubens vlogs is therapeutisch. Ze maken mijn hoofd leeg. Ik belde hem op om hem te bedanken, maar ook om hem wat vragen te stellen – want wat beweegt hem eigenlijk om zulke ellenlange vlogs te maken over pretparkattracties?

Om een idee te krijgen: dit is Rubens review van het Duitse Europark, die bijna twee uur duurt.

VICE: Ha Ruben! Volgens je website is je youtubekanaal het grootste en populairste attractiekanaal van de wereld.
Ruben Koet: Ik heb bijna 53.000 subscribers en dat aantal groeit met de dag. Er zijn wel kanalen met meer subscribers, maar die hebben niet zo veel video’s als ik, en beperken zich alleen tot achtbanen. Er bestaat geen kanaal met zo veel video’s als dat van mij.

Hoe vaak ben je per jaar in een pretpark of op een kermis te vinden?
In principe ieder weekend, hetzij een pretpark, kermis, zwembad, rodelbaan… iets wat met attracties te maken heeft. Dit weekend ga ik naar de kermis in Bonn.

Je recensie van Europapark duurt bijna twee uur. Wat doe je allemaal om je op zo’n review voor te bereiden?
Ik lees wat pagina’s door zoals de website van het park, maar ook Wikipedia en RCDB. Dat laatste is een database waar met heel veel achtbanen in staan, compleet met hoogte, bouwjaar, snelheid, enzovoorts. Verder bekijk ik de plattegrond en attractielijst nauwkeurig, zodat ik weet hoe ik me het snelste door het park kan bewegen. Ik start namelijk altijd met de toppers en eindig met de bijzaken als ik tijd over heb.

Krijg je ook negatieve reacties op je video’s?
Als je je kop boven het maaiveld uitsteekt krijg je altijd reacties die minder leuk zijn. Ik ben natuurlijk een hobbyist, een freak, hoe je het ook noemen wilt. Ik vind het leuk om met mensen inhoudelijk over mijn hobby te praten, maar als iemand zegt: “Joh, je hebt een kutkop”, ja, wat moet ik daarmee? Zo gaat het op het internet. Enzo Knol heeft dat bijvoorbeeld ook. Maar dat hele vloggergebeuren zie ik meer als narcisme. Zo iemand heeft het alleen maar over zichzelf en wat hij de hele dag aan het doen is. Daar heb ik zelf niet zoveel mee.

Rubens review van Plopsaland De Panne in België

Je vindt dat er een duidelijk verschil is tussen wat jij doet en andere youtubevloggers?
Zeker. Ik ben echt een liefhebber van iets. Je deelt een hobby, iets wat je liefhebt. Naar die vloggers kijken vooral kinderen van twaalf, want laten we eerlijk zijn: wat maakt mij het nou uit wat Enzo Knol de hele dag doet?

Word je herkend in de parken waar je heengaat?
Ja, en dat is wel iets waar ik mee om moet leren gaan. Ik neem voor iedereen wel de tijd, maar ik ben nu op een punt dat ik wel erg vaak word herkend. Dan vraag ik me af: wat kan ik zeggen om iemand af te poeieren zonder dat ik arrogant overkom? Iets van mediatraining, dat heb ik nooit gehad.

Wat is je favoriete park in Nederland?
Als je kijkt naar welke parken mooi zijn, goed verzorgd en onderhouden, kom je uit bij de Efteling en Toverland. Als je hard wil gaan is Walibi het beste. Maar als ik met mijn gezin ben, ga ik liever naar Drouwenerzand ofzo, daar is het all-inclusive. Dan hoef ik niks mee te nemen en kun je de hele dag eten en drinken.

Zijn er parken die nog op je verlanglijstje staan?
Wat ik eigenlijk leuker zou vinden dan een bestaand park, is om terug in de tijd te gaan naar de kermisattracties uit de jaren negentig. In de Goliath in Walibi ga je 106 kilometer per uur, maar de baan wisselt niet vaak van richting. Ik vind dat vrij saai. Op de kermis word je alle kanten op geslingerd. Ik hou eigenlijk meer van die oude attracties dan van moderne achtbanen, maar ik begin ook een oude lul te worden.

Afbeelding via Ruben Koet

In attracties roep je vaak: “Lekker hoooor!’
Een paar mensen zeiden ooit tegen mij: dat is je stopwoordje. Ik begon met alleen attracties filmen, maar toen werd de vlogcultuur persoonlijker. Als je mee wilde blijven draaien moest je ook jezelf gaan filmen. In principe zit ik in zo’n achtbaan tegen een apparaat te praten. Ik heb daar geen opleiding voor gehad, voor mij is het allemaal nieuw. Als ik door een looping ga of ik weet even niet wat ik moet zeggen, dan roep ik “lekker hoor” als een soort laatste redmiddel.

Kun je eigenlijk nog wel genieten van een park als je altijd bezig bent met het maken van video’s?
Dat is een goede vraag, want het is wel echt aanpoten. Je moet behoorlijk doorlopen op zo’n dag, want je moet alles gedaan hebben, en ook alles vanuit verschillende hoeken filmen. Bij een normaal bezoek zullen mensen nog weleens wat overslaan, maar voor mijn reviews moet ik alles doen, zodat ik mensen een goed beeld kan geven van het park. Als je een review maakt en je zou maar vijf attracties doen, zonder de rest van het park te laten zien, zou het geen review zijn maar een vlog. Je reviewt iets, en dat betekent dat je iets in zijn geheel uitprobeert. Het lijkt makkelijker dan het is. Ik doe veel research en geef veel informatie, maar er zijn ook mensen die eigenlijk alleen filmen, en die trekken ook best veel kijkers. Of zelfs meer kijkers dan ik. Dan denk ik: waarom doe ik dan eigenlijk al die moeite? Dus ik denk wel na over vormen die wat minder tijd kosten, zodat ik wat meer kan genieten.