Seks

De Brusselse Doris verdient haar geld al veertig jaar met sekswerk

doris carrée brussel

Is een kantoorbaan echt zo kut als het klinkt? Hoe eerlijk moet je zijn bij een sollicitatie? En word je niet beter je eigen baas? Alles wat je moet weten over hoe werken werkt, nu in de VICE Guide to Work.

In haar 40 jaar als sekswerker heeft Doris (59) veel mooie, maar ook minder mooie momenten meegemaakt. Deze energieke vrouw die alles behalve op haar mond gevallen is, laat ons kennismaken met het dagelijkse leven van sekswerkers in het noordelijke deel van de Brusselse deelgemeente Sint-Joost.

Videos by VICE

“Vandaag de dag ben ik alleen nog maar aan het overleven”, zegt Doris, die een gemakkelijker leven had in de tijd dat alles nog in Belgische frank betaald werd. Ze vertelt ons over haar huidig businessmodel, de veranderingen die ze doorheen de jaren meemaakte en haar naderend pensioen.

sekswerker keukenrol febreze

VICE: Hey Doris. Hoe oud was je toen je besloot om je geld te verdienen met sekswerk?
Doris: Ik ben negenendertig jaar geleden begonnen. Eigenlijk wou ik je niet doen raden hoe oud ik ben, maar voilà… haha. Ik heb wel een pauze van zo’n veertien jaar genomen, door een slecht huwelijk. Ongeveer drie jaar geleden ben ik hier in Sint-Joost begonnen.

Hoeveel betaal je voor deze ruimte?
Het kost duizend euro per maand voor de twee kamers. En dan heb je nog de kosten voor elektriciteit, gas en water. Dat loopt dus snel op. Daar moet je heel wat klanten voor neuken, hé!

Heb je nog andere kosten?
Keukenrol, zeep, glijmiddel, lakens, Febrèze, enzovoort. Condooms koop ik bij Espace P [een Brusselse belangenvereniging voor sekswerkers, red.]. Daar betaal ik 16 euro voor 120 condooms: da’s heel goed, hé. Als ik dan kijk hoeveel een doosje Durex kost…

En hoe zit met soa-tests?
Die kunnen we gratis laten doen bij Espace P. Zij komen ook langs de ramen om te horen wat we nodig hebben. En ik heb een vaste dokter in een kleine polikliniek. Daar betaal ik maar €2,50 per bezoek.

“Ik kan niet meer ‘s nachts werken. Als je zo oud bent als ik en weet welke prijzen de anderen hier vragen, is dat gewoon onmogelijk.”

Hoeveel kost een beurt bij jou?
Dertig euro. En als een klant extra goed verwend wil worden, vijftig euro. Maar niet elke kerel in deze straat heeft daar vijftig euro voor over, wees maar zeker. Er zijn hier meisjes die aan nog lagere prijzen werken, en dat is een probleem. Veel klanten die ik weiger, gaan dan gewoon naar hen. Ik wil en kan geen tien klanten per dag neuken voor twintig euro per beurt, maar als ik mijn rekeningen wil blijven betalen, ben ik dus gedwongen om af en toe toch ja te zeggen tegen voorstellen van twintig of vijfentwintig euro. ‘s Nachts kan ik niet meer werken. Als je zo oud bent als ik en weet welke prijzen de anderen hier vragen, is dat gewoon onmogelijk.


Krijg al onze beste verhalen zonder je suf te moeten scrollen: abonneer je op onze newsletter.


Hoe ziet je werkschema eruit?
Als ik in topvorm ben, werk ik van half tien ‘s ochtends tot acht uur ‘s avonds. Dat doe ik een aantal dagen, en daarna moet ik een beetje rusten. Dan slaap ik een hele dag omdat ik niet meer kan – dat is eigenlijk niet zo goed. Maar als ik op zo’n vrije dag geld nodig heb om boodschappen te kunnen doen, ga ik gewoon weer achter m’n raam staan.

1555491897389-_DSC0819_dxo_web_couleur_1

Woon je ook op dit plein?
Je kan je niet meer domiciliëren op de pleinen hier. Sommige collega’s zijn hier nog steeds ingeschreven omdat het vroeger wel kon, maar ik heb die kans niet gehad. Na mijn scheiding heb ik hier een tijdje gewoond, tot ik genoeg geld had om weer een appartement te huren. Dat kost me zo’n zevenhonderdvijftig euro per maand – zonder kosten. Af en toe blijf ik hier wel slapen zodat ik geen geld moet uitgeven voor een taxi.

“Ik probeer mijn schulden nu af te betalen zodat ik zoals een normale gepensioneerde kan gaan leven.”

Het is erg om heel je leven prostituee te zijn geweest, of toch bijna heel je leven, en dan te moeten besparen op die tien euro voor een taxi. Ik heb nog steeds schulden. Ik probeer ze nu af te betalen zodat ik zoals een normale gepensioneerde kan gaan leven. Zonder sociale huisvesting en IGO [Inkomensgarantie voor ouderen: een uitkering voor 65-plussers met weinig financiële middelen, red.] zou ik niet kunnen rondkomen.

Je vertelde me dat je leven vroeger anders was. Hoe ging het eraan toe in de jaren 80?
Ik kon toen een raam voor twaalf uur huren voor vijfduizend frank [ongeveer honderdvijfentwintig euro, red.] in de Aarschotstraat in Schaarbeek, vlak naast station Brussel-Noord. Ik had flexibele uren en twee dagen congé per week. Later kocht ik het bedrijf van de eigenaar over, en onderverhuurde ik mijn raam aan andere meisjes. Het was vierentwintig uur per dag open.

