FYI.

This story is over 5 years old.

nieuws

Dronepiloten liggen niet wakker van dit gigantische kunstwerk in Pakistan

Piloten van drones weten waarschijnlijk allang hoe een kind eruitziet.

(Afbeelding via notabugplat.com).

Aan het begin van deze week deden veel media – inclusief VICE News – al verslag van een groot kunstwerk in Pakistan: een open veld met daarop een gigantisch portret van een meisje. Het beeld was onderdeel van het project #NotABugSplat.

Saks Afridi, de online pr-man van het project, vertelt dat het voortkomt uit een kunstcollectief dat op dit moment bestaat uit kunstenaars uit Pakistan, de Verenigde Staten en Frankrijk. Meer wilde hij er niet over kwijt, maar er wordt gesuggereerd dat het Franse lid de kunstenaar JR is, die je kunt kennen van zijn lieve, menselijke kunst, of zijn ronduit zoete TED talk.

Advertentie

Zoals The Verge al observeerde is #NotABugSplat een voorbeeld van mensen die samenkomen om zich te laten horen, zich te laten zien en zich te laten gelden. Kortom, het is Banksy meets Kony 2012: een shot pure internetheroïne.

Het idee van het werk zou zijn dat een dronepiloot het kindergezichtje ziet – een nodige afwisseling van de Google Earth-achtige beelden die piloten normaal zien. Een piloot achter de knoppen zou dan zo geraakt moeten worden door dat paar smekende kinderoogjes dat hij of zij tot inkeer komt, de joystick loslaat en de stekker uit het hele droneprogramma trekt. Als dat te optimistisch gedacht is, dan is de piloot misschien te zeer afgeleid om nog goed te mikken op de kleuterschool die hij al in het vizier had, of misschien voelt hij zich geroepen om extra zijn best te doen om voortaan minder kleuters te raken.

De realiteit is dat dit project helemaal niet voor dronepiloten bedoeld is, maar voor ons, het internet. Afridi vertelde me in een email dat het kunstwerk ongeveer twee weken geleden door lokale dorpelingen in het veld was gelegd, maar het is bijna zeker dat het er inmiddels niet meer ligt.

“Het werk heeft er gelegen totdat de dorpelingen besloten om het materiaal voor daken en andere nuttige dingen te gebruiken,” schreef Afridi. Het was ook geprint op materiaal dat de dorpelingen konden gebruiken. “De kunst was toen het gemaakt werd sowieso bedoeld om gebruikt te worden, niet om eindeloos te laten liggen of weg te gooien,” gaat hij verder.

Advertentie

Het werk zou sowieso niet veel dronepiloten bereikt hebben, aangezien het werk in de provincie Khyber-Pakhtunkhwa ligt. Zoals we al eerder bij VICE News meldden, bestoken drones meestal andere gebieden in Pakistan. Plekken zoals Noord- en Zuid-Waziristan, waar het voor buitenstaanders moeilijk is om binnen te komen en zo’n project van de grond te krijgen. Helaas komen drone-aanvallen weldegelijk af en toe voor in Khyber-Pakhtunkhwa, en ons is verteld dat het meisje op de foto wel haar ouders is kwijtgeraakt door een drone-aanval. Maar aangezien dat soort acties honderden kilometers verderop plaatsvonden, was dit meer een symbolisch gebaar dan een echte poging iemand te overtuigen.

NotABugSplat verklaart de naam van het project op haar website met het statement dat “bestuurders van drones vaak refereren aan de doden die vallen met de term bug splats, omdat het door de korrelige videobeelden vaak lijkt alsof een lichaam vermorzeld wordt zoals dat er bij een insect uitziet.” Daar klopt niks van. De term wordt helaas wel gebruikt, maar is een manier om te omschrijven hoe lastig het is om een doelwit nauwkeurig te raken en is zelfs ontstaan als kritiek op de onnauwkeurigheid van de aanvallen op zo’n grote afstand.

Het is niet aan mij om onze collectieve woede over het gebruik van drones te willen temperen, maar ik hoop wel dat we de militairen die met drones werken niet als onmensen gaan behandelen. Toegegeven, drones zijn een laf soort wapens die de aanvaller boven het gevecht tillen, en er vallen belachelijk veel slachtoffers door. Maar de piloten met de joysticks zijn ook mensen met naam en een gezicht.

Hoewel ik veel liever een piloot zou zijn dan een dorpeling die de kogelregen moet ontwijken, is het niet zo dat de piloten gewoon een potje Space Invaders aan het spelen zijn. Ze moeten uren- of zelfs dagenlang het komen en gaan op een plek observeren en de mensen volgen die ze misschien op een zeker moment wel moeten bombarderen. Nancy Cooke, professor cognitiewetenschap aan Arizona State University vertelde Livescience.com een paar maanden geleden dat dronepiloten vooral emotionele schade oplopen bij het observeren. De luchtmacht meldt dat het percentage dronepiloten dat PTSS krijgt, ongeveer een derde is van het percentage soldaten die overzee gestuurd zijn en daar PTSS aan overgehouden hebben.

We mogen natuurlijk allemaal hartstikke trots op onszelf zijn dat we de droneslachtoffers als mensen zien, en het kan nooit kwaad om dronepiloten eraan te herinneren dat ze geen kinderen moeten doodmaken, maar laten we ons niet al te moreel verheven voelen. Dat is ook niet nodig om een krachtig project als #NotABugSplat betekenis te geven.