VICE x New Dawn gaan in deze rubriek in gesprek met een toffe fotograaf. New Dawn is een online platform dat zich richt op alles dat met de boeiendste hedendaagse fotografie te maken heeft. Het schrijft over nieuwe ontwikkelingen, geeft talenten een podium, recenseert fotoboeken en presenteert portfolio's van opkomend Nederlands fotografietalent. Deze week: Natascha Libbert.Al sinds jongs af aan reist Natascha Libbert (1973) de hele wereld over. Ze heeft heel veel landen bezocht en daar heel veel foto's gemaakt. Vooral landen in Afrika trekken haar enorm. We spraken haar over haar werk, over reizen, en over hoe een bepaalde plek op aarde voor de één een totaal andere plek is dan voor de ander.
Advertentie
VICE x New Dawn: Is reizen belangrijk voor je?
Natascha Libbert: Ja, zeker. Als sinds ik kind ben reis ik veel: tijdens mijn jeugd woonde ik in het buitenland en ik heb tien jaar als stewardess gewerkt om mijn studie en werk te faciliteren. Ik reis nu wel iets minder, maar ik vind het nog steeds belangrijk om op nieuwe, andere plekken te komen. Vaak moet je iets overwinnen, als je ergens voor het eerst bent. Fotograferen helpt daarbij. Je bent continu bezig met het verwerken van nieuwe indrukken, terwijl je thuis op een gegeven moment toch gewoon overgaat op de orde van de dag.Wat trekt je zo erg aan landen als Ghana en Suriname?
Als kind heb ik in Ghana gewoond en sindsdien ben ik regelmatig teruggekeerd om er te fotograferen. Iedere keer dat ik terugkwam waren er dingen die ik herkende, maar ook heel veel dingen die ik totaal niet herkende. Daardoor ben ik de hele tijd bezig met het definiëren van wat ik zie en ervaar.Vorig jaar ben ik naar Suriname gegaan omdat dat land al heel lang op mijn verlanglijst stond. Ik was benieuwd hoeveel het land op West-Afrika zou lijken, vanwege de geschiedenis. In mijn ervaring viel dat nogal tegen. Het klikte minder goed met de mensen die ik ontmoette en ik was er eerlijk gezegd best een beetje teleurgesteld over dat ik mijn draai niet kon vinden.Wat wil je vertellen met jouw foto's?
Ik wil vooral de vraag stellen in hoeverre mijn werkelijkheid anders is dan de werkelijkheid voor iemand anders. Als ik ergens naartoe ga, ervaar ik dat heel anders dan jij zou doen, want ieder mens beleeft de dingen anders. Ik probeer mijn werkelijkheid te visualiseren met mijn foto's, maar tegelijkertijd ben ik ook erg bezig met hoe andere mensen de wereld ervaren.
Natascha Libbert: Ja, zeker. Als sinds ik kind ben reis ik veel: tijdens mijn jeugd woonde ik in het buitenland en ik heb tien jaar als stewardess gewerkt om mijn studie en werk te faciliteren. Ik reis nu wel iets minder, maar ik vind het nog steeds belangrijk om op nieuwe, andere plekken te komen. Vaak moet je iets overwinnen, als je ergens voor het eerst bent. Fotograferen helpt daarbij. Je bent continu bezig met het verwerken van nieuwe indrukken, terwijl je thuis op een gegeven moment toch gewoon overgaat op de orde van de dag.Wat trekt je zo erg aan landen als Ghana en Suriname?
Als kind heb ik in Ghana gewoond en sindsdien ben ik regelmatig teruggekeerd om er te fotograferen. Iedere keer dat ik terugkwam waren er dingen die ik herkende, maar ook heel veel dingen die ik totaal niet herkende. Daardoor ben ik de hele tijd bezig met het definiëren van wat ik zie en ervaar.Vorig jaar ben ik naar Suriname gegaan omdat dat land al heel lang op mijn verlanglijst stond. Ik was benieuwd hoeveel het land op West-Afrika zou lijken, vanwege de geschiedenis. In mijn ervaring viel dat nogal tegen. Het klikte minder goed met de mensen die ik ontmoette en ik was er eerlijk gezegd best een beetje teleurgesteld over dat ik mijn draai niet kon vinden.Wat wil je vertellen met jouw foto's?
