Tech

De ondraaglijke ongemakkelijkheid van het bestaan (met een pijprobot)

Toen ik een paar maanden geleden de Autoblow 2 pijprobot op internet voorbij zag komen wist ik het zeker. Ik moest ‘m hebben. De toekomst van seks is iets waar we

af en toe over schrijven, en als de toekomst zich dan presenteert dan moet je ‘m (soms letterlijk) met beide handen aangrijpen. Bovendien proberen we hier liever dingen zelf dan ze gewoon van andere mensen op internet over te nemen. Soms is dat leuk. Soms minder.

Videos by VICE

Ik mailde met Brian Sloan, uitvinder van ‘s werelds meest vooraanstaande “realistic robotic oral sex simulator for men” om te vragen of we er eentje mochten om over te schrijven. Hij stemde meteen toe om “a few samples” op de post te zetten.

Brian Sloan, uitvinder van de Autoblow 2, met een geruststellend bedoelde boodschap

Brian was tot hij zijn roeping vond in het creëren van seksrobots hard onderweg om advocaat te worden. Halfverwege zijn studie reisde hij naar China en besloot daar te blijven om een bedrijf op te zetten. Een bedrijf dat pijprobots zou produceren. Voor de Autoblow 2 had hij namelijk al de Autoblow uitgevonden en runde hij twee sites, Mangasm en Ladygasm, die seksspeeltjes voor respectievelijk mannen en vrouwen verkochten.

Ondertussen was de pijprobot onderweg. Ik vond het supergrappig, omdat ik ontzettend kinderachtig ben, en vertelde iedereen trots over de aanstaande komst van mijn robot. Haha! Een pijprobot!

Maar ergens begon er iets te knagen aan mijn enthousiasme. Omdat ik het iedereen verteld had, had ik per ongeluk verwachtingen geschept die zich centreerden rondom mijn geslachtsdeel. Misschien was het slechts een narcistische stoornis die me voorhoudt dat alles om mij draait, maar nu zou iedereen zitten wachten tot ik mijn pik in dat ding gestopt had en er over kon vertellen. Ik werd een beetje zenuwachtig.

Drie weken na mijn eerste mailtje kwam er een pakket binnen. Het was veel groter dan ik verwacht had, maar dat bleek na opening te komen omdat Brian er drie opgestuurd had. Drie! Drie pijprobots.

De hele redactie dromde rond mijn tafel en begon vingers in het zachte roze mondje van de robot te steken. “Mag ik ‘m na jou?” “Hoe ga je haar noemen?” en meer van dat soort lollige vragen werden mijn kant op gegooid. Het was een giechelige situatie, een beetje als de eerste keer dat je het over seks hebt bij biologie.

Die giecheligheid heeft volgens mij twee redenen. Aan de ene kant bestaat er, in tegenstelling tot seksspeeltjes voor vrouwen, een soort taboe rondom seksspeeltjes voor mannen. Het wordt toch vaak gezien als treurig als je als man geld uitgeeft aan een product om je thuis in je eentje af te trekken. Ik ben het niet geheel oneens met deze visie.

Aan de andere kant heeft het ook te maken met de belachelijkheid van mannelijke seksspeeltjes. Dildo’s en vibrators bestaan in alle soorten vormen en maten, van super high-end tot goedkope exemplaren voor in je tas, maar voor mannen komt het toch altijd neer op een buis met een plastic kut. Die buis kan levensgroot zijn, zoals in het geval van hyper-realistische sexdolls, maar ook zaklampgroot. Hoe dan ook blijven het lompe dingen.

Bovendien is het ook nog eens zo dat de Autoblow bedoeld is als vervanging voor een echte mond of kut; niet als toevoeging aan seks met een medemens, zoals met vibrators het geval kan zijn. Het is gewoon niet echt vet om te tongen met een mens terwijl een grote, blauw-witte mechanische koker luidruchtig aan je pik sjort.

Brian vertelde eerder dit jaar in een interview met VICE dat hij daar met de Autoblow 2 verandering in wilde brengen. Hij wilde een volautomatische pijprobot maken met de bouwkwaliteit van een keukenapparaat. “Tot nog toe zijn er volgens mij geen mannelijke speeltjes die je als huishoudelijk apparaat zou zien, in plaats van een speeltje.”

