Luka Karssenberg: Het meisje dat je ziet liggen, dat ben ik toen ik een jaar of 12, 13 was. De foto heb ik samen met mijn zus gemaakt toen we met ons fictieve modetijdschrift MALU bezig waren. We deden modeshoots rondom thema's die we zelf verzonnen. Denk aan foto’s met titels als De bruid, Futuristisch of Sjiek. We rommelden maar wat aan, en dat hebben we belachelijk lang volgehouden. Ons tijdschrift had zelfs een eindredacteur: onze moeder. Denk je nog weleens aan die foto's?
Deze foto's wil ik altijd in mijn hoofd houden als ik bezig ben met een shoot. Op een fotografieopleiding behoor je overal over na te denken, alles te analyseren en een groot referentiekader te hebben. Uiteindelijk maak je toch de beste foto's als je je werkplek beschouwt als een speeltuin; je moet plezier hebben en dingen uitproberen, zonder dat je bang bent te falen. Waarom is deze foto je het meest dierbaar?
Ik zat na te denken over wat ik uit mijn huis zou redden als er brand uit zou breken, en dat zou dus dat plakboek zijn. Deze foto had de titel Funky. Waarom heb je niet gewoon de foto zelf gebruikt voor deze opdracht?
Omdat ik de twee werelden van toen en nu wil laten zien. Die monsters van lampen mochten van mij dat naïeve, kinderlijke beeld verstoren. Soms neem ik de studio iets te serieus. Het is gewoon een ruimte met lampen. Met wat voor projecten ben je nu bezig?
Ik probeer vooral heel veel uit. Op het moment ben ik bezig met psychologische experimenten: ik fotografeer mezelf als ik bij onbekenden in de auto stap, bijvoorbeeld. Best ongemakkelijk. Laatst volgde ik een man en even later stond ik met een wijntje in mijn hand te kijken naar een toneelstuk van verstandelijk gehandicapten op een kunstveiling. Het is toch geweldig dat je zulke dingen meemaakt en dat ook nog mag scharen onder studeren! Luka geeft het stokje door aan Wessel Baarda uit Amsterdam, met als opdracht: maak een foto voor je vader.