Muziek

Emile Roemers liefde voor heavy metal zit diep

Emile Roemer draait op 15 september in Den Haag tijdens de tweede editie van Last Night On Earth. Haal hier je tickets.

Toen we vorig jaar met Death Alley op Zwarte Cross speelden, stond ik in de backstage ineens oog in oog met Emile Roemer. De leider van de Socialistische Partij was uitgenodigd voor een dj-set. Toen ik hem vroeg wat hij ging draaien, antwoordde hij op uitgelaten toon “nou gewoon, metal!”. En wat voor metal dat dan mocht zijn: “thrashmetal!” Een half uur later begaf ik me in de meest fysieke en heftige pit die ik in mijn hele leven had gezien. Het blijft niet bij dit optreden, dit jaar staat Roemer gewoon weer op Zwarte Cross.

Videos by VICE

Geïntrigeerd door dit andere gezicht van Emile – eentje als keiharde metal dj – sprak ik met hem af op Fortarock in Nijmegen. We spraken over metal, thrashmetal, Metallica en Slayer – een gespreksonderwerp waar hij zichtbaar van genoot. Toch vond hij het ook jammer dat hij vanwege dit interview het concert van Amon Amarth moest missen.

[Omdat het over metal en niet over politiek ging, had ik er geen erg in dat ik hem tutoyeerde. Toen ik het me achteraf realiseerde, bleek Emile er geen enkele moeite mee te hebben: “dat bedoel ik, muziek verbroedert.”]

Douwe: Ha Emile, ga je vaker naar metalfestivals?
Emile Roemer
: Zeker, al sinds de jaren tachtig. Ik ga wanneer mijn agenda het toelaat. Vanaf het begin ging ik samen met een groep vrienden naar Aardschok Festival dat eerst in de IJ-hallen in Zwolle werd gehouden. Daar heb ik ook Metallica gezien toen ze voor het eerst in Europa optraden. Dat was vet cool. Ook kom ik alweer een aantal jaren op Fortarock.

Je liefde voor metal zit diep. Heb je vanochtend lang voor de kledingkast gestaan?
Het is soms jammer, maar met mijn huidige functie ben ik wel wat voorzichtiger geworden in wat ik aantrek naar een festival of concert. Hoewel het gros van de mensen me vast een dagje vrij gunnen, is het verstandig om met al die telefoontjes binnen handbereik een beetje op mijn gedrag te letten.

Je zuipt een stuk minder hard door dan vroeger?
Doorzuipen en echt mee doen in de pit, dat zit er helaas niet meer in [kijkt naar zijn colaatje en lacht]. Als ik geen bekend figuur zou zijn, zou ik dat laatste zeker nog wel eens doen. Op een gegeven moment kom je in de sfeer van de muziek, vroeger bleef ik dan echt niet als een muurbloempje achteraan staan kijken. Nu wel. En wat kleding betreft: dat doe ik stiekem [Roemer toont een glimp van zijn Metallica-shirt dat hij onder zijn overhemd draagt].

Heb je veel bandshirts?
Dat valt wel mee. Ik geef het geld liever uit aan muziek.

Vorig jaar draaide je op Zwarte Cross. Het ging zo los in de pit dat ik uit veiligheidsoverwegingen ben gevlucht. Gaat het er altijd zo hard aan toe tijdens je dj-sets?
Het was de eerste keer dat ik draaide.

Überhaupt?
Ja! Ze vroegen of ik VIP-dj wilde zijn en dat leek me wel leuk. Ik wilde graag een heavy metal-set draaien. Ik vroeg nog na of ik ergens rekening mee moest houden, maar ik mocht losgaan.

Dus pakte je uit met thrashmetal.
Meteen vol erop en erover. Na het optreden kwamen mensen vol verbazing naar me toe: ben jij echt de politicus uit Den Haag?

Hoe bereidde je je voor?
Ik hield vooral rekening met wat ik zelf mooi vind. Er is natuurlijk wel een verschil tussen muziek die je thuis of in de auto draait en muziek waar je op los gaat. Er zaten veel nummers bij die mensen kenden, maar toch ook een paar onbekende. Dat kan één keer gebeuren, maar niet twee of drie keer achter elkaar. Dan zie je de aandacht wegzakken. Dat was wel een goede les voor dit jaar: experimenteer niet teveel.

Was je zenuwachtig?
Natuurlijk, dat dj-en is toch een vak apart. Ik had ook wel gevraagd of een paar ervaren mensen in mijn buurt wilden blijven, mocht het echt mis gaan. Maar het ging goed, ik heb echt een vol uur genoten. Toen ze me dit jaar terugvroegen, zei ik meteen ja. Het is iets leuks om naar uit te kijken.

Hier sta ik vrij trots naast de baas van de thrash metal-dj’s

Hoe blijf je op de hoogte van de nieuwste releases?
Omdat ik heel druk ben, lukt het me niet om alles goed bij te houden. Ik heb een paar vrienden die er echt diep in zitten en iets meer tijd hebben om alles uit te zoeken. Via hen blijf ik redelijk op de hoogte. Het zijn dezelfde vrienden met wie ik sinds de jaren tachtig naar concerten en festivals ga en met wie ik nu hier ben.

Wat vind je de beste heavy metalband van dit moment?
Dat vind ik een moeilijke. Ik luister nu veel naar Trivium, maar dat kan over een maand zo weer anders zijn. Met bands uit de jaren tachtig heb ik toch wel het meeste, dat komt omdat je er een historie mee hebt. Iedereen is opgegroeid in een bepaalde periode en daar hou je specifieke herinneringen aan over. Mensen opgegroeid in de jaren zestig en zeventig zijn vaak nog idolaat van de Beatles. Dat blijft. Ik ben opgegroeid in de jaren tachtig met Metallica en Iron Maiden. Zij blijven boeien. Metallica is in alles een geoliede machine geworden: niet alleen in hun muziek, maar ook in hun promotie en shows.

Is Metallica je favoriete band aller tijden?
Die band staat zeker in de top 5. Slayer staat daar ook wel in, maar als ik zou moeten kiezen, kies ik toch voor Metallica als beste band ter wereld. Hun concerten zijn zo tot in de puntjes uitgewerkt, dat vind ik knap. Op de live-dvd The Big Four zie je dat heel goed. Zelfs over de plectrums is nagedacht. Je weet dat er niets aan het toeval wordt overgelaten en toch lijkt het spontaan. Precies dat maakt het zo goed.

Ben je ook fan van het nieuwere werk of zet je vooral Kill ‘Em All en Master of Puppets op?
Het oudere werk blijft het beste, al vind ik Death Magnetic ook een hele goeie plaat. Die was ook hard nodig na St. Anger. Ze hebben weer hun draai gevonden. Ik luister trouwens ook veel naar andere muziek hoor. Naar klassiek bijvoorbeeld en dit jaar ga ik naar North Sea Jazz. Naar metal luister ik vooral in de auto.

Wat trekt je er zo in aan?
Op de een of andere manier is het een hele fijne uitlaatklep. Na drukke, lange dagen is het fijn om op de terugweg in de auto naar metal te luisteren. Het schakelt je gedachte even uit, anders zit je maar te malen. Als ik metal opzet, valt alles even van mijn schouders. Het werkt ontspannend.

Ook op de heenweg?
Nee, het is echt een uitlaatklep voor op de terugweg. Heb je dat zelf niet dan?

Zeker. Echt even die volumeknop omhoog draaien om je kop goed leeg te krijgen. En als het gaat om stressafname, dan geldt hoe harder en eentoniger, hoe beter.
Dat is wel heel herkenbaar.

Wat vinden je kinderen van je muzieksmaak?
De ene dochter kan er nog redelijk tegen, de andere heeft zoiets van: veel plezier, doei.

