Een beter milieu begint soms bij een pijpbeurt

Foto eigendom van Fuck for Forest.

Sinds de jaren zestig zijn er wel vaker linkse types geweest die seksuele vrijheid hebben gecombineerd met milieuactivisme, maar nooit zo letterlijk als de mannen en vrouwen van Fuck for Forest. De Duitse non-profitorganisatie maakt porno met in de hoofdrol vaak stereotype hippies met dreads en tatoeages die elkaar neuken in Berlijnse parken of kleine appartementjes. Vervolgens verkopen ze die vunzigheid om geld in te zamelen voor natuurbehoud overal ter wereld.

Toen Fuck for Forest (FfF) in 2004 in Noorwegen werd opgericht, kreeg het zes maanden subsidie van de overheid – totdat die ontdekte dat porno de kern van de activiteiten vormde. De groep verhuisde naar Berlijn, waar het de smoezelige kruistocht voortzette. Op dit moment kun je voor €11,63 een maandlidmaatschap op hun website nemen, waarmee je toegang krijgt tot meer neukvideo’s van schaamharige activisten dan je lief is. Volgens mijn berekening hebben ze inmiddels al een half miljoen opgehaald.

Helaas blijkt het nogal moeilijk te zijn om hun bij elkaar geneukte geld weer weg te geven. “Veel NGO’s zijn bang voor ons,” zei medeoprichter Leona Johansson.

Het Wereld Natuur Fonds liet weten dat ze het geld wel wilden aannemen, maar verder geen enkele officiële connectie met FfF erkenden, omdat ze “met bepaalde industrieën liever niet worden geassocieerd.” Regnskogfondet, een Noorse NGO voor bosbescherming, weigerde hun donatie volledig. “Ik zie niet in hoe dit iets zou bijdragen aan het behoud van het regenwoud,” zei

de directeur tegen een Noorse tv-zender, nadat Leona en haar vriend tijdens een festival zweterige pompseks op een podium hadden gehad.

De Poolse filmmaker Michal Marczak volgde FfF een jaar lang voor een documentaire die deze maand uitkomt. Daarin is te zien hoe leden van FfF in een Berlijnse kelder neuken voor een publiek, en hoe ze voorbijgangers op straat ervan overtuigen om seks te hebben voor de camera.

Michael ging ook met de groep mee naar de Amazonebekken, waar de hippies probeerden om de inheemse bevolking hun geld te geven, en hun boodschap van copulatie voor natuurbehoud verkondigden. De locals noemden de hippies helaas leugenaars en kinderverkrachters, en weigerden hun liefdadigheid. Michael vertelde me dat die botsing van culturen hem fascineerde: “de wereld die normaal gesproken als ‘ontwikkeld’ wordt gezien, wordt zo juist bestempeld als barbaarser dan de cultuur die ze proberen te helpen.”