Muziek

De Belgische Elisabeth nam polaroids van honderden artiesten, at friet met Gil Scott-Heron en hing rond met Vic Mensa

Als muziekjournalist hoop je vaak een inkijkje te krijgen in het leven van je muzikale helden, maar meestal blijf je hangen in de sfeer van een droog persgebeuren waar er zorgvuldig voor je is gekozen wat je te zien krijgt. De Belgische Elisabeth Ouni is geen journalist en trekt zich dus niks van dit soort regels aan; voor haar blog A Polaroid Story neemt ze polaroids van haar idolen, en na zeven jaar levert dat een collectie van jaloersmakende verhalen op. Ze ging frieten halen met Gil Scott-Heron en rookte jonko met Wiz Khalifa en A$AP Rocky.

Ouni is geen bange vrouw met kleine dromen, dus voor haar eerste polaroid vroeg ze gelijk mister Happy Pharrell Williams om te poseren – een makkelijke klus was dat niet, maar het was het begin van een reeks bloedeerlijke portretten.

Videos by VICE

Noisey: Ha Ouni, had je direct het idee dat dit een blog zou kunnen worden?
Ouni:
Ik ben met A Polaroid Story begonnen omdat ik een verhaal kwijt moest, het verhaal achter al die polaroids die ik gemaakt had. Met APS probeer ik echte momenten te brengen, of dat nu is wat een fan wil zien of niet. Die realness appreciëren mensen ook het meest, al is het als kleine blog niet altijd even makkelijk. Bijvoorbeeld bij Anderson .Paak; zes maanden geleden was het nog simpel om bij Anderson .Paak te geraken, ik heb hem nog geïnterviewd voor Dr. Dre’s Compton uitkwam. Maar nu hij ontploft is heb ik moeten vechten om mijn tijd met hem te krijgen. Het maakt niet uit of je hem eerder hebt geïnterviewd – als de omroepen met miljoenen kijkers nu ook geïnteresseerd zijn, krijgt dat de voorkeur van het management, en niet mijn kleine blog.

Maar in tegenstelling tot de gearriveerde pers werk jij niet op een strakke fotoset.
Dat zorgt voor een bepaalde realness, de foto is in het moment genomen. Ik heb geen gigantische lichtinstallatie of een camera waarmee ik honderd beelden in een paar seconden kan nemen. Ik moet heel snel reageren en vertrouwen kweken, zodat de artiesten ook een moment aan mij geven. Soms gaat dat makkelijk, zoals bij Wiz Khalifa die gewoon “Yeah, let’s have fun” zegt. Als je dan vijftien polaroids kan maken, is dat pure luxe. Maar als je net een foto genomen hebt waarbij het licht niet goed zit en die artiest wil niet nog eens, heb je pech. Het is een ongelofelijk onvoorspelbaar en vervelend element.

Maar uiteindelijk draait A Polaroid Story meer om de verhalen?
Inderdaad, aan al die verhalen hangt een persoonlijke reis vast. Als ik een deel van mijn leven aan dit project wil geven, wil ik ook dingen vragen die mij oprecht interesseren en die een echte journalist misschien niet zou vragen. Ik probeer op die manier de echte verhalen los te krijgen en niet de gimmicks. Mijn enige gimmickvraag is: welke drie dingen komen in je op als je aan België denkt? Maar omdat sommige van hen best onwetend zijn over België, krijg je soms een paar vreemde antwoorden. Voor Anderson .Paak was België twee dingen: Uggs-laarzen en Rusland. Hij dacht dat België in Rusland lag.


Ouni allereerste polaroid

Voor welke artiest heb je de meeste moeite moeten doen?
Pharrell was ongelofelijk moeilijk, en hij blijft moeilijk. Maar uiteindelijk zijn er maar twee dingen die je nodig hebt: een mailadres en heel veel research. Het is ook veel trots dat je moet slikken, want je moet dan als een gek met je camera naar een artiest zwaaien, en dat terwijl ik normaal de chille fan in the back ben. (lacht) APS is vooral veel wachten. Het juiste moment afwachten, de juiste persoon kiezen en zien wie ik kan overtuigen. En probeer maar als brave chick al die hiphoppers te overtuigen.

Ik kan me inbeelden dat het niet altijd goed eindigt.
Nee, totaal niet. Toen Wiz Khalifa op tour was met A$AP Rocky had hij me zelf een bericht gestuurd: “Hey Ouni, ik ben in België. Let’s connect.” Ik ga daar dus naartoe met mijn cameraman. Alles was geregeld, Wiz en zijn assistent hadden ons op de gastenlijst gezet, en we konden dus zonder problemen binnen. Maar dan werden we plotseling door de security vriendelijk gevraagd om de zaal te verlaten. Plots mochten we geen foto’s meer nemen ‘cause the ho’s came in’. Dat hoorde ik een week later toen ik van een paar Brusselse meisjes hoorde wat ze allemaal met Wiz en Rocky uitgespookt hadden. En dan sta je daar als een debiel. Ik herinner me ook een keer dat een vriendinnetje van de dj van Beastie Boys niet wilde dat ik backstage was. Terwijl ik daar puur voor de polaroid kom, not to suck dick. (lacht) Maar die vrouw komt daar binnen en begint te roepen: “Get the fuck out of here!” Ik schrok zo hard dat ik het bier op de tafel omstootte en snel wegliep. Er zijn enorm veel variabelen die een rol spelen en APS is ontzettend onvoorspelbaar dus je weet nooit wat er kan gebeuren.