“Mensen denken dat je in de prostitutie nog steeds veel geld kan verdienen, maar het is niet meer die luxe van vroeger, zelfs niet voor de jonge meisjes.”

Ik verdiende toen veel beter als vandaag, en voelde me minder een object. Veel mensen hadden toen ook andere fantasieën dan enkel seks. Ik leerde in die tijd veel mensen kennen en had werkdagen waarop er geen seks aan de pas kwam. Ik ben echt een babbelkous, dus dat beviel me wel. Het bracht veel geld op, en ik kreeg altijd te horen dat ik mooi was. Ik was content, zie je. Maar ik was jong.

Vandaag de dag ben ik alleen nog maar aan het overleven. Mensen denken dat je in de prostitutie nog steeds veel geld kan verdienen, maar het is niet meer die luxe van vroeger, zelfs niet voor de jonge meisjes.

Sinds die tijd in Schaarbeek is je situatie als sekswerker enorm veranderd.
Als je jezelf duidelijke grenzen stelt, kun je jezelf prostitueren zonder je daar slecht over te voelen. Dan kan je gewoon in de spiegel blijven kijken en tegen jezelf zeggen: ‘Ik ben een vrouw, geen object’.

Maar in deze straat in Sint-Joost is dat veel moeilijker. Sommige klanten gedragen zich hier echt als beesten. Ik vraag me soms af wat er zich eigenlijk in hun hoofd afspeelt, serieus. Leeftijd speelt natuurlijk ook een rol. Soms moet ik klanten nemen die ik vroeger nooit zou hebben geaccepteerd. Omdat ik geld nodig heb. En omdat zij dezelfde behoeftes hebben als alle anderen. Toen ik twintig was, was ik heel pretentieus. Dat is ondertussen veranderd. Het leven heeft me menselijker gemaakt.

“In deze straat in Sint-Joost is het veel moeilijker. Sommige klanten gedragen zich hier echt als beesten.”

Wat bedoel je daarmee?
Sommige mensen krijgen hun leven maar moeilijk op gang. Bij mij was het net omgekeerd: op m’n tweeëntwintigste reed ik rond in een Jaguar. Al had het ook anders kunnen uitdraaien. Ik heb mijn beste tijden misschien al heel vroeg meegemaakt, maar daar ben ik uiteindelijk dankbaar voor: nu kan genieten van dingen waar ik vroeger zelfs geen aandacht voor had. Ik leefde in een ietwat gekke wereld van de nacht, met mensen rondom mij die niet bepaald heiligen waren. In zo’n omgeving ben je je niet altijd even bewust van gevaren. Ik heb een fout gemaakt omdat ik in dat milieu zat, en daar betaal ik nu voor.

1555491919584-_DSC0826_dxo_web_couleur_1

Wil je me vertellen welke fout je juist hebt gemaakt?
Laten we zeggen dat ik me heb laten meeslepen, en dat heeft me niets opgebracht – behalve twee jaar gevangenis. Het was een impulsieve, gekke beslissing. Ik dacht dat ik gemakkelijk geld zou kunnen binnenharken zonder ervoor te moeten werken.

Maar nu wil ik al m’n zaakjes op orde brengen voor mijn pensioen. Bij de sociale zekerheid willen ze het hebben over mijn strafblad. Ze stellen me allerlei vragen. En dat maakt me boos, omdat dat allemaal gaat over dingen die twintig jaar geleden gebeurd zijn. Ik heb daarvoor betaald en ik heb geen bloed aan mijn handen. Ik ben er zeker van dat het komt omdat ik in de prostitutie zit, want ik nooit een geheim gemaakt van mijn beroep. Daardoor hebben mensen misschien vooroordelen over mij, maar ik ben wie ik ben. Uiteindelijk wil ik stoppen met dit werk, maar ze helpen me niet met mij reïntegratie. Eigenlijk ben ik gebrandmerkt: ik mag niet in een bejaardentehuis werken, ik mag niet met kinderen werken, enzovoort.

‘Toen ik in de gevangenis zat, zei ik: ‘ik vertrek hier woensdag en donderdag sta ik weer achter het raam.’ ”


Bekijk ook: We gingen langs bij Rachel, die van thuis uit bij een sekslijn werkt


Hoe was het om na je tijd in de gevangenis weer achter dat raam te gaan staan?
Dat was heel gemakkelijk. Toen ik in de gevangenis zat, zei ik: ‘ik vertrek hier woensdag en donderdag sta ik weer achter het raam.’ Ook al was ik alles kwijt: mijn spullen, mijn huis en mijn geliefde. Prostituees hebben gewoon een zekere kracht die je bij andere mensen absoluut niet ziet. Maar het klopt wel dat ik ondertussen een beetje antiek ben geworden.

Je zei dat je nooit een geheim hebt gemaakt van je beroep. Hoe scheid je dan je werk- en privéleven?
Mijn plein is als een kantoor. Eens ik klaar ben met werken, ben ik gewoon weer een onbekende. Buiten mijn werkuren onderhoud ik geen relaties met mijn klanten. Ik heb nog nooit een klant gekust. Wanneer een klant klaar is en vertrekt, zeg ik dat hij me een zoen op de wang kan geven. Ik ben misschien oud, maar ik kan nog steeds de liefde van m’n leven ontmoeten. Je weet maar nooit. En mijn mond, die zal altijd gereserveerd blijven voor mijn geliefde. Ik ben nogal een fenomeen, hè?

Volg VICE België razendsnel op Instagram.