Seks

Deze vrouw wil dat het normaal wordt om topless over straat te gaan

Chelsea Covington praat met de politie in Washington, DC. Foto via Breasts Are Healthy

Hoewel het op veel plekken in de Verenigde Staten officieel legaal is voor vrouwen om topless rond te lopen, voelen de meeste mensen zich toch een beetje ongemakkelijk als ze een stel blote borsten voorbij zien wiebelen op straat. Chelsea Covington uit Maryland doet haar best om daar verandering in te brengen. De 27-jarige begon zo’n drie jaar geleden met een bloot bovenlichaam rond te lopen (ze noemt het liever niet topless, omdat “topless impliceert dat er iets mist”). Nu fietst, tuiniert, picknickt en wandelt ze zonder shirt aan, op alle plekken waar dit legaal is en comfortabel is. Ze houdt ook een blog bij, Breasts Are Healthy, waarop ze de avonturen van haar vrijgevochten tepels vastlegt. Ik sprak met Covington over hoe voorbijgangers reageren op haar blote borsten, en wat ze hoopt te bereiken door zonder shirt rond te lopen.

Overigens is er in Nederland geen expliciete wet tegen topless over straat gaan, maar kan de politie je wel oppakken als iemand klaagt dat hij of zij er last van heeft dat jij met blote borsten rondloopt. En let op: er staan uiteraard foto’s van blote borsten in dit stuk.

Videos by VICE

VICE: Hoeveel tijd breng jij per week topless door?
Chelsea Covington: Dat hangt vooral af van het weer. In de winter heb ik een stuk vaker een shirt aan. Maar ik grijp eigenlijk elke kans aan die ik krijg om met een bloot bovenlichaam naar buiten te stappen. Ik heb het niet snel koud, maar ik ga ook niet zonder shirt lopen alleen maar om een statement te maken. Ik doe het omdat het comfortabel is en is hoe ik graag wil zijn – maar als het buiten sneeuwt en jij niet zonder trui naar buiten zou gaan, doe ik dat ook niet.

Hoe koud is te koud?
Alles onder de tien graden. Ik ben behoorlijk warmbloedig, dus ik kan een beetje kou wel hebben.

Trek je ook weleens je shirt uit als je naar andere steden reist?
Ja. In Washington DC is het legaal sinds 1986, en in New York mag het sinds 1992. Ik ben in allebei de steden veel geweest. Maar ook op veel andere plekken hoor – vrijwel het hele noordoosten van de Verenigde Staten. Ik zoek altijd wel eerst uit wat de plaatselijke wetten precies zijn – agenten op straat weten dat ook lang niet altijd, dus dan is het belangrijk dat ik goed weet hoe het zit.

Chelsea Covington in Washington, DC. Foto via Breasts Are Healthy

Je zegt dat je dit vooral doet om topless zijn te normaliseren. Wat bedoel je daarmee?
Het doel is om mensen te laten wennen aan het zien van ontblote borsten, zodat ze er niet langer aanstoot aan nemen en het normaal gaan vinden. Dat is het belangrijkste doel, om het te normaliseren. Net als bij mannen: niemand kijkt op van een man die rondloopt zonder shirt in de zomer, omdat dat genormaliseerd is.

Wat voor reacties krijg je van voorbijgangers?
Over het algemeen zijn die heel neutraal. Mensen die voorbij lopen kijken soms alleen even, maar heel veel kijken ook niet eens.

Ze vermijden oogcontact met je?
Het is niet mijn doel om mensen uit te dagen. Ik wil dat mensen gewoon de reactie kunnen hebben die ze hebben, zonder dat ze het gevoel hebben dat ik hen veroordeel. Ik wil dat ze zelf hun conclusies trekken. Ik wil niet dat ze denken dat ik naar ze kijk en zoiets heb van: “Ja? En? Zeg er dan wat van!?” Dat is niet wie ik ben, en dat is niet mijn doel. Ze zullen toch wel denken wat ze willen denken, maar ik wil graag gezien worden als een mens, en wil dat mijn eigen rechten worden gerespecteerd. Dus ik spreek mensen niet aan, tenzij ze zelf tegen me beginnen te praten, wat overigens wel vaak gebeurt.

Mensen komen regelmatig naar me toe om een praatje te maken. Hoe vaak is het jou overkomen dat je door Washington of New York liep en een vreemde een praatje met je aanknoopte? Waarschijnlijk nooit. Maar dat overkomt mij wel regelmatig – dat mensen naar me toekomen met vragen of een aanmoediging of een “Ik begrijp het niet. Kan je me uitleggen waarom je dit doet?” En ik heb echt prachtige gesprekken en interacties met mensen gehad hierdoor – dat mensen zeggen: “Oké, ik wist niet zo goed wat ik hiervan moest vinden, maar nu begrijp ik dat je niet eng bent en niet probeert mijn dag te verzieken, en ik probeer jouw dag ook niet te verpesten.” En dat het niet meer uitmaakt dat ik geen shirt aan heb, want dat is natuurlijk het doel.

“Ik heb geen slogans op mijn borst geschilderd. Ik schreeuw niet. Om blote borsten te normaliseren, moet je normale dingen doen.”

Wat is de moeilijkste interactie die je met een vreemde hebt gehad?
Ik zat een keertje in Prospect Park in Brooklyn met mijn verloofde te picknicken. Het was een rustige dag, en een man liep voorbij en schreeuwde: “Dit is een fucking park voor families!” Het was best belachelijk. Hij praatte over me, maar niet tegen me, en noemde me een hoer en een lichtekooi.

Lekker ouderwets, een lichtekooi.
Ja, hij krijgt wel punten voor originaliteit. Maar het was interessant om te zien dat hij me niet eens aan durfde te kijken, en niet de confrontatie met mij aanging. Ik keek naar hem om te zien of hij naar me toe zou komen om het gesprek aan te gaan, maar hij liep letterlijk gewoon schreeuwend voorbij me. Het was raar. En er was een familie die langsliep met een kinderwagen, en zij keken meer naar hem [dan naar mij]. En toen realiseerde ik me dat hij m’n werk al voor me had gedaan, want wie valt er nou echt uit de toon in een familiepark? De gast die loopt te vloeken en tieren, of de vrouw zonder shirt aan die rustig wat druiven zit te eten op het gras?

Chelsea Covington in Washington, DC. Foto via Breasts Are Healthy

Is dat ook waarom je hierover bent gaan bloggen?
Dat was ook op verzoek van vrienden en familie. Er waren mensen die wisten waar ik mee bezig was en zeiden: “Je moet dit opschrijven. Dit is unieke kennis die je hier opdoet.” Er zijn ook wel andere vrouwen, waaronder ook vrienden van me, die dit ook wel willen doen maar niet wisten hoe ze het moesten aanpakken, en waar ze mee te maken zouden krijgen, en hoe ze het beste met mensen die commentaar hebben om kunnen gaan. Dus daarom ben ik een blog begonnen.

Het was nooit bedoeld als een spektakel of manier om aandacht te trekken. Ik heb geen slogans op mijn borst geschilderd. Ik schreeuw niet, en ik loop niet met een bord rond. Daar zijn ook momenten voor, maar om een blote borsten te normaliseren, moet je normale dingen doen.

Ik zag een comment op je youtubekanaal waarin een gast je “bedankte” voor de gratis peepshow. Voel je je weleens onveilig als je topless rondloopt?
Nee, en ik zal je vertellen waarom: ik en elke vrouw die je ooit hebt ontmoet, is weleens fysiek of verbaal lastig gevallen op een bepaald punt in haar leven, waarschijnlijk meerdere keren. Het is me ook weleens op school gebeurd – ik weet nog wel dat ik een keer de trap op liep en iemand in mijn billen kneep, en ik er niet achter kon komen wie het had gedaan. Hoewel andere mensen het hadden gezien, zei niemand wie het was en gaf niemand toe dat hij de schuldige was. Ik ben nog nooit op een ongepaste manier betast terwijl ik met blote borsten rondliep, en dat vind ik interessant. Ik denk dat het komt doordat het een humaniserend effect heeft. Dat is wat ik in ieder geval opmaak uit de manier waarop mensen op me reageren. Het is een manier om de controle over mijn eigen lichaam terug te nemen, en dat is erg machtig.

Wat vind je ervan als iemand naar je kijkt zoals die gast op YouTube?
Het is oké om te kijken. Maar het is niet oké om me te reduceren tot niets meer dan dat. Vrouwen kijken ook naar mannen! Ik kijk ook om als er een man zonder shirt voorbij jogt! En dat is oké! We hebben allemaal ogen. Maar het is niet oké om iemand te reduceren tot alleen maar zijn of haar lichaam. Dat doen we vaak bij vrouwen. Maar ook bij mannen – kijk maar naar al die superhelden met onmogelijke spieren. Mannen hebben ook last van dit soort dingen, maar in mindere mate dan vrouwen. De mannen die daadwerkelijk een praatje met me maken willen ook echt met me praten. Het gaat ze er niet om dat ze een gratis peepshow krijgen, zoals die man op YouTube zei. En dat waardeer ik ook, als mannen met me komen praten. We hebben de steun nodig van mannen. We hebben de steun nodig van iedereen.

Ik begrijp dat je een politiek punt maakt en maatschappijkritiek levert, maar wat is het aan een bloot bovenlichaam dat je fysiek comfortabel vindt?
Ik ben erg warmbloedig, dus ik krijg het snel warm – soms heb ik het zo heet dat ik mijn huid er bijna wil afstropen. Mannen kunnen gewoon zonder shirt rondlopen als ze het heet hebben, en ik wilde al van jongs af aan dat ik hetzelfde kon doen. Ik krijg het snel heet, vooral als ik een bh aanheb. Die zitten erg dicht op de huid. Op een warme dag voel je je daardoor gewoon plakkerig en vies.