De jongens van Canshaker Pi gaan niet op vakantie deze zomer

De jongens van Canshaker Pi gaan lekker. Drie van de vijf bandleden zitten nog op de middelbare school – op de dag van dit interview hebben ze net een aardrijkskundetoets gemaakt. De band bestaat pas twee jaar, maar gaat nu al keihard. Ze waren een van de hoogtepunten van de afgelopen editie van Noorderslag en speelden dit jaar onder andere op Grasnapolsky en Where the Wild Things Are. Hun eerste EP Boomslang is al uit, en de jongens zijn net klaar met het opnemen van een album, dat werd geproduceerd door Pavement-zanger Stephen Malkmus. Dit zou zomaar eens de zomer van Canshaker Pi kunnen worden. Hoog tijd om een paar biertjes te drinken met Willem, Boris, Ruben, Nick en Daniël dus, en te praten over festivals.

Jullie stonden al op Grasnapolsky en Where the Wild Things Are. Hebben jullie al vakanties geboekt voor deze zomer?
Boris: We gaan na ons eindexamen eventjes naar Praag, maar verder gaan we alleen maar spelen.
Willem: Dijkpop, Waterpop, Stoompop, Paardenpop, ik weet al de namen van die festivals ook niet hoor. We staan ook op een paar festivals die we nog niet bekend mogen maken.

Gaan jullie zelf veel naar festivals?
Nick: Ik ben wel een paar keer naar Lowlands enzo geweest, en naar de Parade.
Ruben: Naar Midgetgolf Madness! Dat is een eendaags festival op een midgetgolfbaan in Meppel, waar we vorig jaar gespeeld hebben. Midgetgolfen en bandjes kijken is een uitstekende combinatie. Het is heel kleinschalig, maar ook heel leuk.

Die kleine festivals kunnen juist heel leuk zijn…
Boris: Nou, dat hangt er wel een beetje vanaf. We speelden een keer op een festivalletje ergens in een dorp in de middle of nowhere. Er waren maar een stuk of tien kaarten verkocht. Stonden we daar, midden in een weiland. Het was hartstikke gezellig, maar ook heel ver weg. Dat was de moeite misschien niet helemaal waard. Willem: We waren ook ontzettend verkeerd gereden op weg ernaartoe. We zijn uren onderweg geweest.

Jullie bestaan nu zo'n twee jaar, maar hebben pas één EP uitgebracht…
Ruben: Anderhalf jaar geleden hebben we een paar liedjes opgenomen, en die hebben we nu inderdaad uitgebracht als een soort EP. We hadden al die nummers al wel online gezet, maar die hebben we gebundeld en als geheel nog eens gelanceerd.
Nick: Maar je hoort niemand zeggen van: "Die nummers kennen we al!" Boris: Want niemand luistert ernaar.

Maar nu komt er een album. Ik heb gehoord dat dat is geproduceerd door Stephen Malkmus van Pavement…
Willem: Ja, dat is nu opgenomen, en dat wordt nu gemixt. Het moet in de herfst uitkomen.
Boris: We hebben een paar weken geleden een week met Stephen in een studio in Weesp gezeten.

Hoe is dat gekomen?
Willem: Remco, onze geluidsman, heeft dat geregeld. We wilden sowieso met hem werken, en toen vroeg hij of we al hadden nagedacht over een producer. Nou, dat hadden we nog niet, en toen zei hij: "Ik zat te denken aan Stephen Malkmus."
Ruben: Hij heeft vroeger vaak het geluid gedaan voor Pavement, vandaar dat zij elkaar goed kennen.
Boris: De studio waar we zaten was ook heel tof. Het was eigenlijk een soort bouwval. Er stonden daar overal hele mooie versterkers, die als een soort bijzettafeltjes gebruikt werden.
Daniël: Er stonden ook allemaal flipperkasten, en van die arcadegames. Analog gaming, veel vetter dan nu. Ik ben sowieso helemaal van de indie games.
Boris: Pac-man op vinyl… [lacht]

Jullie worden regelmatig met andere bands vergeleken. Zijn er al vergelijkingen waar jullie helemaal klaar mee zijn?
Ruben: Nee, totaal niet. We worden eigenlijk alleen maar vergeleken met bands die we zelf fucking vet vinden.
Boris: Je wil natuurlijk wel een eigen geluid hebben, maar mensen gaan je sowieso met andere bands vergelijken. En dan liever vette bands dan kutbands.

