De allesomvattende gids voor een gelukkig bestaan als jonge werkloze

Ben je verbaasd dat je nog steeds geen betaalde baan hebt gevonden in de creatieve sector, ondanks de goede cijfers die je haalde bij je willekeurige master in de geesteswetenschappen en je rotsvaste geloof dat de hele wereld aan je voeten ligt?

Dat je geen baan hebt ligt aan je gebrekkige werkervaring en de huidige staat van de economie, maar ook aan je veel te hoge verwachtingen. Omdat het er niet naar uitziet dat bankhangen en internetten je een viercijferig salarisstrookje gaat opleveren of er goed uit gaat zien op je CV, is hier een lijstje tips om hoe je toch nog gelukkig kan worden, ondanks dat je jong en werkloos bent.

Het waren zes fantastische jaren van zuipen, snuiven, aankloten en jezelf "uiten door middel van esthetische criteria". Maar je hebt nooit echt nagedacht over je werkzame leven na deze periode. Kleine kans dat het Rijksmuseum nog op zoek is naar proppers. Een stage in de wereld van kunstzinnige artistiekelingen staat ook niet bekend om zijn dikke financiële vergoedingen. Dus beter accepteer je je werkloosheid. Alle goede kunst komt voort uit diep ongenoegen en enorme depressies, dus dan komt alles toch nog op z'n pootjes terecht.

2006 was het laatste jaar dat het nog mogelijk was om te leven van het feit dat je een dertien-in-een-dozijn poprockbandje was, dus het is gekkenwerk om je werkloze jonge jaren te verspillen aan iets waar je nooit geld aan gaat verdienen. Daarbij valt er als bandlid tegenwoordig ook niet echt veel meer te neuken omdat de groupies voor je neus worden weggekaapt door het overschot aan dj's. Het slaat dus gewoon nergens meer op om door te gaan met je band. Mochten deze argumenten je koud laten, hou je dan op z'n minst aan de vuistregel dat als drie of meer van je vrienden een hypotheek en/of kinderen heeft, en je band nog steeds niet meer dan 75.000 downloads heeft bereikt, je de gitaar aan de wilgen hangt en een echte baan gaat zoeken. Helaas pindakaas.

Eigenlijk mag je alleen de eerste twee weken nadat je status als werkzoekende is aangekondigd helemaal naar de klote gaan. Daarna mag je pas weer drugs gebruiken of überhaupt iets leuks gaan doen als je een sollicitatiegesprek op de planning hebt staan. Je zult deze tip op waarde schatten als je ooit een oude studiemaat tegenkomt die al drie maanden trippend op zoek is naar zijn neustussenschot. Mocht je toch gewoon door willen zetten, schaf dan in bulk ketamine aan. Combineer het met bier en je bent sneller lam dan je moeder op kerstavond. En voor de helft van de prijs van coke werk je nog steeds nasaal een wit poeder naar binnen. Blijft je imago ook nog in orde.

Probeer Facebook te negeren totdat je je financiële leven weer op orde hebt. Je zult je alleen nog maar kanslozer voelen van al die veel te vrolijke vakantiefoto's waarop jij slechts schittert door afwezigheid. Kiekjes van maaltijden die uit meer bestaan dan gortdroge pasta met een laf lepeltje pesto zijn dan eigenlijk ook alleen maar een trap na. Zoek als alternatief je oude cu2-account weer op, toen je nog vol trots onder lievelingseten "pizza en patat" had ingevuld. Denk aan die goeie ouwe tijd en gebruik je nostalgische tranen ter garnering van restjes brood.