En net als verschillende huishoudelijk apparaten maakt de Autoblow serieus kabaal. Lawaai. Angstaanjagend is het. Luister maar, ik heb het opgenomen:

De eerste keer dat ik ‘m aanzette was het niet alleen het geluid dat afschrikwekkend werkte; toen ik mijn vingers erin stak kwamen ze soort van klem te zitten, wat niet echt pijn deed, maar de drempel groter maakte om waardevollere ledematen erin te stoppen.

En dan heb je nog dat griezelige mondje. Kijk nou naar dat mondje! Zo eng. Not geil.

Het is gemaakt van een soort olieachtig voelend zacht rubber dat zeker niet onprettig voelde. Een beetje zompig, iets zachter dan bijvoorbeeld een tiet. Het rook lichtelijk naar latex.

Ondertussen durfde ik het nog steeds niet aan om mijn pik in het ding te stoppen. Het voorval met de vingers had me bang gemaakt. Maar mijn collega’s en vrienden lieten niet toe dat ik het zou laten varen. Om de zoveel dagen werd ik er weer aan herinnerd: “Heb je je pijprobot nou al uitgeprobeerd?” Ik probeerde het te negeren. Het voelde ook raar, want in feite vroegen ze “Heb je je gisteravond nou afgetrokken?” en dat is niet per se iets wat ik graag met andere menselijke wezens bespreek.

De pijprobot hield intussen mijn stofzuiger gezelschap in de kast.

Ik hield deze staat van ontkenning vol tot een mailtje van Brian kreeg met de vraag wanneer het stuk online zou komen. Nu moest ik wel.

Maar eerst: glijmiddel! Ik schaam me niet vaak, en het is ook onzin om je in 2014 te schamen voor het kopen van glijmiddel, maar ik voelde me net een scholier die een Playboy wil afrekenen. Ik had zelfs bedacht dat ik niet naar mijn reguliere supermarkt zou gaan omdat ze anders misschien zouden denken dat ik kutten niet nat genoeg krijg om te neuken, maar besloot me er overheen te zetten. Het meisje achter de kassa keek me aan alsof ze dacht dat ik kutten niet nat genoeg krijg om te neuken.

Enfin, het stuk waar je echt over wil horen. Pik in pijprobot.

Zucht.

Het was… niet geil. Totaal niet. Ik probeerde het echt lekker te vinden, maar het geluid van ouderwetse ruitenwissers en de aanblik van een soort R2D2 over mijn onderlichaam veroorzaakte eerder een treurige lach en introspectie over de staat van mijn leven dan opwinding.

En dan hebben we het nog niet gehad over de kwaliteit van het pijpen zelf. Het voelde als een robot. De ring binnenin ging mechanisch en regelmatig heen en weer, en terwijl dat bij mensenpijpen lekker is, was het hierbij té regelmatig. Ik denk toch dat je aan iemands mond voelt of zij of hij om je genot geeft. De pijprobot kon het niets schelen.

Het tempo opvoeren maakte het niet veel beter. Het geluid werd alleen maar harder en het voelde zelfs een beetje hardhandig (op een niet-opwindende manier). Deze gif toont het beter dan ik kan verwoorden. De pik mag je er zelf in bedenken:

Tenslotte was er wel één pluspunt: het materiaal waar het griezelige mondje van was gemaakt voelde best wel lekker en redelijk ‘echt.’ Maar om nou af te gaan trekken met de buis in twee handen lijkt me ook niet bepaald ideaal.

Mocht je het je afvragen: Ik kwam niet klaar. Het was te raar.

Anyways, ik denk dat er uit dit hele relaas maar één conclusie te trekken (ha) valt: seksspeeltjes voor mannen hebben nog een hele lange weg te gaan. Het zal nog wel even duren voordat robothoeren de seksindustrie overnemen met hun magische robotkutten. Maar ooit gaat het ongetwijfeld gebeuren.

Ik weet namelijk zeker dat er op een gegeven moment wel een fluisterstille pijprobot komt die beter is in ‘pijpen’ dan alle mensen op aarde. Het enige dat daar echt voor nodig is, is betere technologie, en daarnaast vooral acceptatie. Als Brian gelijk heeft, ligt er een hele markt voor het oprapen bij mannelijke seksspeeltjes en is het enige wat nodig is een imagoverandering.

Vibrators waren ooit ook zo groot als koelkasten. Dildo’s waren ooit ook taboe. Misschien wordt het wel tijd voor een ommekeer in de wereld van mannelijke seksspeeltjes en de omarming van pijprobots. Maar doe mij maar een echte mond.

Je kunt hier trouwens hartstikke leuk stage lopen. Stuur een mailtje naar alejandro.tauber@vice.com voor meer info.