Het grote Noisey-is-op-Eurosonic-verslag deel 592
Foto door Djanlissa Pringels

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Het grote Noisey-is-op-Eurosonic-verslag deel 592

Wat we zagen op vrijdagavond.

Lief logboek. Waar ben ik? Hoe laat is het? Welke dag is het vandaag? We zitten hier al weken opgesloten in de Oosterpoort in Groningen. Het festivalbandje aan mijn pols is gaan schimmelen. Het bier is op. De onderlinge spanningen zorgen ervoor dat ik niemand meer vertrouw. Ik heb daarnet een muis doodgeslagen met een steen en geroosterd boven een vuurtje dat ik stookte met festivalboekjes en promo-cd'tjes die op de grond lagen. Gelukkig hebben mijn collega's en ik gisteravond wel weer een heleboel vette bands gezien! Kijk maar.

Advertentie

Sander van Dalsum:

Yxng Bane

Foto door Djanlissa Pringels

Dancehall lijkt een soort wondermiddel te zijn dat werkelijk alles in één klap geil maakt. Zelfs het uitruimen van de koelkast die je huisgenoten vol hebben laten staan met een weken oude Deliveroo-overdaad, een donzige preischotel, en ravigotesaus die drie jaar geleden voor het laatst eetbaar was (eerlijk: heb je ooit zo’n fles opgekregen?), wordt plots iets waar je prima neukbewegingen op kan maken. Gisteren was ik bij Yxng Bane getuige van dit magische proces. De Londenaar kreeg het met wat bas, sexy zang en ritmegevoel voor elkaar om van het extreem zaadloze Shape of You iets te maken waar meneertje Sheeran enkel van kan dromen: een liedje om op te pompen.

NEED

De Amsterdamse spierbonken van NEED omschrijven zichzelf in hun bio als masculien. Nou, daar is geen woord van gelogen. De zanger van het punkbandje moest compenseren voor het vrij passieve publiek dat naar zijn optreden was komen strompelen, en deed dat door woest tegen ze aan te lopen, met zijn bezwete lijf aan hun schouders te hangen en zijn longen eruit te schreeuwen. Als de wereld nog gekker wordt dan die al is, en mannen krijgen hun eigen internationale feestdag (“waarom vrouwen wel en wij niet?”), dan zou deze band daar met hun lullen zwaaiend een groot podium moeten krijgen.

Koen van Bommel:

Elizabete Balcus

Ze doet het zo goed. Met een prachtig hoofddeksel vol kerstlampjes en een tafeltje met een ananas, een broccoli en paprika’s in alle kleuren. Ze zingt prachtig, als de sirenes die dinges uit Griekenland op de rotsen lieten varen. Ze kan dwarsfluit spelen en ze is betoverend mooi. Helaas heb ik bij Dr. Barf’s Vergiftigde Burgerrestaurant gegeten en kan ik alleen maar denken aan driedubbellaags wc-papier. Sorry!

Advertentie

Dinamarca
Ik ben gewoon enorm blij dat er iemand is die de moeite heeft genomen om al mijn favoriete tranceliedjes te voorzien van Braziliaans drums en ze op zo’n manier achter elkaar draait dat je mond steeds verder open gaat staan van verbazing totdat er niet een maar wel vier lachgasballonnetjes tegelijk in passen. Dinamarca is trouwens Spaans voor Denemarken, maar deze guy komt uit Zweden volgens mij.

White Slice
RAAAAAAAHHHHHH.

Matthijs van Camerijk:

Zwart Licht

Leeroy, Akwasi en Hayzee dansen, strooien met grapjes, freestylen en spelen veel nieuwe nummers van hun aankomende album Bliksem. Akwasi oefent de nieuwe refreintjes net zo lang met het publiek tot er wel in de maat wordt gezongen en ik zie de allereerste moshpits op Eurosonic, wejow! Dit feest in de kelder van het Newscafe had nog uren door mogen gaan.

Ellis May

Ze kijkt nors, heeft de stem van een engel en zingt over een gortdroge kickdrum die net uit de Berghain komt. Ze danst als een bosnimf en de gitarist heeft net als Ellis zijn ogen vrijwel constant gesloten. Het in zwart gehulde drietal lijkt in trance en al gauw is ook de zaal volledig onder hypnose. Ik ben betoverd door de elegantie op het podium in het Grand Theatre, het is prachtig.

Wouter van Dijk:

Roméo Elvis
Het is dat bureaucratie zo’n hel is, ik erg veel van m’n vadertje houd en ook niet meer precies weet wat m’n DigiD-wachtwoord is, anders pakte ik vandaag nog de Flixbus naar Brussel om me door Roméo Elvis te laten adopteren. Ik ben sinds woensdagavond de voorzitter, penningmeester en bezorger van het onofficiële fanblad van z’n zusje Angèle, en alsof dat nog niet genoeg werk is, moet ik dat na z’n optreden in Simplon ook oprichten voor Roméo zelf. Hij is een ster, en een van de grootste namen hier. Maar goed, dat wisten jullie al lang door onze geweldige docu: