In de column Fashionating worden bepaalde modewaarheden met de grond gelijk gemaakt – ook als je daar nog niet klaar voor bent.
Elke dag zie ik wel volwassen vrouwen met een pony – alsof het de normaalste zaak van de wereld is en niet een symbool van psychische instabiliteit of spirituele chaos. Eerder in mijn leven had ik ook een pony. Ik had ook een mat in mijn nek en een rattenstaartje. Sterker nog, er was zelfs een tijd waarop ik deze drie haarstijlen tegelijkertijd had. Ik was namelijk een tiener, dus dan mag het.
Videos by VICE
Toen ik jonger was wilde ik altijd gewoon mooi lang haar met een middenscheiding en zónder pony. Want we weten allemaal dat vette vrouwen, zoals tovenaressen, elfenkoninginnen, Severus Sneep, Scully en Clarice Starling hun lange lokken op deze manier dragen. Maar als volwassene nam ik tóch weer een pony, dit keer om mijn uitstekende voorhoofd te verbergen, dat door mijn testosteron steeds erger werd. Een pony knippen leek toen de beste uitweg. Door mijn voorhoofd voelde ik me miserabel, en dit verbergen met een gordijntje van haar loste het op – voor eventjes. Maar zodra ik mijn voorhoofd operatief had laten aanpassen, liet ik mijn pony uitgroeien. Dat proces duurde echt jaren, vreselijk was het. Hoe doe jij dat in godsnaam, Taylor Swift?
Het probleem met pony’s is dat die haren korter zijn dan al het andere haar op je hoofd, waardoor het lijkt alsof je gezicht in een soort lijstje zit en op je hoofd is geplakt. Een pony is iets wat een achtjarige ziet als de oplossing voor het haar dat voor je ogen hangt. Het is alsof je een gat in een gordijn knipt omdat je meer licht in de kamer wil laten binnenkomen. Maar ga er vooral voor als je eruit wil zien als de tekenfilm-peuter Angeliekje Zoetzuur uit Ratjetoe.
Dit betekent trouwens niet dat pony’s niet chic of glamoureus kunnen zijn. Denk maar eens aan de eigenzinnige New Girl-actrice Zooey Deschanel, een naam die bijna gelijk staat aan de pony zelf. Ook Brigitte Bardot zag er heel zwoel uit met haar pony, en het is natuurlijk onmogelijk om kritiek te hebben op Naomi Campbells oogverblindende pony. Maar dit zijn de uitzonderingen, niet de regel. Een pony staat zelden goed bij mensen, en nooit zo goed als mooi lang haar met een middenscheiding.
Toch zijn er veel vrouwen en mensen die zich door de jaren heen dezelfde vraag blijven stellen: zal ik een pony knippen? Hoewel het antwoord daarop altijd ‘nee’ zou moeten zijn, blijven mensen dikke lagen haar boven en voor hun ogen knippen, iets waar ze vaak direct spijt van hebben. Ik ken mensen die deze fout meerdere keren hebben gemaakt, en ik ben ervan overtuigd dat dit vaak gaat over iets anders – over persoonlijke problemen of dilemma’s die op dat moment spelen. Maar je hoeft nooit meer spijt te hebben van je pony als je gewoon accepteert dat een pony niet iets is dat je in je haar knipt. Wat niet wil niet zeggen dat je een pony nooit meer kunt dragen.
Neem gewoon een pony-pruikje, een clip-in-pony. Deze magische oplossing is voor veel beroemdheden al de oplossing gebleken. En voor mij ook. Ik heb laatst een paar pony-pruiken gekregen van een chique haarwinkel uit LA en NYC, waar ze allerlei soorten pruiken en extensions verkopen. Ik droeg mijn clip-in naar mijn werk, naar een feest, in een vliegtuig, en tijdens verschillende stedentripjes. In alle gevallen gaf de pruik me alles wat ik had kunnen wensen van een pony, en ik hoefde er niets voor in te leveren – ik bedoel af te knippen. Vanaf het moment dat ik de nep-pony op mijn hoofd vastklipte, wist ik dat ik de oplossing had gevonden voor het probleem dat de mensheid al eeuwenlang achtervolgt: een pony is een accessoire, geen levensstijl.