Welke bands vinden jullie dan allemaal vet? Stel dat jullie zelf een festival mochten organiseren, hoe zou dat er dan uitzien?
Willem: Er zou sowieso een kraam met puff puff poffertjes moeten zijn, en puff puff paaseitjes. En een kraam met pannenkoeken en taart. En arcadegames. En bungalows zijn best wel chill, voor mensen om in te slapen.

Ik bedoelde eigenlijk qua muziek…
Willem: Oh, eh… Teddy's Hit, Mozes and the Firstborn, Girl Band…
Boris: En Radiohead, op een heel klein podium, ergens weggemoffeld.

Over Mozes and the Firstborn gesproken, zij hebben getekend bij hiphoplabel Top Notch. Zouden jullie dat ooit overwegen?
Ruben: Nee. Dat hoort gewoon niet. We hebben met een vorig bandje weleens met Top Notch gepraat. Maar dat werkte niet. Kijk, de promo die zo'n bedrijf doet is voor een bepaalde doelgroep, en die doelgroep vindt ons helemaal niet cool. Dus hoeveel is die promotie dan waard?
Nick: Als Top Notch een keer iets van een bandje op YouTube zet, komen daar alleen maar negatieve reacties op. Waarom zou je als niet-hiphopact dan bij zo'n label willen zitten?

Wat is de leukste spellingsvariant op Canshaker Pi die jullie tot nu toe zijn tegengekomen?
Ruben: Oh, dat was laatst! We hadden in een café bandstickers op de muur geplakt, maar die waren weggehaald. Toen vroeg ik aan iemand: "Hé, kan je even Canshaker Pi op de muur schrijven met deze viltstift?" Toen schreef hij 'Can't shake a pie'. Dat slaat natuurlijk nergens op.
Willem: Wat ook nice was, was de eerste keer ooit dat we werden aangekondigd. Dat was op Bevrijdingspop. Die gast ging er vol enthousiasme in en riep: "Hier is Canshakerssss", en toen zag je hem echt zo kijken van 'ah, I fucked up', maar als je eenmaal in die lange 's' zit, kan je niet meer terug. Dat was lachen.

Schrijven jullie veel muziek die de plaat niet haalt?
Daniel: Willem schrijft heel veel.
Willem: Ja, ik schrijf wel het meeste. Maar het is altijd al wel snel duidelijk of iets goed werkt of niet. Maar we hebben altijd wel heel veel materiaal om uit te kiezen, ik heb altijd nog wel wat liggen.
Ruben: Terwijl we eigenlijk ook weleens helemaal opnieuw zouden willen beginnen. Dat moet ook echt het idee van de volgende plaat worden, dat we weer helemaal from scratch beginnen.
Nick: We hebben nog nooit met z'n allen vanaf het begin een nummer geschreven.
Ruben: Voor die nieuwe plaat hebben we ook nog helemaal niets gedaan. We gaan daarvoor gewoon een maand in Zeeland in het huisje van onze manager zitten, en daar dan een plaat maken.
Boris: En elke eighties arthousefilm ooit kijken.

Jullie staan deze zomer op allerlei festivals, en praten al over een tweede plaat. Hoever gaan jullie het schoppen?
Boris: Nou, als we Tokio twee keer uitverkopen is het wel een keer welletjes.
Ruben: We willen gewoon doorgaan tot we echt ons geld ermee kunnen verdienen, en op leuke festivals spelen. We kijken wel waar we eindigen. Maar veel geld zou wel chill zijn. Een auto, en vrouwen.
Willem: Want waar geld is…
Nick: Is vuur!

Dit artikel verscheen eerder in onze Festival Guide. Check ook_ festivals.vice.com _voor al je ronkende festivalverhalen, winacties voor tickets, fotoreportages en meer.