De wet die moet zorgen dat studenten niet te veel huur betalen blijkt voor geen meter te werken

Als je als jong mens in een huis wil wonen ben je, in de Randstad in elk geval, redelijk fucked. Dat is geen nieuws. Er is één categorie jonge mensen die in het bijzonder genaaid is als het om wonen gaat, en dat zijn studenten. Er zijn structureel te weinig studentenwoningen, en de huizen die er zijn, zijn goor, klein en duur. Om ervoor te zorgen dat studenten niet ál hun – toch al schaarse – geld kwijt zijn aan hun woning, zijn er regels voor hoeveel huur verhuurders maximaal voor een kamer mogen vragen voor een kamer.

Dat maximumbedrag wordt bepaald aan de hand van een puntensysteem, waarbij factoren als de grootte, ligging en voorzieningen van je huis meewegen. Dat is op zich een aardig systeem, het is alleen jammer dat geen hond zich eraan houdt. Uit een enquête van de Landelijke Studentenvakbond onder bijna twaalfduizend studenten in heel Nederland, blijkt dat meer dan zeventig procent van de studenten meer huur betaalt dan volgens de puntenregeling is toegestaan. De studenten die te veel betalen, betalen gemiddeld 104 euro per maand te veel.

Die puntenregeling is niet zomaar een stel regels – het is vastgelegd in de wet. Een wet waar een groot deel van de verhuurders zich dus niet aan houdt. En dat geldt trouwens niet alleen voor louche huisjesmelkers. Ook woningcorporaties zijn niet te beroerd om een graantje meer mee te pikken dan wettelijk is toegestaan: iets meer dan de helft van de ondervraagden die een kamer huren bij een studentenwoningcorporatie, betaalt meer dan wettelijk mag – gemiddeld worden zij van ruim 76 euro per maand beroofd.

Dat zelfs de officiële corporaties zich niet aan de wet houden, geeft niet alleen aan dat werkelijk niemand er problemen mee heeft om genadeloos misbruik te maken van de krapte op de woningmarkt door studenten een poot uit te draaien, maar ook dat de wet blijkbaar totaal niet werkt. Met de wet zelf is niet zoveel mis, alleen heb je niet zoveel aan een wet als niemand zich eraan houdt.

Dat veel verhuurders wegkomen met het overtreden van deze wet komt omdat er niet actief op wordt gehandhaafd. Het enige dat je kunt doen als je je recht wilt halen, is een zaak aanspannen bij de huurcommissie. Die gaat dan bepalen of je gelijk hebt, en als dat zo is gaat je huur omlaag. Je kan zelfs eventueel te veel betaalde huur terugkrijgen. Zo’n zaak beginnen is alleen nogal ingewikkeld en tijdrovend. Studenten hebben over het algemeen wel wat beters te doen – studeren bijvoorbeeld.

Daarnaast staan verhuurders er niet per se om bekend heel gezellige mensen te zijn. Als je hun wanpraktijken aankaart zou het met een beetje pech kunnen gebeuren dat ze je beginnen te intimideren, of je een gebroken kaak slaan. Het zou daarom goed zijn als de overheid iets verzint om verhuurders die de puntenregeling aan hun laars lappen aan te pakken. Bijvoorbeeld door ze hoge boetes op te leggen als ze het in hun hoofd halen om de schaarse studentenwoonruimte voor woekerprijzen te verhuren, of door studenten die genaaid worden door hun huisbaas meer hulp te bieden bij het krijgen waar ze recht op hebben: een enigszins betaalbare studentenkamer.