De nieuwe porno-esthetiek: transgressief, activistisch en vooral heel erg mooi

Of Manifesto, Belgium, porn - Composite image. On the left there’s a close-up of a woman in a bikini, on the left a woman in cut-off denim shorts straddles a tyre.

De kans is groot dat het CV van Nour Beetch en Lisa Lapierre niet veel waard is op LinkedIn. Nour is genderfuck hoer, dragqueen performer, trans feministisch auteur en plastisch kontchirurg. Na hun studies aan ter Kameren richtte Lisa FORESEEN op, de plek waar hen momenteel werkt aan hun eerste fictiefilm: ASTRO. Lisa was altijd al aangetrokken door alles wat met intimiteit, fantasieën en socio-culturaliteit te maken heeft. Samen met Nour begon ze een project rond queer representatie in porno – met ‘OF MANIFESTO’ als resultaat. 

‘OF MANIFESTO’ is een enscenering van fantasie, esthetische trash (vanuit een goedbedoeld oogpunt) en queer liefde. In dit project is het suggestieve noch gewelddadig, noch vernederend. Volgens Nour en Lisa gaat ‘OF MANIFESTO’ in tegen de stroom van het preutse kader waarbinnen we onszelf bewegen. ​​”We hebben ervoor gekozen om ons lichaam te gebruiken om een transgressieve boodschap uit te sturen: liefde kan ook pornografisch zijn.”  Dit project is de transgressieve en alternatieve porno-esthetiek waarmee de twee kunstenaars trachten “mensen te confronteren met hun trashy behoeftes en sexy kwetsbaarheden om hen duidelijk te maken dat onze wereld radicaal moet veranderen.”

Videos by VICE

We hadden het met hen over de foto’s die ze maken, maar ook over sekswerk, censuur, de toekomst en de veranderingen die volgens hen dringend nodig zijn.

VICE: Wat heeft jullie gemotiveerd om met dit project te beginnen?
Lisa:
Ik denk niet dat motivatie de juiste term is, voor mij was het meer de logische gang van zaken. Toen we begonnen samen te werken, hadden Nour en ik totaal niet het plan om samen een project op poten te zetten. Integendeel, het is iets waar we ons zo ver mogelijk van wilden distantiëren omdat we allebei een heleboel andere dingen aan ons hoofd hadden. Uiteindelijk zijn we op een heel natuurlijke manier foto’s beginnen te maken. Nour leerde me veel nieuwe begrippen – zowel politieke als romantische – en ik trok foto’s tijdens onze intieme momenten. Wanneer we beseften dat we interessante beelden hadden, die buiten de normen van de de cishet masc porno/erotica vielen, begonnen we ons af te vragen wat we ermee wilden doen. Toen ontstond het idee om een pornografische kortfilm te maken. 

Nour: Persoonlijk dacht ik er al lang over na om aan queer post-porno te doen, ik was gefascineerd door het milieu. Door Lisa voelde ik mij begeerd en geliefd, dat gaf me de kracht om voor de camera te staan en maakte dat ik alles overhoop wilde gooien. Ik denk dat je dat ook kunt voelen in onze autopornografische beelden. We besloten om porno in vuur en vlam te zetten met intimiteit, vriendelijkheid en een mix van liquids en dildo’s. Voeg daar onze wederzijdse liefde voor seks en cinema aan toe, en het project was geboren. 

“Ons lichaam is de eerste plek waar we onderdrukking ervaren. Het opnieuw toe-eigenen ervan is een bevrijding.” – Nour

Wat is politieke naaktheid?
Nour:
Politieke naaktheid is het opnieuw toe-eigenen van ons lichaam als gepolitiseerde subjecten. Naaktheid kan een wapen zijn tegen hetero-cis-patriarchale bevelen. Ons lichaam is de eerste plek waar we onderdrukking ervaren, het opnieuw toe-eigenen van ons eigen lichaam – en onze seksualiteit – is een bevrijding. We willen de objectivering van onze lichamen in mainstream heteronormatieve porno overstijgen en dynamiseren om eindelijk ons lijf en onze identiteit te gebruiken als weerstand tegen verouderde normen.

