Beesmunt Soundsystem vertelt over vroeger

Foto door Carlijn Jacobs.

David van der Leeuw en Luigi Vittorio Jansen van Beesmunt Soundsystem hebben het goed voor elkaar: hun nieuwe EP is extreem goed ontvangen, ze draaien weer ieder weekend op allerlei feesten en internationale labels willen graag met ze werken. De twee Amsterdammers zijn een beetje aan hun tweede carrière begonnen, en dat allemaal door die eigen producties. We haalden wat herinneringen aan vroeger met ze op.

VICE: Hoe heeft opgroeien in Amsterdam jullie muzieksmaak beïnvloed?

Luigi: Of dat onze muzieksmaak heeft beïnvloed weet ik niet. Dat we heldhaftig en vastberaden zijn, misschien?

David: Ik denk dat het vooral belangrijk is dat we in een bepaalde periode de Amsterdamse scene in zijn gerold. We hebben een eigen sound binnen de house en techno, omdat we in alle muziekstromingen iets hebben geprobeerd. Eerst was het hiphop, toen disco, zelfs een tijdje electro, toen weer richting disco en classic house.

L: We hebben ook veel geleerd van de Amsterdammers om ons heen. Mensen als Tom Trago en Mr. Wix.

Jullie waren nog erg jong toen jullie ontdekt werden.

D: Ja, we waren zeventien toen Tom Trago en Wix vroegen of we op donderdag in de Jimmy Woo wilden openen. Dat was gewoon hiphop draaien voor niemand. We stonden dan in de benedenzaal, terwijl die zaal nog dicht was. Iedereen stond boven naar onze muziek te luisteren, maar ze zagen ons niet. Meestal mochten we dan nog een uurtje doorgaan als iedereen naar beneden kwam.

L: Als het boven druk genoeg was, ging de benedenzaal open en stonden wij ineens voor een volle Jimmy Woo met trillende handjes een beetje plaatjes te draaien. Dat was fantastisch.

Wat was de eerste keer dat jullie op een festival draaiden?

D: Dat was toen we achttien waren en net bij Mo Manager zaten. Het was het eerste jaar dat we hadden besloten om echt voor het dj’en te gaan. Toen mochten we ineens op Lowlands draaien.

L: O ja! Ook nog eens vier uur lang.

D: Ja, vier uur lang in de Groovetube. Niet een van de grootste zalen, maar voor ons was het toen perfect.

Jullie zeggen in de Jägerland-documentaire My Son the DJ ook dat jullie in die begintijd veel geld uitgaven en hele domme dingen de- den. Wat moet ik me daarbij voorstellen?

D: We moesten een keer in Kerkrade draaien, in het Roda JC-stadion.

L: Was het niet in het GelreDome?

D: Nou ja, we moesten ergens draaien. We moesten daar openen op een verschrikkelijk feest, ik ga geen namen noemen want daar schamen we ons een beetje voor. We waren net achttien en er liepen overal strippers rond. Uiteindelijk zijn we daar tot iets van zes uur ’s ochtends gebleven. Toen we naar huis wilden, reden de treinen niet meer vanaf Kerkrade, dus moesten we een taxi pakken naar Maastricht om vanaf daar de trein naar huis te nemen. Toen bedachten we in de taxi ineens dat Mo en Mr. Wix die dag in Parijs zouden draaien op een buitenfestival. Dus toen besloten we schijtlazarus die taxichauffeur te vragen hoeveel het zou kosten om naar Parijs te rijden. Hij antwoordde een beetje verbaasd dat het ongeveer €400 was, waarop ik zei dat wij hem €300 euro zouden geven als hij de tolwegen zou betalen. Toen ging die man allemaal mensen bellen, waaronder zijn zoon geloof ik, om te vragen of hij het moest doen.

Uiteindelijk ging hij ermee akkoord. We hebben bij een tankstation allemaal Playboys, drank en BiFi-worstjes gekocht en zijn naar Parijs gereden. Toen we daar helemaal zwetend en brak aankwamen, konden we ook nog eens niemand bellen omdat onze telefoons leeg waren. De taxichauffeur wilde weten waar hij ons moest droppen, dus hebben we ons maar bij de Notre Dame laten afzetten. We hadden geen idee waar dat feest was en hebben de hele dag brak door de stad rondgelopen en op terrasjes gezeten.

Rond een uur of zeven kwamen we aan bij dat feest. Mo en Wix riepen toen allebei: “Wat de fuck doen jullie hier?” We hadden geen hotel, dus moesten we in een of ander gasthuis slapen waar allemaal joints en andere shit op de grond lag. De volgende dag gingen we voor gruwelijk veel geld weer met de Thalys terug naar huis, omdat we moesten draaien in Amsterdam.

L: We zijn ook nog een keer naar België gegaan, omdat we moesten openen voor De Jeugd van Tegenwoordig in Dendermonde. Toen hebben we nog een boete gekregen omdat we drie brandblussers van de muur hadden getrokken om backstage over mensen heen leeg te spuiten.

D: Toen hebben we gezegd dat ze de boete de volgende keer van onze fee konden aftrekken. Zo wisten we ook meteen zeker dat ze ons nog een keer zouden boeken. Daar trapten ze op de een of andere manier in. De tweede keer dat we daarheen zijn gegaan ging echt alles helemaal fout. We hadden dat weekend om een kasteel gevraagd om in te slapen, want dat heb je daar dus veel. En toen hadden we ook echt een klein kasteeltje gekregen. Maar wat vrienden van ons kregen ruzie met wat jongens in het dorp. Ik hoorde allemaal stemmen buiten, dus ik keek uit het raam en zag een groep mensen bij de auto staan. Uiteindelijk hebben die Belgen dus de auto van de jongen die ons erheen reed helemaal bekrast. Dat was de laatste keer dat we daarheen zijn gegaan.

Jullie nieuwe EP op Just Jack is erg goed ontvangen. Wat heeft deze release tot nu toe voor jullie betekend?

L: Heel veel, echt niet normaal. We hebben een hele hoop buitenlandse boekingen binnen – onder andere in Berlijn en Londen. We krijgen ook berichten van hele grote artiesten die vragen of ze de plaat digitaal kunnen krijgen omdat de EP nu nog alleen op vinyl verkrijgbaar is. Sommige mensen sturen zelfs een foto van de bon mee om aan te tonen dat ze het vinyl echt hebben gekocht.

D: Het leukste is misschien nog dat als we How I Wish draaien, het feest meteen helemaal los gaat. Toen we laatst in Engeland draaiden, stond de helft van het publiek met hun mobieltjes te filmen terwijl wij dat nummer draaiden.

Op welk festival zouden jullie het liefst nog een keer willen draaien?

L: De X-Ray lijkt me hartstikke leuk om in te spelen.

D: Ja de X-Ray op Lowlands. Vorig jaar hebben we ook op Lowlands gedraaid, maar dat was in de 24-uurs tent.

L: Je kan wel gaan denken aan grootse buitenlandse festivals, maar toch kijkt iedereen er altijd weer naar uit om kapot te gaan in de X-Ray op Lowlands.

Misschien een overbodige vraag, maar wat is deze zomer jullie festivalbanger?

Ja, How I Wish. Dat is hem wel.

Zoals je merkt hebben wij doorgaans een hoge pet op van festivals en we hebben het idee dat jij ze ook wel kunt waarderen. Daarom geven we HIER de aankomende maanden elke dag tickets weg voor festivals in Nederland en ver daarbuiten. HIER dus!