Ik dacht dat Wiz getrouwd was?
Ja inderdaad, in mijn video-interview doet hij ook een monoloog over “being real” en dat hij zijn vrouw trouw is. Een week na die video werd bekend dat hij door Amber Rose betrapt werd met een tweeling in zijn bed.

Als je plots geheugenverlies zou krijgen en je zou één herinnering kunnen redden, welke zou dat dan zijn?
Ondanks dat Wiz me toen had teleurgesteld, denk ik wel graag terug aan mijn eerste moment met Wiz omdat het voor mij de mogelijkheden liet zien die je hebt als je maar de kans krijgt. Dat was toen gewoon een speeltuin: hij vertrouwt mij, ik vertrouw hem. Hij zegt ook in de video: “Ik weet niet voor wat het is, but I feel you’re real.” En dat is ook zo, ik had kunnen focussen op die tonnen aan wiet, maar voor mij is wiet een evidentie. Dus als ze zien dat je niet in de gimmicks vervalt, waarderen ze dat wel. Maar dat hangt echt van het moment af. En mijn moment met Gil Scott-Heron is historisch; ik was in Brussel toen ik hem plots op straat tegenkwam, op zoek naar eten want zijn promotor geen tijd gehad om eten voor hem te regelen. Dus ben ik met hem frieten gaan halen.

Hoe doe je dat, niet in die gimmicks vervallen?
Ik was eens bij Vic Mensa en we hadden die dag afgesproken om wat te hangen, maar omdat Vic uit zijn ritme was geraakt door zijn tourschema, sliep hij nog vlak voor de show. Dus ben ik hem wakker gaan maken. Hij had nog niets gegeten die dag en op zijn rider stond alleen maar water en drank, dus na zijn optreden begint hij gelijk te drinken en hij wordt zo zat tot op een niveau dat ik daar misbruik van kan maken. Ik kan als titel in plaats van A Polaroid Story X Vic Mensa gewoon Watch Vic Mensa Get Drunk schrijven en dan heb ik ineens duizenden hits. Zijn manager vroeg me hem mee te nemen naar zijn hotel, dus ik heb hem meegesleurd naar het hotel, maar de keuken van het hotel was net dicht. Ik smeekte die koks om een steak met frieten voor hem te maken – uiteindelijk is dat gelukt en toen heeft hij me verteld dat hij getekend had bij Roc Nation. Dat was nieuws dat pas een jaar later bekend werd. Ik kan dat gebruiken, maar dat doe ik niet. APS is geen platform dat sensatie najaagt voor wat snelle kliks.


A$AP Rocky

Je bent ook naar Los Angeles gegaan voor APS. Hoe gaat het om die artiesten in hun natuurlijke habitat te zien?
Nogal hectisch, eerlijk gezegd. Het management van YG had mijn feature gelezen over Goldlink en ze vonden APS een leuk platform, dus ik kreeg een mail met de vraag of ik ook iets met hem wilde doen. Alleen was hij in LA en ik in België, dus ben ik in het vliegtuig gesprongen. Na een enorm chaotische reis kwam ik in LA aan, maar toen bleek dat YG een week daarvoor was beschoten in zijn studio; in de media stond dat hij bijna kapotgeschoten was en dat hij vocht voor zijn leven. Ik stuurde een mail om te vragen of alles oké was, en vrij snel kreeg ik een mail terug dat alles goed was en dat de media het hadden opgeblazen; hij was maar één keer geraakt en is nooit in levensgevaar geweest. Alleen, door die hele mediaheisa had hij plots geen zin meer in interviews. Daar stond ik dan.

Ben je ondertussen bevriend met een paar artiesten?
Vrienden zijn met artiesten bestaat niet. Ik heb respect voor ze en zij voor mij, maar dat is geen vriendschap. Er is niets harder dan iemand zien veranderen in that ugly fame thing. Vriendschap moet van twee kanten komen, en omdat artiesten zo onvoorspelbare levens hebben is dat nogal moeilijk. Zoals dat hele gedoe met Wiz: het was echt niet cool hoe die tourbus ons passeerde en wij daar stonden te balen. Ik doe dit ook niet om vrienden te worden met hen. Uiteindelijk kom ik ook om een moment te stelen, dus zolang ik niet als stront wordt behandeld, is het goed.

Welke artiesten zou je nog graag willen voor APS?
Ik zou dit jaar heel graag Drake verzilveren, dat zou echt een schoontje zijn. Ik heb ook nog altijd geen polaroid van Kanye, maar dat is een kwestie van netwerken. Kanye heeft een erg beschermend entourage rond zich en dat kan ik begrijpen, maar het maakt het niet makkelijker om tot bij hem te geraken. En als ik full time voor APS zou kunnen werken, zou ik ook meer R&B-iconen uit de jaren negentig willen portretteren. Mariah Carey zou heel cool zijn bijvoorbeeld. (lacht)


Pusha T

Check A Polaroid Story via www.apolaroidstory.com en Ouni’s Instagram hier, en check hier haar sublieme lijst op 22Tracks.