Terwijl je het oude jaar nog vol enthousiasme en overtuigd van goede voornemens afsloot, heb je die door de ongelofelijke kater waarmee je op 1 januari wakker werd waarschijnlijk met één ruk aan de kant geveegd. Badend in je eigen poedeltje ellende gooide je, alwéér, het goede voornemen om dit jaar eens te zweten van het sporten in plaats van zweten van die wekelijkse kater overboord, en daarmee gooide je de ongebruikte handdoek in de ring.
Voor de dames die wij opzochten hoeft sporten geen goed voornemen te zijn. Zij werken zich elke dag al in het zweet. De vijf zijn fanatieke crossfitters; een sport waarbij gewichtheffen, atletiek en gymnastiek gecombineerd worden tot één trainingsvorm. We spraken hen over de zogenaamde mannensport, joekels van spierballen en braken van de inspanning.
Videos by VICE
Ilja (39) traint vier dagen per week en deadlift 87,5 kg.
Ik hoor regelmatig dat andere vrouwen denken dat ze niet fit of sterk genoeg zijn voor crossfit, maar het is een sport die vrouwen net zo goed aankunnen als mannen. Je moet namelijk eerst de technieken onder de knie krijgen en daarna gaat pas het gewicht omhoog. Het is niet de eerste keer dat ik me in een zogenaamde mannenwereld begeef: ik ben een aantal jaar militair geweest. Ook daar moest ik vaak een mentale knop omzetten als ik dacht dat ik iets niet kon. Als ik met volle bepakking door het bos moest rennen en al helemaal kapot was, om vervolgens te horen dat het nóg 5 km was, dan dacht ik dat ik het niet kon. Maar ik moest. Het is net zo met crossfit. Als ik zelf zou trainen, denk ik na 10 push-ups dat het mooi is geweest, maar door de groepsdruk ga je door. Het is grenzen opzoeken, om er vervolgens keihard overheen gaan. Toch blijft het lastig om echt tot het uiterste te gaan, omdat ik onbewust altijd reserve over wil houden. Dat is een trekje van defensie: je weet nooit wat er nog gaat komen en of je nog verder moet.
Kim Kiona (32) traint vijf dagen per week en deadlift 100 kg.
Al vanaf dat ik dertien was, mat ik mezelf op; mijn heupen, mijn taille, mijn borstomvang. Ik kom uit het modellenleven en werd gek als ik een kilo aankwam. De maatstaven waren niet oké, waardoor ik mezelf uithongerde. Sinds crossfit ben ik 10 kilo aangekomen, maar mijn lichaam ziet er een stuk beter uit. Toch bleef het aankomen lange tijd moeilijk, na jaren gebrainwasht te zijn. Ik weet nog goed: mijn oudste dochter was 3 of 4 jaar en zei opeens tegen mij: “Nee, ik wil dat niet eten want dan kom ik aan.” Toen realiseerde ik me dat mijn kinderen die afvaldrang toch meekrijgen en dat vond ik schokkend. Inmiddels heb ik de weegschaal weggegooid en meet ik mezelf niet langer op. Nu ik hier sport – tussen sterke vrouwen – verandert mijn beeld van schoonheid. Ik vind een krachtige vrouw veel sexier en vrouwelijker dan een vrouw die zich uithongert vanwege mode. Nu ben ik nog steeds veel met mijn lichaam bezig, maar op een andere manier. Waar het voorheen gericht was op mijn uiterlijk is dat nu op mentaal sterker worden. Ik gaf vroeger altijd snel op; als het even moeilijk werd, stopte ik. Maar door fysiek de grenzen op te zoeken en daar toch overheen te gaan, realiseer je dat je sterker bent dan gedacht. Dat uit zich mentaal: als ik de deur uitga, neem ik dat mee.
Emmeliene (28) traint vijf dagen per week en deadlift 125 kg.
Toen ik begon met krachttraining in een andere sportschool stonden daar alleen een paar apparaten die ‘leuk waren voor vrouwen’. In het krachthonk werd ik weg gekeken door mannen. Gelukkig verandert dat langzamerhand en wordt crossfit steeds populairder. Steeds meer vrouwen denken: ‘Waarom zou ik het niet kunnen? Omdat ik een vrouw ben?’ Dat zie ik ook in mijn vak terug. Ik ben een van de weinige brandweervrouwen. Gelukkig worden het er langzaam meer. Mensen denken dat je als vrouw niet genoeg conditie of technische aanleg hebt voor het vak, maar als je een passie hebt, kun je ver komen. Toen ik voor het eerst binnenkwam dachten ze wel: huh, dat is een echte vrouw, geen manwijf. Maar ze hebben me gelukkig de kans gegeven, alhoewel ik me meer moest bewijzen. Inmiddels loop ik nu de helft van de mannen voorbij.
Ik werk er elke dag aan om de fitste versie van mezelf te zijn, zowel in de sportschool als op mijn werk. Ik ben verslaafd geraakt aan sport. De vraag is niet: ‘Ga ik?’, maar ‘Hoe laat ga ik?’ Die drive om sterker en fitter te worden is gigantisch. Natuurlijk is uiterlijk ook wel een motivatie. Ik zie aangesproken worden om mijn spieren alleen maar als een compliment. Ik vind het mooi. Als mensen er moeite mee hebben, kijken ze maar de andere kant op.
Saskia (32) traint vijf dagen per week en deadlift 120 kg.
In de box merk je niet dat er een verschil is tussen mannen en vrouwen, maar daarbuiten wel. Als ik ga stappen met een truitje zonder mouwen, krijg ik van mannen minstens vijf opmerkingen over mijn armen naar mijn hoofd geslingerd. Met de domste: “Zo, train je?”, waarop ik sarcastisch antwoord dat ik die spieren inderdaad niet vanzelf krijg. Was het maar zo’n feest. Ach, ze zijn jaloers of ze vinden het gaaf. Ik ben er trots op; ik werk er niet voor niets voor. En mensen die het niet mooi vinden? Smaken verschillen. Het grootste misverstand is dat het mannelijk zou zijn. Ik ben niet mannelijk; ik ben een krachtige vrouw.
Ik houd ervan om continu over mijn eigen grenzen heen te gaan. Als ik al 35 keer heb gedacht dat ik kapot ben en écht niet meer kan, maar het toch doe. Heerlijk. Soms lig ik misselijk op de grond bij te komen, maar dat vind ik alleen maar bevredigend. Als ik dat gevoel niet heb, heb ik het idee dat ik niet goed mijn best heb gedaan. Mijn ultieme doel is een crossfitwedstrijd doen.
Nicole (30) traint vijf dagen per week en deadlift 92,5 kg.
Ik heb altijd een ingewikkelde relatie gehad met mijn lichaam. Als kind was ik te zwaar en werd ik gepest. Met crossfit is het gelukt veel fitter te worden, maar tot op heden is mijn vetpercentage niet naar beneden. Dat is dus mijn grootste uitdaging. Ik heb een tijdje te weinig gegeten. Toen was ik al moe als ik hier alleen al binnenkwam en ik kreeg met geen mogelijkheid de bar omhoog. Nu eet ik genoeg, maar geen suiker. Mijn gewicht is prima, maar mijn zwangerschap heeft blijvende veranderingen achtergelaten. Ik wil met mijn kinderen kunnen zwemmen, op vakantie gaan zonder te denken dat mensen kijken. Niet dat ze per se kijken, maar dat gevoel heb ik wel. Ik denk niet dat mijn manier van omgaan met vetpercentages invloed heeft op mijn dochter, want ik probeer dat voor haar te verbergen. Ik wil haar vooral laten inzien dat het belangrijk is om gezond te eten en veel te bewegen. Ik wil niet dat zij mee moet maken, wat ik vroeger meegemaakt heb. Het is al aardig gelukt om meer zelfvertrouwen te krijgen, hoewel ik dat nog meer zou willen. Als ik vroeger een rotopmerking over mijn uiterlijk kreeg, kon ik me daar dagen vervelend over voelen. Daar heb ik meer lak aan gekregen. Nu denk ik: zo’n opmerking zegt meer over jou dan over mij.