Emotioneel was 2020 een erg verwarrend jaar. Bijna alles dat normaal gesproken je gevoelsleven in balans houdt werd gaandeweg verboden (of werd dringend afgeraden): feestjes, concerten, restaurants, clubnachten, vliegvakanties, tongen met onbekenden, je nieuwe lippenstift showen, alcohol kopen na 20.00 uur, drukbezochte modeshows, ferme handdrukken, succes hebben, naar je werk fietsen en schreeuwen in groepsverband waren allemaal taboe. Toch voelden mensen wel dingen. Je zou zelfs kunnen zeggen dat de extreme situatie (een wereldwijde pandemie), ons palet aan emoties heeft verrijkt. We schiepen enigszins orde in de emotionele chaos door er een overzichtelijke lijst van te maken.
Advertentie
Zoom-fatigue Gewone vergaderingen zijn een feestje als je ze vergelijkt met videovergaderingen. Er wordt nog weleens een grapje gemaakt en als je geluk hebt zijn er zoute stengels. Het is dan ook niet gek dat er een officiële naam bestaat voor het gevoel dat de barre digitale kantooromgeving kenmerkt: Zoom-fatigue. Dat werkt zo: je ziet jezelf als eerste zitten in de videovergadering met je vale ochtendgezicht. Er komen steeds meer vale ochtendgezichten de meeting in. Sommigen hebben een achtergrond met een strand of een hysterisch interieur, maar uiteindelijk benadrukt dat alleen maar dat iedereen gevangen zit in hetzelfde kadertje. Je ziet je eigen hoofd praten en je ziet andere hoofden praten. Je vraagt je af of je nieuwe collega überhaupt wel een onderlichaam heeft. Je bestudeert een volle minuut de vorm van je kin. Dan klikt iedereen heel snel het vergaderscherm weg. Je bent weer alleen. Het is een vreselijk gevoel dat de rest van de dag niet meer weggaat. Je voelt je platter dan je scherm en leger dan de blanco pagina voor je neus.
De auteur ervaart Zoom-fatigue
Corona-fomo Je bent met een snotneus naar de teststraat geweest en hebt geen corona. Maar in plaats van opgelucht ben je teleurgesteld. Dit is corona-fomo: je bent eigenlijk wel benieuwd naar dat virus waar iedereen het de hele tijd over heeft. Je zit je alweer zo lang kapot te vervelen dat elke lichamelijke sensatie welkom is, zelfs een vervelende. Bovendien zou je wel weer eens in het middelpunt van de belangstelling willen staan. Niemand vindt jouw ordinaire verkoudheid interessant, terwijl je instagram-kennis die het coronavirus ternauwernood overleefde werd overstelpt met bloemen en kaarten. Wat als iedereen straks corona heeft gehad behalve jij?!
Advertentie
Ongepaste trots Waarschijnlijk wist je niet wat je overkwam, die keer dat je uit bed kwam en meteen een hele pushup deed. Het voelde goed, maar waarom? Gefeliciteerd: je voelde ongepaste trots. Waar de lat in 2019 torenhoog lag, zijn veel mensen dit jaar tevreden met de kleine dingen. Een rondje door het park lopen. Zelf een ei bakken in plaats van weer McDonalds te bestellen bij Deliveroo. Eén valsig zinnetje inzingen voor een lieddadigheidsliedje. De gordijnen opendoen. Er is dit jaar zoveel gecanceld of mislukt, dat iets al heel snel voor een triomf doorgaat.
Tuindysforie Word jij woedend van je geraniums en heb je de neiging om alle grassprietjes één voor één uit je gazon te trekken? Je voelt tuindysforie. Als je veel thuiszit is het de eerste paar weken heerlijk om uit het raam te kijken, maar de nieuwigheid is er snel vanaf. Terwijl jij van binnen steeds verder verdorde, schoten deze lente de klaprozen op, liepen de knotwilgen uit en bloeiden de viooltjes schitterend blauw op onder een verfrissende lenteregen. De klimop wierp zich vol levenskracht van de schutting naar beneden en het gras was oogverblindend als een smaragd. Al die frivoliteit ging tegenstaan, je tuin begon meer en meer te voelen als een belediging. Je tuin was alles wat jij wilde zijn maar niet kon zijn. En hoe kwam dat? Door de natuur, die het blijkbaar nodig vond om een virus op de mensheid los te laten.
