Jason Dill is fucking awesome

Jason Dill is een soort van skatende Dennis Rodman. Eén van zijn grootste talenten is mensen kwaad maken. In tegenstelling tot Dennis draagt Dill geen jurken maar durft hij wel eens een ladyboy te gebruiken als model. Samen met modefotograaf Mike Pitscitelli richtte hij Fucking Awesome op, een label dat berucht is omdat ze bijvoorbeeld daklozen gebruiken voor hun campagnes en foto’s van Adolf Hitler en Saddam Hussein afdrukken op hun t-shirts.

Ondanks zijn ondeugende t-shirts is Dill een integer man. Toen Fucking Awesome te populair dreigde te worden, nam hij een break van een jaar. Dill geeft duidelijk meer om geloofwaardigheid dan om geld. Hij staat genoteerd als een van de 30 meest invloedrijke skaters ter wereld volgens Transworld Magazine en is een van mijn grote helden. Ik hoef dus niet uit te leggen dat ik tijdens dit interview enerzijds te opgewonden was om te typen en anderzijds een zwetend bolwerk van zenuwen was.

Een jonge Dill voor de Supreme winkel

Je skate al heel lang. Wat zijn de lelijkste dingen die je een skateboarder hebt zien dragen?

Jason Dill: Gast, de periode tussen 1990 en 1992: grote broeken en kleine wielen, dat was vrij pijnlijk om aan te zien. Gelukkig was ik toen nog jong. Mijn leeftijd gebruik ik als excuus voor mijn dwaze kledingkeuze van toen. Ik haalde veel inspiratie bij Mark Gonzales, John Cardiel en Corey Chrysler waardoor ik er op sommige dagen wel ok uitzag. Dan had ik een basebalpet op en een blouse met daaronder een grote beige broek. Op andere dagen droeg ik een bordeaux broek, een gestreepte blouse en dezelfde schoenen als Gonz.

Vond je die eentonigheid niet vervelend?

Het was gewoon hoe het was, weet je. Het is moeilijk om cool te zijn als je zo jong bent. Ik wou dat ik elke dag exact hetzelfde gedragen had als Ray Barbee in de Public Domain video. Hij zag er zo cool uit. Barbee had in die lijst van Transword’s  moeten staan als een van de Meest Invloedrijke Skaters, niet ik.

Dill met de halflange afro voor Supreme in de jaren '90

Nah, ik vind dat je je plaats in die lijst wel verdiend hebt. Je wordt ook geassocieerd met de kerels van Supreme , nietwaar? Zij waren het centrum van de skatelook van midden jaren 90. Vertel me eens over de stijl van periode.

Ik weet nog dat ik in ‘94 voor Supreme stond en heel veel puisten en een slechte haarsnit had. Ik was ongeveer 17 en nam het allemaal in me op. Alle meisjes liepen voorbij de winkel en ze zagen er allemaal ontzettend goed uit. Maar ik was erg verlegen, dus ik observeerde alles. Ik herinneren me één meisje, ze was eigenlijk eerder een vrouw, en zij was zo mooi. Ze kwam langs en zei hallo tegen alle jongens in de winkel terwijl ik haar vol

ontzag aanstaarde. Ze was veel ouder dan mij, maar jaren later heb ik een paar nachten met haar doorgebracht. Het was geweldig. Anyway, de Muhammad Ali boxing Superman t-shirt uit die tijd was ongelooflijk, en de Richard Pryor t-shirt ook, die droeg ik zo vaak. Supreme maakte de eerste dingen buiten Polo en Nautica die iedereen kocht. Het was cool omdat het de eerste keer was dat ik iets droeg dat gemaakt werd door mensen die ik kende, en dat werkte inspirerend.

Awesome. Werkte je mee aan het creatieve proces bij Supreme of hing je daar gewoon wat rond?

Nee, ik droeg al hun spullen als ik meedeed aan skatewedstrijden, want toen ik naar New York verhuisde, hebben zij me opgevangen en me verder op weg geholpen. Ze waren zo goed voor me dat ik meer dan blij was om hun kleren te dragen. Ik skatete in die tijd niet voor grote kledingmerken. Man, dat waren andere tijden.

Fucking Awesome Aleister Crowley en David Bowie t-shirts

Ondanks je link met Supreme las ik ergens dat je streetwear haat. Waarom?

