Deze oud-prof maakt beesten van FC Twente en Kevin-Prince Boateng

Aan de deur van de fitnessruimte van het trainingscomplex van FC Twente hangt een briefje met huisregels. Het is niet toegestaan om te eten en spelers mogen niet naar binnen met hun telefoon. “Maar vooral om nummertje tien moeten die gasten altijd erg lachen,” zegt Ellery Cairo (41), die de regels heeft opgesteld. “Don’t fart (use restroom)” valt er onderaan het papiertje te lezen.

Cairo was als aanvaller bij clubs als Feyenoord, FC Twente, NAC en Hertha BSC altijd al vrij breed, maar tegenwoordig heeft-ie het postuur van een uitsmijter. Na zijn carrière dook hij bijna dagelijks de gym in en van die nieuwe passie heeft hij zijn beroep gemaakt. Bij FC Twente heeft hij tegenwoordig als fysieke trainer meerdere jeugdelftallen onder zijn hoede. Daarnaast stoomt hij in de zomer weleens profvoetballers klaar voor een nieuw seizoen. Zo is Kevin-Prince Boateng, de oud-speler van AC Milan en Barcelona, een van zijn vaste klanten.

Cairo’s biceps knappen nog net niet uit zijn mouwen als we plaatsnemen in de kantine van het trainingscomplex. Daar vertelt hij over samenwerken met wereldsterren, voetballen met Marko Pantelic en hoe zijn eerste wedstrijd als amateurvoetballer compleet verkeerd afliep.

VICE: Ha Ellery, jij hebt niet stilgezeten na je voetbalcarrière.
Ellery Cairo: Haha, ik heb gewoon te veel energie. Het lukt me niet om maar een beetje achter mijn laptop op de bank te hangen. Ik moet bewegen, daar word ik gelukkig van. Toen ik stopte met voetballen woog ik ongeveer 72 kilo. Tegenwoordig zit ik op 94 kilo, dus er is wel wat bij gekomen.

Veel voetballers worden na hun carrière dik, maar bij jou zijn er vooral spieren bij gekomen.
Dat mag ook wel, ik ga al jarenlang vijf, zes keer in de week naar de sportschool. Daarnaast is het een kwestie van veel eten. Veel groente, rijst, kip en tournedos. Niet dat ik geen grammetje vet heb hoor, ik drink ook gewoon mijn biertje. Ik ben wel een aantal keer gevraagd om aan van die bodybuildwedstrijden mee te doen, maar dat hoeft echt niet van mij. Ik ga niet in mijn onderbroekje op een podium staan.

Was je tijdens je carrière ook al niet weg te slaan uit de gym?
Als speler was ik er ook al veel mee bezig, maar weet je wat in mijn tijd vervelend was? We hadden toen nog niet van die getailleerde shirts. Als ik een tijdje fanatiek was geweest in de sportschool, zeiden mensen: ‘Wat ben je dik geworden!’ Gelukkig wisten de trainers en mijn medespelers wel dat ik afgetraind was. Toen ik van FC Twente naar SC Freiburg ging, moest ik zelfs na twee maanden stoppen met krachttraining. Het ging ten koste van mijn beweeglijkheid. Dat zie je bij veel Nederlandse spelers die naar het buitenland gaan. Memphis Depay werd bij Manchester United bijvoorbeeld ook zo’n kleerkast. Hij had het geluk dat hij niet van die wijde shirts uit mijn tijd hoefde te dragen. Dan had iedereen ook geroepen dat hij dik was geworden.

Dook je na je carrière meteen fulltime de gym in?
Ik was eerst van plan om bij DETO op de amateurvelden te gaan voetballen, maar dat ging in de eerste wedstrijd meteen gruwelijk mis. Ik maakte een schaar met links en wilde de bal met rechts meenemen, en ik zakte er helemaal doorheen. Toen ik naar mijn knie keek, zat-ie aan de buitenkant van mijn been. Ik had eigenlijk niet eens pijn, maar ik schreeuwde het uit van pure paniek. Ik zag iets wat totaal niet klopte.

Hoe lang was je daarmee zoet?
Het was de vraag of ik na die blessure überhaupt nog zou kunnen lopen. Ik heb lang op de bank gezeten thuis. Het duurde ongeveer vier maanden voordat ik werd geopereerd. Elke keer maakten ze foto’s en kreeg ik te horen: ‘Het is helemaal prima en je moet gewoon gaan trainen.’ Ik moest bepaalde oefeningen doen, maar ik kon mijn been helemaal niet strekken. Ik kan hem nog steeds maar tot een bepaald punt buigen, en dan heb ik eigenlijk nog geluk gehad. Ik heb trouwens door die blessure wel mijn passie voor de gym gevonden. Ik ging op mijn krukken naar de sportschool om mijn lichaam zo sterk mogelijk te maken, om te voorkomen dat zoiets me nog eens zou overkomen.

Dus die blessure heeft ook iets positiefs opgeleverd.
Ja, ik ben cursussen gaan volgen en in eerste instantie ging ik aan de slag als personal trainer in de sportschool. Bij FC Twente ben ik nu fysieke trainer en daar komt veel meer bij kijken. Het is niet alleen krachttraining, maar ook conditie. Ik werk nu met verschillende jeugdelftallen op de club. Hiervoor werkte ik een tijdje met profs uit de regio, zoals Ola John en Thomas Bruns. Die jongens stoomde ik klaar voor hun voorbereiding bij hun club, maar daar heb ik door mijn huidige baan niet altijd tijd voor. Alleen voor speciale gevallen maak ik weleens een uitzondering.