Lisa: Wanneer twee non-binaire wezens over seks, penetratie en het hybride lichaam praten, is dat volgens mij sowieso politiek. Het betekent dat we een stem opeisen die ons nooit werd gegeven. Ik vind het interessant om verder te gaan dan het begrip ‘politiek naakt’ om zo tot het politieke intieme te komen. OF MANIFESTO is een kruising tussen Nours werk en het mijne. Ik heb het over het begrip intimiteit en de dagelijkse routine, Nour is activist, hoer en performer. We hebben niet per se geprobeerd om ons lichaam politiek te maken, het is de facto politiek. 

Sextoy.jpg

Wanneer ik naar jullie foto’s kijk, denk ik meteen aan de censuur op sociale media. Hoe gaan jullie daarmee om?
Nour:
Helemaal niet goed! Ik werd verbannen van Instagram en kreeg noch mijn account noch mijn gemeenschap terug. Maar ik wist dat het eraan zat te komen. Instagram is een seksistische, racistische, sletfobische en vetfobische omgeving die sekswerk haat. De censuur op sociale media is een instrument om controle uit te oefenen op ons lichaam en onze ideeën. Laat ons niet vergeten om onszelf de vraag te stellen wie die regels bepaalt en om welke redenen dit gebeurt. Het zijn kapitalistische instellingen die niet willen dat we winst maken met onze eigen kont, omdat zij dit dan niet meer kunnen doen.

Lisa: We passen ons aan aan het netwerk: op Instagram doen we onze communicatie, op Myms en Onlyfans verkopen we beelden – daar wordt onze content niet gecensureerd en staan we in rechtstreeks contact met onze kopers. Myms en Onlyfans stellen ons in staat om productiemiddelen te genereren voor tentoonstellingen, fanzines, boeken, enz. Ook al maken we veel gebruik van onze netwerken om onze activiteiten of sommige van onze beelden te delen, het is vooral tijdens tentoonstellingen dat we ons echt kunnen uitleven en ons werk kunnen tonen. Insta heeft het monopolie op online content verspreiden, maar de echte momenten van verspreiding ervaar je tijdens evenementen, zoals op het Homografia-festival.

Nour: De utopie zou zijn om ons eigen queer post-pornoplatform te creëren met onze eigen seksuele politiek, ver weg van controle en censuur.

“Wanneer twee non-binaire wezens over seks, penetratie en het hybride lichaam praten, is dat volgens mij sowieso politiek. Het betekent dat we een stem opeisen die ons nooit werd gegeven.” – Lisa

Hoe kunnen we porno heruitvinden om naar een meer inclusief en militant post-pornotijdperk te evolueren?
Lisa:
Ik ga deze vraag door Nour laten beantwoorden, omdat mijn ervaring vòòr MANIFESTO beperkt bleef tot tien minuten lange video’s van witte cishet mannen in een of andere kleedkamer. 

Nour: Het is noodzakelijk om onze fantasieën te reconstrueren. We moeten de bestaande regels hervormen met behulp van beelden, om zo een nieuwe ruimte te creëren waarin we queerness kunnen vieren en ver buiten de lijnen kunnen dromen. Post-porno staat voor een revolutie van onze fantasieën en de vraag naar een nieuwe lichaamstaal. Post-porno is een vorm van kritiek op de cis-hetero-fallocentrische porno. In ‘OF MANIFESTO’ geven we mensen een blik op onze intimiteit door een soort van verborgen camera. We bevinden ons ergens op het kruispunt tussen intimiteit, politiek, kunst, activisme, poëzie en trash. Het is een vorm van emotionele kunst waarin we grenzen overschrijden en afstand nemen van de norm. 