Het gaat om waar die shit voor staat. Die bullshit met stencils, die fake-skate bullshit. Ik kan gewoon niet geloven dat alle jongeren daarin trappen. Ze zeggen dan dingen als “Hey man, vette Obey pet”. Snap je?

Zou je Fucking Awesome dan niet als streetwear omschrijven?

Nee, ik zie het als een ideeën bedrijf. Ik maak alleen dingen wanneer het goed aanvoelt of wanneer ik de juiste materialen gevonden heb. Ik maak nooit gebruik van het internet en doe alles met de hand. Soms vind ik niet genoeg materiaal of maak ik spullen die ik niet mooi vind. Fucking Awesome werkt ook niet met seizoenen. Het is er gewoon wanneer het er is en ik doe er niet druk over. Ik hou mezelf vaak zakelijk voor de gek omdat ik die dingen maak om te verkopen maar tegelijkertijd wil ik niet dat je het koopt. Het is een beetje een persoonlijkheidsstoornis-bedrijf.

Je hebt ooit gezegd dat she-males tegenwoordig de enige echte punks zijn. Is de manier waarop je FA leidt een bewuste poging om controverse terug in de mode te krijgen?

Naar mijn mening zijn ze de laatste echte punks ja. Maar of Fucking Awesome punk of D.I.Y. is? Nee, ik doe het omdat ik er een kick van krijg. Het is iets waarin ik me kan uitleven als ik er zin in heb of als ik een nieuw idee heb.

Waar haal je al die ideeën? Bij Xray en Dickstick vroeg ik me af wat er in godsnaam omgaat in je hoofd. Op een goede manier.

Het zijn gewoon ideeën. Ik zie graag dingen die in vuur staan en ik hou van neuken; de normale dingen des levens. Als ik iets maak, ga ik er vanuit dat er maar een paar mensen zijn die het echt begrijpen. Soms denk ik dat ik gevat ben, maar meestal heb ik het gevoel dat het te fucked is en dat niemand het daarom wil dragen. Dat is meestal de reden waarom ik het net wel maak. Er zijn veel t-shirts die ik eigenlijk niet ging ontwerpen tot ik de negatieve reactie zag van andere mensen. Dat bepaalt of ik iets maak of niet.

Ik kan me inbeelden dat niet iedereen het dictator shirt wil dragen.

Dat was een poster van Amnesty International die ik heb gevonden bij het vuilnis in New York. Ik heb een sticker van Fucking Awesome op één van de woorden geplakt en hing het op mijn muur. Toen ik besloot om nieuwe dingen te maken heb ik die poster gewoon van de muur gehaald en ingescand.

Je hebt al even geen nieuwe FA dingen gemaakt. Hoe komt dat?

Omdat ik toen meer zin had in black-outs en drugs. Ik was op zoek naar een non-realiteit en vermaakte me te pletter. Ik had ook het gevoel dat FA uit de hand aan het lopen was. Ik wou ermee stoppen omdat ik bang was voor de persoon die ik zou worden als ik er verder mee zou gaan.

Foto door Curtis Buchanan

Hoe denk je dat je dan geëindigd zou zijn?

Uitgeput, uitgeblogd, uitgeïnternet, het zou gewoon teveel zijn geweest. Ik vind het beangstigend als de massa mijn dingen mooi vindt, want ik haat de massa. Dus leek het logisch om me niet meer met FA bezig te houden. Het zou wel cool zijn om veel geld te verdienen, maar rijkdom gaat altijd hand in hand met banaliteit.

Dat is waar, maar FA heeft de potentie om langer te duren dan eender welke skatecarrière. Is dat iets waar je financieel gezien rekening mee gehouden hebt? Wil je ermee doorgaan of zijn er andere creatieve projecten waar je je mee bezig wil houden?

Ik ben onlangs beginnen samenwerken met Vans Syndicate. Dat verkopen ze enkel in Supreme en andere goede skatewinkels en alles wat ze doen is cool. Bij hen kan ik alles maken binnen de Vans-esthetiek zonder dat ze erover beginnen te flippen. Dat komt goed uit want ik kan enkel skaten in Vans. De zilver en zwarte snakeskin authentic schoenen die ik ontworpen heb liggen binnenkort in de winkels.