Ik zag op je Instagram dat je regelmatig met Kevin-Prince Boateng traint.
Klopt, we kennen elkaar uit onze gezamenlijke tijd bij Hertha BSC, maar we hadden elkaar al een paar jaar niet gesproken. Ik postte regelmatig filmpjes uit de gym op Instagram en ineens kreeg ik een berichtje van hem, met de vraag of ik hem wilde trainen. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Ik vlieg dan voor een week richting München of Berlijn, waar hij het mooiste hotel regelt. Vaak staan de Ferrari’s voor de deur. Het is voor hem prettig dat we een verleden hebben samen. We trainen serieus en hard, maar daarnaast lachen we veel.

Hoe was het om voor het eerst met zo’n topspeler te werken?
De gym is mijn domein, dus daar was niks raars aan. Vooral op het veld was het vreemd, want wat moet ik iemand die bij AC Milan heeft gespeeld gaan uitleggen? Hoe je een bal moet aannemen? Gelukkig wende het snel en beviel het van beide kanten erg goed. Later trainde ik hem voordat hij zijn transfer naar Barcelona maakte. Mijn aandeel in zo’n transfer is misschien één procent, maar ik heb hem wel iets meegegeven. Toen de transfer rond was, voelde het een beetje alsof ik zelf bij Barcelona had getekend. Dichterbij ga ik in elk geval nooit komen.

In jouw tijd bij Hertha hadden jullie een lekker elftal. Jérôme Boateng en Marko Pantelic liepen er bijvoorbeeld ook rond.
Jérôme was nog jong, dus die trainde af en toe met ons mee. Hij is net als zijn broer echt niet normaal. Hij was toen zestien, maar ik kwam hem tijdens trainingen gewoon niet voorbij. Hij was zo snel; iedereen wist dat hij een topper ging worden. Later heb ik nog weleens een hapje met de gebroeders Boateng gegeten, maar ik heb alleen contact met Kevin. En ja, Pantelic liep er ook rond. Ik moest laatst nog lachen toen ik dacht aan zijn eerste week bij de club.

Wat gebeurde er?
Pantelic kwam naar Hertha en ik had hoge verwachtingen van hem. Tot de eerste training. We tikten de bal lekker rond, tot-ie bij Pantelic kwam. Werkelijk elke bal stuiterde van zijn voet af. Ik dacht: Jezus, wat is dit voor speler? Dit kan toch niet? Dat weekend speelden we tegen VfL Wolfsburg en ik wist niet wat ik zag. Elke aanname was goed en hij speelde heerlijk. Hij kreeg de bal op de rand van de zestien en stiftte hem schitterend over de keeper heen. Dat had ik niet zien aankomen na die eerste training: hij bleek toch wel een geweldige spits te zijn.

Hoe was hij buiten het veld?
In de kleedkamer stond hij altijd heel lang voor de spiegel om zijn haartjes te doen. Het was echt zo’n type dat altijd de lekkerste luchtjes en crèmepjes bij zich had. We lachten er soms om, maar we lieten hem vooral lekker zijn gang gaan. Ik moet zeggen dat die crèmepjes ook altijd heerlijk roken.

Ik vond het grappig om te zien dat je met zoveel bekende namen hebt gespeeld. Bij FC Twente heb je ook de kleedkamer gedeeld met Ajax-trainer Erik ten Hag.
Klopt. Ik kwam in die tijd als jonge speler over van Feyenoord. We begonnen bij FC Twente meteen met een bosloop. Ik was veel meer van de korte sprintjes, dus ik hobbelde een beetje achteraan. Toen gooide Erik meteen zo’n vervelende opmerking mijn kant op: “Doen ze bij Feyenoord geen bosloopjes?” Ik dacht: wat een lul. Later kwam ik erachter dat hij wel vaker van die cynische humor had en dat het een prima kerel is. Hij las het spel toen ook al geweldig. Erik was altijd al bezig met alles compact te houden. Als hij me coachte, reageerde ik vaak: “Kom op ouwe, hou even je mond.” Maar achteraf besefte ik dat hij bijna altijd gelijk had. Het verbaast me totaal niet dat hij zo’n goede trainer is geworden.

Heb je nog weleens contact met hem?
Nou, toevallig kwam mijn zoon hem laatst tegen op de golfbaan. Mijn zoon vertelde dat hij oprecht geïnteresseerd was in wat ik tegenwoordig allemaal doe. Mijn zoon kent hem natuurlijk van televisie, dus hij vond het geweldig dat Erik naar zijn vader vroeg. Ten Hag vindt het fysieke uiteraard ook heel belangrijk bij Ajax, dus wie weet dat we ooit nog een keer kunnen samenwerken. Maar eerst wil ik hier bij FC Twente laten zien wat ik kan.

Wil je in dit vak ook ooit een transfer naar een grote club in het buitenland maken?
Uiteindelijk wil iedereen naar de absolute top, maar eerst is het een doel om bij FC Twente het hoofd van de hele fysieke tak te worden en op die manier ook met de spelers van het eerste elftal aan de slag te kunnen. Ik vind het nu ook geweldig om met die jonge gasten te werken. Ze delen vaak verhalen over hun thuissituatie of school met me, dus dat is een goed teken. Ik vind het ook mooi om een beetje met ze te dollen, maar als we in de gym zijn moet er wel gewerkt worden. De gym is geen slaapplek.

Dit is een verhaal uit de serie Het Nieuwe Leven, waarin gestopte profvoetballers vertellen over hun nieuwe carrières binnen en buiten de voetbalwereld. Zie hier alle verhalen uit deze serie van VICE Sports.