Duo.jpg

En wat met sekswerk? 
Nour:
Sekswerk is het verkopen van je orgasmische kracht aan consumenten. De manier waarop dat gebeurt, kan sterk variëren. Bijna drie jaar geleden ben ik hoer geworden, wat ook wel escort(e) genoemd wordt. Ik ben ermee begonnen omdat ik geld nodig had, maar ook omdat ik nieuwsgierig was. Sindsdien ben ik er niet meer mee gestopt, mede doordat ik in een geprivilegieerde omgeving kan werken en papieren heb. In het begin had ik nooit gedacht dat ik in de porno zou belanden, ik kende alleen de mainstream films die de industrie domineren. Tegenwoordig zie ik porno als een politiek hulpmiddel, het is zowel een vorm van plezier als een strijd. Ik ben erachter gekomen dat sekswerk, net als gender, performance is. En door geld te verdienen met vrouwelijkheid, besefte ik dat ik mij daarvan kon loskoppelen. Het was ook door heteroseksualiteit te omarmen dat ik het uiteindelijk weer heb kunnen loslaten. De beelden in onze pornofilm ‘AFTER MATTER COME ENERGY’ geven mij de mogelijkheid om een onherkenbaar, begeerlijk lichaam in opstand te belichamen.

Daarnaast strijd ik ook samen met overlevers van mensenhandel en sekswerkers in kwetsbare situaties die ‘s nachts op straat kunnen belanden. Het is niet elke dag rozengeur en maneschijn, integendeel. Maar dat komt ook doordat onze regering hoeren liever dood dan levend ziet. De trans feministische porno die wij maken staat zo ver af van het sekswerk in pakweg de Brusselse Noordwijk.

Over welke radicale transformatie hebben jullie het dan?
Nour
: Minder fatsoen en meer ongehoorzaamheid! We willen de radicale queer politiek en subversive, non-koloniale levensstrategieën onderzoeken. Laat ons ervoor zorgen dat politiek een manier van leven wordt en laat ons praktijken die als afwijkend worden beschouwd, omarmen. Iedereen moet zijn eigen, vreemde, griezelige fantasieën kunnen ontdekken. Een radicale transformatie van de pornowereld vereist een deconditionering van onze lichamen uit de heteronormativiteit. Als cis-mannen zichzelf bevredigen op onze porno, dan zijn we erin geslaagd om angsten te verneuken en de

bestaande normen door elkaar te schudden – daar komt het op neer. We zullen ons blijven distantiëren van de norm en blijven evolueren naar onze eigen, radicale en heilzame intimiteiten. Het beste scenario zou zijn dat we erin slagen om de verbeeldingskracht van witte, cishet mannen binnen te dringen. Dat we hun verlangens kunnen infecteren zodat ze hun beperkte fantasieën uitbreiden en we zo de pornografische esthetiek kunnen overstijgen. 

Lisa: Het begint met onszelf in vraag te stellen, we moeten eerlijk zijn ten opzichte van onszelf als het aankomt op onze persoonlijke strijd en verlangens. Ik denk dat de bevoorrechte bevolking – waar ik zelf deel van uitmaak, ook al behoor ik tot een minderheid –  hun kop uit het zand moet halen en moet inzien dat wijzelf niks doen om de huidige gang van zaken te veranderen, omdat we ons nu eenmaal op een plek bevinden die onszelf heel goed uitkomt. Ik denk dat het hoogtijd is om te luisteren, gratis therapieën aan te bieden en toegang tot een nieuwe vorm van onderwijs te verzekeren die zowel seksueel en politiek als ecologisch verantwoord is. Ik heb het idee dat we totaal niet weten waar we vandaan komen of waar we naartoe gaan. En ik heb ook het idee dat als we het antwoord op een van deze twee vragen zouden hebben, we ons beleid drastisch zouden kunnen veranderen. Maar aangezien dat toch niet zal gebeuren, kunnen we net zo goed onze huidige fouten erkennen en nieuwe waarden opbouwen.

Volg Nour en Lisa op Instagram.

Boobies.jpg
Couteau rouge a lêvre.jpg
crevette.jpg
Gardon.jpg
Pneu.jpg
Nicky 2.jpg
Piscine.jpg
ROPE3.jpg
Sunset.jpg
Voiture sunset.jpg

Ontdek hier andere Belgische fotografen. Ben je of ken je zelf een getalenteerde fotograaf? Stuur ons een mailtje op beinfo@vice.com

Volg VICE België ook  op Instagram.