Weet je wat echt een enorme verspilling van je tijd, geld en moeite is? Eten. En dan vooral eten dat je ook echt lekker vindt. Ik bedoel, zou je niet liever de rest van je leven een smakeloze smurrie eten dan al die moeite doen om een biefstukje te bakken of een risotto te maken? Rob Rhinehart, een 24-jarige softwareontwikkelaar uit Atlanta, vindt van wel.
Rob merkte dat het hem tegen begon te staan dat het hem elke ochtend zo veel tijd kostte om z’n ontbijt te maken, en besloot daar iets aan te doen. Door eten te reduceren tot “voedingsstoffen die het lichaam nodig heeft om te functioneren” (wat echt klinkt als iets wat iemand met anorexia zou zeggen, maar whatever), heeft Rob een geurloze, beige cocktail kunnen maken waarin alles zit wat hij nodig heeft. Hij noemt het spul Soylent.
Videos by VICE
Ik wist eerst niet zeker of hij aan het trollen was, omdat Soylent ook de naam is van een wafeltje dat gemaakt wordt van mensenvlees en aan het volk wordt gevoerd in de sciencefiction-klassieker Soylent Green. Maar toen ik in de uitgebreide post op z’n blog las waarom hij het spul had gemaakt begon ik hem te geloven. Soylent bevat alle voedzame componenten van een gebalanceerd dieet, met maar een derde van de calorieën en geen van de gifstoffen of kankerverwekkende dingen die normaal in je lunch zitten. Ondanks het feit dat het eruitziet als kots, heeft Soylent de potentie om wereldwijd onze relatie met eten te veranderen. Ik belde met Rob om te vragen… hoe dan?
VICE: Hoi Rob. Waarom ben je gestopt met eten?
Rob Rhinehart: Het was een combinatie van dingen. Ik was met kerst bij m’n ouders, toen een oudere vriend van de familie opgenomen moest worden in het ziekenhuis omdat hij te veel gewicht had verloren. Hij was de kracht in z’n armen verloren en vond het steeds moeilijker om te koken. Ik begon me af te vragen waarom zoiets simpels en belangrijks als eten nog steeds zo inefficiënt is, in vergelijking met hoe gestroomlijnd en geoptimaliseerd andere moderne dingen zijn. Ik had ook redenen om te proberen zo goedkoop mogelijk te leven, en wou graag productiever worden door gezonder te zijn. Ik had veel boeken over biologie gelezen, en raakte ervan overtuigd dat het onze cellen waarschijnlijk niet veel uitmaakt of ze hun voedingsstoffen van een poeder of van een wortel krijgen.
Wat was de volgende stap?
Je lichaam ‘hacken’ is een kwestie van hoog risico, hoog rendement. Ik had een lesboek gelezen over fysiologische chemie en ging het internet op om te zien of ik elke noodzakelijk voedingsstof kon vinden. M’n keuken begon er al snel uit te zien als een scheikundig lab, en op een gegeven moment had ik alle stoffen in één glas voor me staan. Ik was een beetje bang dat ik er dood aan zou gaan, maar besloot dat ik me maar moest opofferen voor de wetenschap en dronk het hele glas in één keer leeg. Tot mijn grote verbazing was het best lekker en voelde ik me erg energiek. De dertig dagen daarna ‘at’ ik alleen maar Soylent, en hield ik mijn bloedwaarden en fysieke prestaties bij. Geestelijke prestaties zijn moeilijker te meten, maar ik voelde me veel scherper.
Wat zit er nou precies in Soylent?
Alles wat het lichaam nodig heeft—voor zover we dat weten dan—zoals vitamines, mineralen en macronutriënten zoals aminozuren, koolhydraten en vet. Voor het vet gebruik ik gewoon olijfolie en een beetje visolie. De koolhydraten zijn oligosaccharide, wat lijkt op suiker, maar langere moleculen heeft. Daardoor duurt het langer om het te metaboliseren, en geeft het je gedurende een langere periode een gelijkmatige stroom van energie, in plaats van de sugar rush die je van gewone suiker krijgt. Ik heb ook wat niet-essentiële stoffen toegevoegd zoals antioxidanten en probiotica, en ben nu aan het experimenteren met nootropica.
En dat is net zo lekker als een hamburger?
Het smaakt erg goed. Ik ben de smaak na zes weken nog niet zat. Het is een ‘complete’ smaakervaring, maar het is vooral erg zoet. Voor mij is eten een soort vrijetijdsbesteding, zoals naar de bioscoop gaan, maar ik wil niet drie keer per dag naar de film.
Wat zijn de voordelen van een voedselvrije levensstijl? Zijn er ook nadelen?
