Indonesische baby’s worden nu vernoemd naar superster Melvin Platje

Melvin Platje (30) is blij om me weer te zien als ik hem bel via FaceTime. “Yo, jij wordt er ook niet knapper op hè,” zegt hij. Het is niet de eerste keer dat we elkaar spreken. Eerder zocht ik hem al eens op in Blaricum en later sprak ik hem over zijn eerste weken op Bali. Dit keer ligt de aanvaller op de massagetafel. Hij wordt stevig onder handen genomen door zijn fysiotherapeut. “Wacht, ik doe even mijn kop door het gat van de massagetafel. Anders krijg ik een stijve nek.”

Platje is weer even terug in Nederland. Hij heeft er een lekker seizoen op Bali op zitten. Met veertien doelpunten en zes assists maakte hij Bali United voor het eerst in de geschiedenis kampioen van Indonesië. Hij is zo’n grote ster geworden op het Indonesische eiland, dat de eerste kinderen al naar hem zijn vernoemd.

VICE: Ha Melvin, heb je het kampioenschap lekker gevierd?
Melvin Platje: Toen we officieel kampioen werden, was ik er niet bij vanwege een blessure aan mijn hamstring. Het echte kampioensfeest staat gepland voor 23 december. Dan vlieg ik weer die kant op. Het is de eerste keer in de geschiedenis dat ze kampioen zijn geworden, dus ik denk dat ze zelf ook nog niet weten wat er allemaal gaat gebeuren. Het hele eiland zal wel op z’n kop staan.

Ik zag op Instagram dat er een Indonesische baby naar jou is vernoemd.
Dat was mooi. Ik kreeg een berichtje van een vrouw dat ze me heel erg waardeerde en me een goede voetballer vond. Daarom had ze haar baby naar me vernoemd. Een normale naam hier is Putri of Agung, nu loopt er ook een Melvin rond. Het deed me wel wat. Een Indonees die Melvin heet. Grappig joh.

Dat had je anderhalf jaar geleden toch niet kunnen bedenken.
In mijn tijd bij Telstar is de helft van de baby’s in IJmuiden ook naar me vernoemd.

Is de gekte rondom jou alleen maar toegenomen op Bali?
Ik krijg honderden berichten op een dag van die mensen. Ik ben belangrijk geweest met goals en we zijn kampioen geworden, dus ze waarderen me echt. Soms krijg ik weleens iets gratis of korting bij een beachclub of een restaurant. Als ik in zo’n restaurant kom eten, willen ze vaak een fotootje om op Instagram te zetten. “Dan moet ik wel vijftig procent korting hebben hè,” zeg ik dan. Nee geintje, die waardering in Indonesië is alleen maar mooi.

Wordt die aandacht ook weleens vervelend?
Het is vooral leuk hoor, maar soms wil ik ook even rustig met mijn vrouwtje en mijn familie ergens wat eten zonder dat ik op de foto moet. Op Bali valt het nog wel mee, omdat daar ook veel toeristen komen, maar in andere steden of eilanden is het wat erger. Als ik na de wedstrijd naar mijn auto loop, duurt het soms een half uur voordat ik in kan stappen. Ik probeer wel gewoon aardig te blijven, want die mensen staan vaak twee uur op me te wachten. Schrijf maar op dat het mooi is trouwens, want ze pikken in Indonesië alles op uit de media.

Weten ze de Nederlandse interviews ook te vinden?
Dat is niet normaal. Jij wordt langzaam ook wat meer bekend, jongen. Met je VICE Sports.

Je bent sinds je transfer naar Indonesië ook van 8.000 naar 80.000 volgers gegaan.
Het zijn er nu 83.000. Het is leuk dat zoveel mensen me willen volgen, maar het is niet zo dat ik elke dag een gat in de lucht spring of zo.

Heb je al bedacht hoe je dit later gaat uitbuiten?
Tegenwoordig kun je met social media veel doen hè. Daar kun je zelf centjes mee gaan verdienen. Ik plaats nu al af en toe een paar fotootjes van een of ander proteïnepoeder. Die paar tientjes die ik daarvoor krijg, zijn toch mooi meegenomen. Het is nog niet echt dat ik grote dingen als auto’s aangeboden krijg, maar misschien komt dat nog. Ik denk alleen niet dat ik een influencer ga worden.

Je postte onlangs een foto waarop je een masker van Cristiano Ronaldo draagt. Waarom?
Haha, ik had een keer voor de grap een foto geplaatst waarop ik een beetje stond zoals Ronaldo. Gingen allerlei mensen reageren met “MP7”. Ze zijn gek, joh. Het is niet zo dat ze daar in de kleedkamer over zitten te ouwehoeren, hoor. Hier is heel die humor anders. In Nederland ga je een beetje met handdoeken slaan en weet ik het allemaal. Hier is het vaak gewoon trainen, spullen pakken en naar huis.

Spreek je inmiddels al een woordje Indonesisch?
Ik kan tot drie tellen: satu, dua, tiga. De trainers en de buitenlandse spelers spreken ook Engels, alleen de Indonesische jongens niet. Maar het is allemaal niet zo belangrijk. Wacht even, daar is het ook stijf. Godsamme. Ik had het even tegen de fysio. Mijn hamstring is stijf trouwens, niet iets anders.

Gelukkig maar. Hij pakt je stevig aan.
Auw, auw. Als het maar helpt.

Je contract loopt eind dit seizoen af op Bali. Wat ga je daarna doen?
Ik weet het nog niet precies. Eerder wilden twee clubs uit Australië me graag hebben. Laatst was er nog interesse van een andere club uit Indonesië en eentje uit Nederland. Het lijkt me wel mooi om ooit een jaartje in Nederland af te sluiten, maar dat is nu nog te vroeg. Ik word over een paar dagen 31, ik ben nog fit. Ik kan nog wel een jaartje of vijf door. Ik ben elke dag aan het fitnessen en ik let goed op wat ik eet. Dat heb ik nu door de vakantie al een weekje niet gedaan. Een pizzaatje en een reepje chocola gaat er altijd wel in. Straks ga ik het weer serieus oppakken. Moet ik weer gras, salade en tomaten eten.

Succes daarmee. En sterkte nog met de massage.
Dankjewel! Wel echt opschrijven wat ik gezegd heb hè. Niet de helft erbij lullen.

Dit is een verhaal uit de serie VICE Sports Avonturiers, waarin Nederlandse sporters vertellen over hun ervaringen in het buitenland. Zie hier alle verhalen uit deze serie.

-

Naast onze geschreven verhalen en video's hebben we nu ook een podcast: De Wereld van VICE Sports. De afleveringen zijn hier te luisteren bij Apple of hier op Spotify: