Eevee is de koningin van lo-fi hiphop

Ik ben al ruim een jaar gefascineerd door beatmaker Eevee en haar muziek, en met mij vele anderen. Online dan. Daar wordt de producer uit Dordrecht gezien als dé aanvoerder van het wereldwijde genre lo-fi hiphop. Ze is inmiddels omgedoopt tot de koningin van de stroming, maar op een optreden op Appelsap 2017 na, lijkt ze offline in ons land nog vrij onder de radar te vliegen.

Lo-fi hiphop heeft zich de laatste jaren comfortabel genesteld in veel youtube-playlists en is ontzettend aanwezig op digitale muziekplatformen zoals SoundCloud, Bandcamp en Spotify, waar het miljoenen plays bij elkaar harkt. Wat het genre precies omvat is lastig. Iemand met een overschot aan bijvoeglijke naamwoorden zou het omschrijven als een nostalgisch, emotioneel, slecht afgemixt, ontspannen, een door jazz beïnvloed subgenre van experimentele hiphop. Dit allemaal overgoten met een sausje van oude hiphopsamples en anime. Ik spreek af met de 24-jarige Eevee, offline beter bekend als Eveline Schuyff, in Dordrecht, waar ze haar hele leven al woont. Ik word begroet met een hartelijke knuffel. Eevee draagt te grote, comfortabele kleren die de meeste van haar tattoos bedekken. Haar nagels zijn roze en paars, en versierd met verschillende personages uit de anime Sailor Moon. We stemmen in dat het buiten het perfecte kutweer is, om binnen van lo-fi te genieten. Noisey: Wat trekt jou zo richting ‘slecht afgemixte muziek’?
Eevee: Het heeft iets. Het geeft me een old-school gevoel. Ik maak rustige, harmonieuze chillmuziek met een melodie, maar de combinatie van drums en samples maakt het hiphop. Het klinkt alsof het van een cassettebandje komt.

Cassettebandjes? Maak je het uit nostalgische overwegingen?
Ja, ik weet het eigenlijk niet. Als ik naar mijn eigen muziek luister dan ben ik met mijn gedachten gewoon even helemaal 'weg'. Dan denk ik niet aan mijn problemen. Het maakt me vredig.

Wat vind je ervan dat je online wordt bestempeld als de koningin van lo-fi hiphop?
Het is superraar dat mensen mij zo'n bijnaam geven. Ik heb altijd muziek voor mezelf gemaakt. Het was nooit mijn doel om bekend te worden. Maar het is ook wel leuk om te horen. Ik probeer in al mijn muziek mijn gevoelens te stoppen, en er zijn misschien een hoop mensen die zich daarmee kunnen associëren.

Waarom denk je dat iedereen binnen die scene zo anoniem wil blijven?
Iedereen heeft andere redenen. Bij lo-fi hiphop draait je muziek wel echt om je gevoel, dat je jezelf erin kan blootleggen. Niet iedereen vindt het fijn dat mensen er dan een gezicht bij hebben, net als dat je ook mensen hebt die er niet van houden om foto's van zichzelf te uploaden. Ik vind het eigenlijk heel relaxed dat niemand me herkent. Het grootste deel van mijn fans zit in Amerika. Niemand kent me hier. Ik ben niemand als ik hier loop.

Desondanks stond je afgelopen zomer op Appelsap - een van de grotere hiphopfestivals van Nederland.
Ja, maar als ik heel eerlijk ben ging het gewoon kut. Ik was een half uur te laat voor mijn set. Toen ik eindelijk aankwam, was ik er al helemaal klaar mee eigenlijk. Ik ben altijd veel te lastminute. Oef, gaat het desondanks wel goed met je populariteit in dit land?
In Nederland wil het nog niet helemaal vlotten met mijn populariteit, maar er zit wel een stijgende lijn in. Langzaam. Ik draai vooral in het buitenland, waar ook de meeste van mijn fans zitten. Ik zie het allemaal wel. Ik laat het allemaal op me afkomen. Ik doe mijn management zelf en krijg toch wel elke maand een boeking. Ik hou er verder gewoon heel erg van om in mijn kamer te zitten en muziek te maken.

Iets anders: anime is een groot onderdeel van de esthetiek van lo-fi hiphop. Waar komt die connectie vandaan denk jij?
Ik denk van het feit dat zowel anime en die hiphopbeats allebei old-school aanvoelen. In sommige anime gebruiken ze ook hiphopbeats in de achtergrond. Ik vind het wel leuk, maar kijk het eigenlijk niet heel vaak. Ik vind het namelijk alleen leuk om het samen met iemand te kijken, maar ik ben vaak alleen. Oude anime is voor mij visueel erg aantrekkelijk. Het ziet er schattig uit en als ik naar plaatjes kijk uit de jaren 70, dan voel ik dat het bij mijn muziek past. Ik maak altijd eerst een beat en zoek daarna beeld dat ik daarbij vind passen. Ik ben een gevoelsmens.

Heb je dan ook meer moeite met kritiek?
In het begin kreeg ik een hele hoop kritiek. Van “waarom sample je?” en “je bent geen echte producer”. Ik vond het gewoon leuk om muziek te maken, maar mensen snapten het niet echt. Maar ik merk wel dat als je groot online bent, dat ze anders tegen je kijken. Dat ze weten wie je bent. Dat je ergens voor gaat. Ik hoor nog steeds van mensen dat “het slecht afgemixt is”. Tja, het is lo-fi hiphop. Dat klinkt zo. Sommige mensen snappen het ook niet.

Mensen zeggen ook vaak dat lo-fi hiphop altijd hetzelfde klinkt. Hoor jij de verschillen wel?
Tja, je gebruikt een sample. Je gebruikt drums. Lo-fi kan heel makkelijk hetzelfde klinken. Maar dat heb je bij alle muziek. Er zijn zoveel mensen die hetzelfde klinken. Maar dat is niet erg.