Advertentie
Veel mensen zagen geen andere optie dan het hele zootje verdelgen en asfalteren. Aan het eind van deze zomer werd de instagrampagina “Onderhoudsarmoe” geboren, waarop werd gedocumenteerd hoe mensen overstapten op tegel- en kiezeltuinen. Huisdysforie Guus Meeuwis, de stadionzanger zonder podium leidde niet alleen aan tuin- maar ook aan huisdysforie. Zelfs een honderd jaar oude charmante villa gaat na een paar maanden verplicht thuiszitten tegenstaan. Daarom verving de zanger zijn sprookjesachtige droomhuis door een brutalistisch blok zonder ramen. Houdoe klotewereld! Het gekooide-leeuwsyndroom Dit gevoel ontstaat op het kritieke moment dat isolement en verveling elk laagje beschaving van je afgepeld hebben. Er is niets over dan een extreem onverstandige woesteling. Een wild dier vol blinde doodsdrift en destructiedrang groeit in je, tot op het moment dat de wond in je ziel openbarst om de etterende frustraties naar buiten te laten. De lawaaiige sapcentrifuge van je huisgenoot wordt op zo’n moment uit het raam gegooid om op straat uiteen te spatten in een explosie van glas, rondvliegende messen, kledders spinazie en ijsklontjes. Je begint brullend aan je AliExpress-roeimachine te trekken tot het elastiek breekt en je het vliegwiel tegen je voortand gesmeten krijgt. Je drinkt een fles wodka leeg tijdens een videovergadering, met de camera aan.
Advertentie
Bij Thierry Baudet uitte deze woede zich als een antisemitische complot-tirade tijdens een partij-etentje. De onfrisse denkbeelden die hij altijd had opgekropt om zijn partij een schijn van fatsoen te geven kwamen er nu uit. Daarnaast stak hij een emotioneel verhaal af over een gekooide leeuw die hij op tv had gezien. “Ik ben als die leeuw”, kweelde hij, waarmee hij een prima naam gaf aan deze kenmerkende 2020-emotie. Thierry was losgebroken en rustte niet tot zijn volledige partij verscheurd was. Hij ligt nog altijd nagenietend tussen de bloedende resten. Corona-moeheid Er was de afgelopen herfst veel te doen over corona-moeheid. Er bestond een vermoeden bij de WHO dat mensen de pandemie-maatregelen misschien wel eens een beetje zat zouden zijn, en zich daardoor minder aan de regels hielden. Engelse wetenschappers betoogden dat dit niet met elkaar in verband stond, en dat veel mensen zich braaf gedroegen, met tegenzin. Het James Dean-complex Extreme gevallen van corona-moeheid uitten zich al veel eerder in het jaar als een James Dean-complex, en kwamen vooral voor bij mensen die normaal gesproken ook al schijt hebben aan regels. Als je zo iemand bent, dan heb je het vast wel gemerkt. Mensen in hun gezicht spugen is je brand, je maakt je handen graag vuil en je leeft voor schreeuwen in groepsverband. Dat mag allemaal niet, en daar wil je graag tegenin gaan.
Popster Famke Louise had dit jaar het meeste last van haar James Dean-complex. Ze was één van de meest prominente deelnemers aan de actie “Ik doe niet meer mee”, een nogal vage anti-overheidsactie, want waarmee ze niet meer mee deed is niet bekend. Famke eindigde raaskallend in een leren jas in de talkshow van Eva Jinek. Tegenover haar zaten o.a. IC-arts Diederik Gommers en burgemeester Achmed Aboutaleb. Stoffige autoriteiten die je normaal gesproken vermoeien met decibelllimieten en verhalen over de schadelijke effecten van drank en drugs. “Het is niet de overheid die dingen oplegt: het virus legt ons de dingen op,” verklaarde de dokter, waarop Famke genas van haar complex. Ze ging zelfs braaf de regeltjes propageren op haar Instagram: de ongeleide rebelsheid moest er gewoon even uit. Waanhonger In 2020 deden mensen meer dan ooit hun best om in een waan te belanden, om zo te kunnen ontsnappen aan dit onversneden kutjaar. Op bewonderenswaardige wijze werden alle complottheorieën aan elkaar geknoopt om een realiteit te creëren die weliswaar krankzinnig was, maar in ieder geval niet saai.
Als je waanhonger hebt, kun je absoluut niet accepteren dat er een potentieel dodelijk virus rondwaart waardoor er beperkende maatregelen nodig zijn totdat er een vaccin is dat een eind maakt aan dat virus. Je wilt dan erg graag geloven dat China, de mainstream media en Bill Clinton hebben samengespannen om een dodelijk virus te ontwikkelen in een laboratorium (waarvan het nog maar de vraag is of dat virus überhaupt meer is dan gewoon een griepje). Tegelijkertijd verzwakken ze de bevolking ook nog met 5G-straling. Dat is allemaal onderdeel van een plan om zo snel mogelijk een chip in jou te kunnen injecteren waardoor zij ongestoord verder kunnen gaan met hun satanistische pedonetwerk, en Donald Trump de énige is die hier wat tegen wil doen. Daarom ben je nu tegen de virusmaatregelen én tegen vaccinaties, en degene die je probeert op andere ideeën te brengen kan op een doodsbedreiging rekenen. Jij koestert je waan, en dat is oké.
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