Het is fantastisch om je geen zorgen te hoeven maken over eten. Geen boodschappen, geen afwas, geen beslissingen over wat je wilt eten, geen eindeloze gesprekken over de voor- en nadelen van een glutenvrij of vegetarisch dieet. M’n gas- en lichtrekeningen zijn lager. Ik bespaar honderden dollars per maand. Ik voel me bevrijd van een verpletterend saaie last. Soylent kan ook goed zijn voor mensen die moeite hebben hun gewicht onder controle te houden. Ik vind het erg makkelijk om af te vallen of aan te komen door de verhoudingen van de ingrediënten aan te passen. Maar er kleven ook nadelen aan: het blijft niet lang goed nadat het gemengd is met water, dus ik moet het nog steeds elke dag maken. En als ik een fout maak met de hoeveelheid van een ingrediënt, kan ik er ziek van worden, maar dat is al een tijdje niet meer gebeurd. En sommige mensen houden veel meer van eten dan ik, dus die zullen het misschien geen prettig idee vinden.
Hoe zou Soylent onze eetgewoontes kunnen veranderen?
Consumentengedrag heeft veel te maken met kosten en gemak. Er zijn verschillende manieren om gezond te leven, maar Amerikanen hebben een grote kans om dik te worden, want voeding die makkelijk en goedkoop is, is vaak ongezond. Ik denk dat het mogelijk is om technologie te gebruiken om gezond eten goedkoop en makkelijk te maken, maar dan moeten we veel traditionele voeding, zoals vers fruit en groenten, opgeven.
Dat klinkt nogal onheilspellend.
Ik denk dat we niet echt fruit en groenten nodig hebben. We hebben vitaminen en mineralen nodig. We hebben koolhydraten nodig, niet brood. Aminozuren, niet melk. Het is prima om die dingen te eten hoe je wilt, maar niet iedereen kan ze betalen of heeft er zin in. Voeding zou geoptimaliseerd en gepersonaliseerd moeten zijn. Als Soylent zo goedkoop en makkelijk te krijgen was als een kop koffie, denk ik dat mensen een stuk gezonder zouden zijn en de gezondheidszorg goedkoper. Ik denk echt dat dat mogelijk is.
En het klinkt alsof het een oplossing zou kunnen zijn voor hongersnood.
Ja, ik ben optimistisch over de mogelijkheden voor ontwikkelingslanden. Soylent kan gemaakt worden van de producten van de lokale landbouw, en is in grote hoeveelheden goedkoop genoeg om ook de allerarmsten te voeden. Mensen lachen als ik zeg dat ik minder poep, maar in ontwikkelingslanden waar de sanitaire voorzieningen vaak gebrekkig zijn en ziektes veroorzaken, is dat juist belangrijk. Daarbij heeft de landbouw een enorme impact op het milieu. Soylent vermindert die aanzienlijk.
Heb je veel kritiek gekregen nadat je over je experiment schreef op je blog?
Ik vind het heel erg begrijpelijk dat mensen op dit punt nog sceptisch zijn. Er is nog niet zo veel data, maar dat hoop ik te veranderen. Veel wetenschappers, voedingsdeskundigen, artsen en biologen hebben al contact met me opgenomen en zijn erg optimistisch. Het zijn vooral de veganisten en organisch-biologische eters die me van alles en nog wat toewensen. Goede kritiek is: “Je krijgt geen Boron binnen, en het is bewezen dat Boron een essentiële voedingsstof is.” Dat is nuttig, en ik raad ook zeker aan om Soylent aan te vullen met normale voeding. Slechte kritiek is: “Dit is dom. Je kunt niet leven op poeders en pillen; je hebt gezond, vers voedsel nodig!” Sommige mensen houden heel erg vast aan het idee van de heiligheid van de natuur, van natuurlijk voedsel en een idyllisch beeld van de landbouw, en vinden mijn ideeën dus beledigend. Ik denk niet dat hun denkbeelden gebaseerd zijn op rationele argumenten. Er is geen bewijs dat organisch voedsel gezonder is dan gewoon voedsel, en je kunt niet de hele wereld voeden zonder efficiënte landbouwtechnieken.
Denk je niet dat Soylent je zal gaan vervelen?
Soylent blijft sowieso een vast onderdeel van mijn voedingspatroon. Op dit moment eet ik maar één of twee gewone maaltijden per week, maar als ik meer geld of een vriendin had zou ik waarschijnlijk vaker uit eten gaan. Maar ik ben wel tevreden met wat ik nu eet—ik mis gewoon eten niet.
Je weet dat in de film Soylent Green, Soylent Green van mensen wordt gemaakt, toch?
In het boek waar de film op gebaseerd is, Make Room! Make Room! wordt Soylent gemaakt van soja en linzen, ‘soy’ en ‘lentils’ dus. De film heeft veel elementen van het boek veranderd, al is het wel één van m’n favoriete films. In mijn Soylent zit geen mens.
Gelukkig maar. Bedankt Rob!
Het volledige recept voor Soylent en een blog waarin Rob z’n experiment beschrijft, kun je hier vinden.