Kleine kans dus dat je platencollectie in de familie blijft?
Inderdaad.

Een memorabel moment op Zwarte Cross 2015 waar een glunderende Emile Roemer vertelt dat hij thrash metal gaat draaien

Hoe reageren je collega’s als je op een personeelsborrel Spotify overneemt?
Het is inmiddels wel bekend dat ik fan ben van metal, en er lopen er meer rond in Den Haag van wie je het niet zo snel zou zeggen. Halbe Zijlstra is ook een gigantische Metallica-fan en Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren ook.

Gaan jullie wel eens met zijn drieën ergens heen?
Neuh.

Wisselen jullie wel tips aan elkaar uit?
Soms vinden we elkaar bij het koffieautomaat, dan vertellen we wel naar welke festivals we zijn geweest. Een wethouder uit Helmond is er nu ook, we zijn samen naar Suicidal Tendencies gaan kijken.

Een jongen in Zweden is arbeidsongeschikt verklaard omdat hij verslaafd is aan metal. Kun je je zoiets voorstellen?
Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. In theorie kun je aan alles verslaafd raken en het is verschrikkelijk moeilijk er vanaf te komen. Daar heb je heel wat therapie voor nodig. Maar ik had nog nooit van een metalverslaving gehoord. Bij drank en drugs kan iedereen zich wel iets voorstellen, maar bij metal?

Weet je nog de eerste keer dat je metal hoorde?
Dat ging via mijn broer. Hij luisterde naar blues en die blues werd steeds luider. Op een schooltrip naar Londen kwam ik in het vrije uurtje in een platenzaak terecht. Ik kan me nog heel goed herinneren welke drie lp’s ik toen kocht; van Thin Lizzy, Ten Years After en Ted Nugent. Dat was de beslissende stap richting metal. Daarna kwamen Judas Priest, Iron Maiden, AC/DC en Metallica, en af en toe nog stevigere muziek om echt even los te gaan.

Wat voor type was je toen je jong was?
Iemand die vooral genoot van het leven. Maar ik ben ook al actief in de politiek sinds mijn achttiende. Ik ben iemand die kan genieten, maar ik kan ook slecht tegen onrecht. Dat is al sinds jongs af aan zo. Als een klasgenootje werd gepest, nam ik het altijd voor hem of haar op.

Die houding, strijden tegen onrecht, zit eigenlijk meer in jaren tachtig punk dan in metal.
Daar heb ik nooit echt naar geluisterd. Wel naar bands als The Tubes, waar een beetje punk in is vermengd, maar verder was het niet echt mijn ding. Jullie spelen hier met Death Alley trouwens niet he? Da’s jammer, vooral gisteren was het een goeie dag geweest, toen stonden er meer Nederlandse bands op de line-up dan nu. Dat zou wel meer mogen gebeuren, Nederlandse bands op festivals.

Gebeurt het te weinig, vind je?
Ja, het is ook de enige manier om een breder publiek te trekken. Headliners moet je natuurlijk hebben, maar Nederlandse artiesten zijn er zeer bij geholpen als ze op genoeg plekken kunnen optreden.

Op een gegeven moment zijn al die headliners dood en dan moet je wel een nieuwe lading artiesten hebben waar al in geïnvesteerd is.
Precies. Nederland heeft sowieso al minder metalpubliek dan Duitsland of België. Je moet daar in investeren en dat doe je niet alleen door de krakers uit het buitenland te promoten, maar ook de lokale bands.

Als je Mark Rutte met een metalnummer zou moeten omschrijven, welk nummer is dat dan?
O jee. Nou, laat ik dat eigenlijk maar niet zeggen. [Stilte] Oké, High way to Hell! [lacht]

Als je moet kiezen: de kick van een zaal plat krijgen met een snoeiharde metalset of Zijlstra fileren in een debat?
Dan dat laatste natuurlijk.

Check ook festivals.vice.com voor al je ronkende festivalverhalen, winacties voor tickets, fotoreportages en meer.