Wees eerst even eerlijk tegen jezelf: ben je er helemaal zeker van dat je van nature een harde werker bent met goeie connecties en een enorme ambitie? Ben je bereid om zekerheid in te ruilen voor de minuscule kans dat het modemagazine waar je voor schrijft ineens besluit dat 50 cent per geschreven woord een acceptabel tarief is? Maar als er ook maar 1% kans is dat je van nature eigenlijk een enorme slacker bent, laat het zzp-leven dan maar links liggen

Mocht het zo ver komen dat je daadwerkelijk wordt uitgenodigd voor een gesprek bij een baantje dat meer betaalt dan minimumloon, bereid je dan voor. Draai eens een keer een was. Douche eens. Ga naar de kapper. Poets je tanden. Het is het allemaal waard. Probeer het gat in je cv niet weg te lullen met clichés over je perfectionistische inborst of je natuurlijke interesse in de administratieve kant van bedrijven. Veins gewoon een beetje enthousiasme, geef antwoord op de gestelde vragen en laat je 'opleiding' erbuiten. Ze zitten niet te wachten op een eigenzinnige pseudo-intellectueel bij het sorteren van de post.

Het gaat al slecht genoeg met je. Maak dingen niet erger dan dat ze al zijn: je blaast ook je toilet niet op als je een keer over de rand pist. Mocht je alsnog denken dat je het verdient om iedere avond uit te gaan zonder enige vorm van inkomsten, wees dan niet verbaasd als je over twintig jaar een blik ravioli nog steeds beschouwt als een volwaardige maaltijd.

Waar denk je dat deze handige tips geschreven zijn? Jup – de moederkloek heeft me weer in haar nest opgenomen. De grote stad werd me te veel, en een enkeltje thuisfront met de staart tussen de benen was mijn enige optie. Drie daadwerkelijke maaltijden per dag en gestreken kleding maken het de vernedering bijna waard. Misschien krijg je hier wel een baantje in de lokale buurtsuper en kom je dat ene meisje van de middelbare school tegen die ook nog bij d'r ouders woont en leven jullie samen nog lang en relatief gelukkig. Maar misschien ook niet en breid je hier alleen maar je kennis uit van iedere serie die te volgen is op niet-digitale televisie.

Mochten er nog supermarkten bij je in de buurt zijn waar je zelf je groenten moet afwegen en ze van de juiste streepjescode moet voorzien, weeg hier dan een paar uien af en print de sticker. Als er geen weegschaal meer op de groenteafdeling staat, pulk dan een prijsstickertje van een pakje peterselie of een individueel verpakte winterpeen. Plak die dan op een kiloverpakking biefstuk en ga naar de zelfscankassa. Wees niet al te schraal en betaal in ieder geval een euro voor al dat rode vlees. Reken ter afleiding ook een zak vermicelli en zo'n blikje tomatenpuree af, en smoor je schuldgevoel later die avond in een bord vol biefstuk met pasta en tomatensaus.

Grote kans dat je slaapritme flink is verneukt nu je geen verplichtingen meer hebt. Want nee, woensdagochtend 7 uur is geen normale tijd om nog steeds te zitten gniffelen om de oneindige stroom memes die het internet te bieden heeft. Je laptop is hier het grote probleem. Verban dat ding. Op z'n minst uit je slaapkamer. Doe je hersenen een plezier en pak zo'n bundel papier met woorden erin. Mocht je een beeldschermverslaving hebben opgebouwd, gebruik dit dan ten goede van je alledaagse structuur en ga eten tijdens het Jeugdjournaal.

Sowieso masturbeer je je gedurende de eerste drie weken van je baanloze bestaan helemaal suf. Dit gaat hand in hand met het eerder beschreven drugsgebruik, en je kan er in principe dus ook gewoon mee doorgaan. Over het algemeen is het namelijk gratis, in tegenstelling tot een vaste andere sekspartner die ook dingen als 'voedsel' en 'leuke dingen doen samen' nodig heeft.

Je hebt al genoeg aan je hoofd om ook nog eens aan te horen dat je behoort tot een generatie van narcistische, egoïstische douchebags, de zogenaamde 'Generatie Y'. Gebruik de bijkomende quarterlifecrisis dan ook niet als excuus voor je werkloosheid. Er is nooit zoiets geweest als 'Generatie Awesome', dus laat die zeikende babyboomers maar lekker in hun naoorlogse bloembollenpap gaarkoken.

Want "slapen doe ik wel als ik dood ben" klinkt cooler dan het is. Ga gewoon slapen. Slapen is fijn man. Of je nou mislukt bent in het leven of niet, slapen is altijd een goed idee.