Ik wil vooral de vraag stellen in hoeverre mijn werkelijkheid anders is dan de werkelijkheid voor iemand anders. Als ik ergens naartoe ga, ervaar ik dat heel anders dan jij zou doen, want ieder mens beleeft de dingen anders. Ik probeer mijn werkelijkheid te visualiseren met mijn foto's, maar tegelijkertijd ben ik ook erg bezig met hoe andere mensen de wereld ervaren.
Advertentie
Hoe komt het dan precies dat de werkelijkheid voor de één anders is dan voor de ander?
Ik ben altijd bezig met hoe ik me tot die plek verhoud – in hoeverre die werkelijkheid wordt beïnvloed door mijn eigen beleving, bijvoorbeeld omdat ik er als kind heb gewoond. Naar mijn idee ligt er een soort alternatieve laag bovenop de fysieke wereld. In die laag ligt alles besloten wat emoties, verlangens en bewegingen aangaat. Ik streef ernaar die laag te visualiseren, in ieder geval voor mezelf.
Ik ben altijd bezig met hoe ik me tot die plek verhoud – in hoeverre die werkelijkheid wordt beïnvloed door mijn eigen beleving, bijvoorbeeld omdat ik er als kind heb gewoond. Naar mijn idee ligt er een soort alternatieve laag bovenop de fysieke wereld. In die laag ligt alles besloten wat emoties, verlangens en bewegingen aangaat. Ik streef ernaar die laag te visualiseren, in ieder geval voor mezelf.
Hoe denk je over schoonheid en esthetiek?
Ik denk dat iedereen denk dat een mooie wereld ook gelijk een veilige wereld is. Of een betere. Esthetiek schept in zekere zin orde, binnen de chaos van het dagelijks bestaan, zo lijkt het. Ik denk zelf dat het niet helemaal zo werkt, maar ik streef wel ook naar een soort orde. Dat is wel terug te zien in de stijl van mijn werk. Door iets te fotograferen, orden ik.Wat maakt voor jou een goede foto?
Dat is een lastige. Soms heb je van tevoren een concept of idee, waarbij je afweegt wat je allemaal wil zien op de foto. Als je foto daar dan aan voldoet en het klopt op alle punten die je van tevoren had bedacht dan is dat geweldig. In mijn vrije werk is zo'n idee vaak veel minder aanwezig. Uiteindelijk komt het vaak neer op intuïtie.Wat doet het met je om plekken uit het verleden weer op te zoeken?
Soms loop ik door een straat en dan weet ik zeker dat ik er eerder geweest ben. Maar na een tijdje stopt dat gevoel en ben ik in een totaal nieuwe wereld. Dat vind ik interessant, als ik het verleden niet meer kan rijmen met het heden en daardoor een soort van in de war raak.
Ik denk dat iedereen denk dat een mooie wereld ook gelijk een veilige wereld is. Of een betere. Esthetiek schept in zekere zin orde, binnen de chaos van het dagelijks bestaan, zo lijkt het. Ik denk zelf dat het niet helemaal zo werkt, maar ik streef wel ook naar een soort orde. Dat is wel terug te zien in de stijl van mijn werk. Door iets te fotograferen, orden ik.Wat maakt voor jou een goede foto?
Dat is een lastige. Soms heb je van tevoren een concept of idee, waarbij je afweegt wat je allemaal wil zien op de foto. Als je foto daar dan aan voldoet en het klopt op alle punten die je van tevoren had bedacht dan is dat geweldig. In mijn vrije werk is zo'n idee vaak veel minder aanwezig. Uiteindelijk komt het vaak neer op intuïtie.Wat doet het met je om plekken uit het verleden weer op te zoeken?
Soms loop ik door een straat en dan weet ik zeker dat ik er eerder geweest ben. Maar na een tijdje stopt dat gevoel en ben ik in een totaal nieuwe wereld. Dat vind ik interessant, als ik het verleden niet meer kan rijmen met het heden en daardoor een soort van in de war raak.
Advertentie
Voor meer van en over Natascha: dit hier is haar website.
