Er heeft zich onlangs een belangrijke verandering in mijn leven voorgedaan. Je weet al wat het is want het staat in de titel boven dit stuk: ik veranderde van onderbroekenstijl en sindsdien ben ik een ander mens. Een gelukkiger mens.
Sinds het moment dat ik voor het eerst mijn eigen onderbroeken kocht, heb ik altijd dezelfde wijde boxershorts gedragen. Die zaten lekker luchtig, zagen er tof uit wanneer ik mijn broek als een echte gangster ver onder de grens van het betamelijke liet afzakken, en de eerste keer dat ik zelf onderbroeken kocht bestelde ik er per ongeluk honderd in plaats van tien. Die nul te veel op het bestelformulier zorgde er niet alleen voor dat ik de laatste jaren van mijn middelbareschooltijd doorbracht met het pushen van Fruit of the Loom-boxers op het schoolplein (drie voor een tientje), maar ontnam mij ook de mogelijkheid als jongeman te experimenteren met verschillende onderbroekstijlen. Aan mijn lijf geen briefs of Björn Borgs. Ik was veroordeeld tot pastelkleurige boxershorts en ik leerde leven met het gegeven dat er geen knoopje zat op de plek van de gulp van mijn onderbroeken, waardoor mijn pik er altijd uithing als ik me moest omkleden voor gym.
Videos by VICE
Na zes jaar samenwonen met huisgenoten die last hebben van kleptomanie en een chronisch tekort aan (schone) onderbroeken, is mijn voorraad drastisch geslonken, maar nog altijd omvangrijk genoeg om me elke dag van de week in een andere kleur boxershorts te steken. Dat had ik waarschijnlijk tot op de dag van vandaag gedaan, ware het niet dat ik onlangs een paar dagen uit logeren ging. Dankzij een kater als een koningstijger en dringende haast om de trein te halen, vergat ik ondergoed mee te nemen. Omdat ik geen totale smeerlap ben die vier dagen in dezelfde onderbroek rondloopt (en ik daarover zou liegen als dat toch in sommige situaties weleens voorgekomen is), moest ik voor het eerst in een jaar of tien op pad voor een stel nieuwe onderbroeken. Ik vond het zonde om veel geld uit te geven aan onderbroeken die ik in principe maar één keer zou hoeven dragen, en ging voor de allergoedkoopste optie. Drie witte herenslips van de HEMA, á twee euro per stuk. Daar maak je ze zelf niet voor, bij wijze van spreken. De consequenties van die aankoop had ik op dat moment op geen enkele manier kunnen bevatten.
Want holy fuck jongens, waarom heeft niemand me ooit verteld dat strakke slips te gek zijn? Het is alsof een onzichtbare hand de hele dag je kloten vasthoudt, op een goede manier. Als het zaakje eenmaal zit, gaat het nergens meer naartoe, in welke malle posities je je ook begeeft. Bovendien komt eindelijk mijn onderbroek niet meer onder mijn korte broek uit tijdens het sporten en staan de witte slips me mega suave, als ik mijn vriendin mag geloven.
Er zullen vast mannen zijn voor wie de slip niets nieuws is. Dat kan zijn, maar zij zullen nooit bekend zijn met de sensatie van het slipdragen na een kwart eeuw in boxershorts en onwetendheid te hebben geleefd. Dat ik er na vijfentwintig jaar in het leven achter kwam dat je tijdens het televisiekijken niet de hele tijd je piemel hoeft vast te houden, maar dat er kledingstukken bestaan die dat voor je doen, was een openbaring waar de apostel Johannes uit het Nieuwe Testament nog een puntje aan kan zuigen (puntje intended). Televisiekijken is niet meer hetzelfde sinds ik tegelijkertijd kan chipseten en zappen, en niet constant tenminste één hand in mijn broek moet houden. Bovendien ben ik eindelijk verlost van hinderlijk ondergoed dat omhoog kruipt elke keer als ik ga zitten, staan of anderszins beweeg. En nooit meer op warme dagen een klamme zweetzak die tegen je been plakt.
In mijn vorige leven was rondlopen in mijn onderbroek een fashionaangelegenheid. Ik hoopte als ik me in mijn boxershorts moest vertonen altijd dat ik die mooie lichtblauwe aanhad. Nu maakt het niet meer uit welke witte slip ik draag, want het zijn allemaal witte slips. Bovendien gaat alle aandacht tegenwoordig uit naar de opzichtige bobbel in mijn broek. Ik heb mijn pik altijd al belangrijker gevonden dan de laatste mode, dus dat komt mooi uit.
Sinds ik ben overgestapt op de herenslip ben ik zelfverzekerder over mijn lijf dan ooit. De extra steun in mijn kruis lijkt ook als steun voor mijn zelfbeeld te werken. Bovendien kwam deze verhoging van mijn kwaliteit van leven als een donderslag bij heldere hemel. Als het leven de komende decennia nog een paar van zulke verrassingen in petto heeft, houd ik het nog wel even uit. Met mijn ballen op de juiste plaats.