Eten

Deze gast heeft een verzameling van meer dan 500 McDonald’s-doosjes

“Dikzak”, “gast zonder leven”, “maagd”, zijn een paar van de namen die mensen online naar het hoofd van Serge Zaka slingeren, omdat hij een enorme passie heeft voor McDonald’s-verpakkingen.

Als we Zaka ontmoeten in de mac tegenover zijn werk in een voorstad van het Franse Montpellier lijkt hij in de verste verte niet op die stereotype dikke nerd. Hij is 28, heeft een driedagenbaardje, draagt een cowboyhoed en een overhemd met bretels. Een mix van Duitse boer en hipster. Terwijl we praten, kneed hij een stressballetje, om zo zijn focus te houden.

Videos by VICE

“Ik ben niet een standaard gast, mensen komen naar me toe vanwege hoe ik eruit zie. Als ze dan horen wat ik doe – ik ben stormjager en McDonald’s-doosjes – is dat meteen jackpot.” Kort gezegd, hij is helemaal zichzelf.

Serge Zaka neemt een McDonald’s-break. Alle foto’s door Sophie Lauth.

Zaka doet zijn bestelling terwijl hij vertelt over het bestelsysteem die de McDonald’s sinds kort gebruikt. In zijn hand houdt hij een geolocatie-kaartje, zodat de werknemers precies kunnen zien waar we zitten. We gaan buiten in de zon zitten met zijn lievelingssnacks: een cola en een peuk. Dat is alles wat hij wil.

Zijn hobby werd geboren in – waar anders? – de Verenigde Staten. Zeven jaar geleden was Zaka in de VS voor een stage en alleen thuiskomen met een koelkastmagneet of sneeuwbol als souvenir was voor hem niet genoeg.

“Ik vroeg me af wat er in me opkomt als ik aan Amerika denk. Dat was makkelijk: cowboys en burgers. Dus kocht ik een cowboyhoed en bewaarde ik mijn Big Mac-doosje.” Die cowboylook kreeg de goedkeuring van zijn vrienden en het hamburgerdoosje siert nu aan zijn muur als een vakantiekaart.

Je zou denken dat het hier ophoudt. Maar de de grootste passie van deze man is het neusje van de zalm, of nouja, de augurk op de hamburger om in zijn wereld te blijven. Zaka is ook een stormjager. Met een fascinatie voor onweer werd hij op zijn dertiende lid van InfoClimat, een toonaangevend meteorologie-instituut. Daarna was hij een briljante student landbouwklimatologie en heeft kortgeleden zijn scriptie ingeleverd als de kroon op zijn werk.

Nu is Zaka onderzoeker bij een startup dat landbouwapparatuur ontwikkelt. Hierdoor doet hij veel onderzoek naar de behoeften van gewassen. Maar wat hij het meeste doet, is met een backpack over de wereld reizen op zoek naar onweer. En waarom zou je dan geen hamburgerdoosjes-collectie beginnen?


Zaka neemt ons mee naar zijn huis waar hij eindelijk zijn collectie laat zien. Het zijn 495 verschillende hamburgerdoosjes, uit 44 verschillende landen. “Ik heb een database waarin ik alles noteer: land van afkomst, of het een limited edition is en ga zo maar door.” Vrienden die een reis maken nemen nieuwe dozen voor hem mee en mensen van over de hele wereld nemen contact met hem op om een doos op te sturen.

“Naar mijn weten is er niemand zoals ik op de wereld,” zegt Zaka met een glimlach. Hij pakt wat doosjes, de meeste zijn echte collectorsedities: een McNutella uit Italië, de McChouchroute – drie worstjes, biefstuk en zuurkool – uit Duitsland, de Frans-Zwitserse McRaclette en de McArabia uit Libanon.

“McDonald’s heeft zoveel fantasie. Ze kunnen zich aan de gebruiken en voorkeuren in elk land aanpassen: soep in Portugal, en de kip Maharaja uit India – wat een Big Mac is, maar dan met kip in plaats van rundvlees. Het is in Quebec niet toegestaan om dit soort soort producten een Engelse naam te geven, dus heet een Happy Meal een ‘Joyeux Festin’.”


De McChoucroute (Hüttengaudi)

“Deze Duitse burger heeft echt een unieke, verrassende smaak. Er zitten drie worstjes en zuurkool op. Eerlijk, ik durfde ‘m niet te proeven. Je kunt ook te origineel zijn. Ik kocht de burger op een kerstmarkt in Straatsburg, ik kon de verleiding niet weerstaan om de Rijn oversteken voor dit doosje. Het is gewoon zo Duits!”

De McRoyal Fan

“Tijdens een van mijn zoektochten naar onweer kwam ik in Portugal terecht tijdens het WK voetbal. Daar vond ik de McRoyal Fan, een burger voor voetballiefhebbers met een broodje in de vorm van een bal. Ik heb nooit meer zoiets gezien. Het brengt heel wat fijne herinneringen van mijn bezoek aan Porto naar boven.”

De Kiwi Angus Burger

“Dit doosje is echt mijn favoriet. Op het doosje staan alle bekende dingen uit Nieuw Zeeland: de kiwi, de beroemde landvogel; het beroemde rugbyteam, de All Blacks; de Haka-dans van het Maori en het cricketteam.”


De burgergigant biedt allerlei regionale producten aan, helemaal aangepast aan de smaak, geloof en politieke voorkeur van elk land waar ze zitten. Zaka’s collectie is een soort sociologisch onderzoek. “De verschillen binnen die uniformiteit vind ik zo interessant. En eerlijk, daar is McDonald’s – ze zitten in 117 landen – gewoon het allerbeste in. Het is een kapitalistisch bedrijf, een symbool van globalisatie en toch is de mac in elk land net weer wat anders.”

Gek genoeg is Zaka zelf tegen junkfood. Hij kookt veel en maakt graag zelf jam. Hij gaat niet meer dan vier keer per maand naar zijn favoriete fastfoodketen. Bij deze man draait het allemaal om balans: “Ik neem vaak een salade in plaats van frietjes.”

Alhoewel Zaka zich ervan bewust is wat voor ‘rommel’ er in de producten zitten, vindt hij het niet terecht dat de Mac een slechte reputatie heeft. Ondanks al dat gezeik, “heeft het bedrijf van A tot Z alles in de hand”. En dat is knap als je met zo’n groot distributienetwerk zit. Ook zet McDonald’s zich in om haar koolstofvoetafdruk laag te houden en veel bij lokale producenten in te kopen. En natuurlijk maken ze doosjes waardoor Zaka’s hart een sprongetje maakt.

De man met cowboyhoed zou graag zijn collectie aan het grote publiek laten zien, maar heeft hier geen tijd voor. Naast het laten zien van cultuurverschillen, gelooft hij dat zijn verzameling de veranderingen in onze maatschappij laat zien.

“McDonald’s verandert haar design elke tien jaar. In de jaren 90 – een fantastisch decennium voor fastfood – zag je veel doosjes van piepschuim met heel veel gele M’s erop gedrukt. Toen mensen begonnen te klagen dat het eten ongezond was, kwamen er kartonnen doosjes – ze zijn eco-vriendelijker en zien er beter uit. Tegenwoordig is dat de enige stijl.

Maar waarom jaagt Zaka op onweer en McDonald’s-doosjes? Er is maar een reden: Serge Zake is Lovin’ it.