Het is knap lastig om een partner te vinden als je een borstvoedingfetisj hebt

Eli wist niet dat hij een borstvoedingfetisj had tot hij het een keertje probeerde. Het ging min of meer per ongeluk, vertelt hij. Toen hij een jaar of dertig was, datete hij iemand die een tweejarige dochter had en net een paar weken eerder was gestopt met borstvoeding. Op een dag waren ze seks aan het hebben, en gebeurde het gewoon. Geen van beiden durfde er een tijdje daarna iets over te zeggen, maar toen ze het eenmaal bespraken, kwamen ze erachter dat ze het allebei heel prettig vonden. Zo prettig dat Eli al snel kwam opdraven elke keer als de borsten van zijn vriendin pijn deden, wat betekende dat hij elke ochtend voor werk en in zijn lunchpauze even langskwam om aan haar borsten te zogen.

"Ik was verliefd op haar, en het was ook nog een manier waarop ze me nodig had," legt Eli uit over de telefoon. "We gingen vrij snel van af en toe afspreken naar elkaar regelmatig zien – minstens drie keer per dag. Ik denk dat ik dat aspect ervan ook leuk vond."

Maar soms gaan relaties uit, ook als twee mensen dezelfde zeer zeldzame fetisj hebben. De twee gingen uit elkaar, en Eli bleef achter met een nieuwe seksuele interesse, maar geen manier om die te bevredigen. Hij kwam er al snel achter dat het vinden van een zogenaamde "adult breastfeeding relationship" (ABR) geen makkelijke opgave is.

In de geschiedenis zijn er meer voorbeelden te vinden van "adult breastfeeding" dan je wellicht zou denken of hopen. Er is het beroemde Romeinse verhaal van Pero, die haar gevangengenomen vader Cimon borstvoeding gaf; in pre-industrieel Engeland gaven vrouwen borstvoeding aan zieke volwassenen; en in 2007 veroorzaakte een islamitische geestelijke behoorlijk wat ophef toen hij zei dat het oké was voor vrouwen om hun mannelijke collega's borstvoeding te geven. In 2013 verschenen er nog berichten in de media dat Chinese zoogvrouwen moedermelk aanboden als een voedingssupplement. En twee weken geleden zorgde ene Jennifer voor een golf van verontwaardiging op internet toen ze aan de Sun vertelde dat ze een tijdje vrij nam van werk zodat ze haar vriend regelmatig borstvoeding kon geven.

In de psychiatrie worden seksuele kinks als adult breastfeeding traditioneel gezien als problematisch – in de DSM, een van de handleidingen die psychologen gebruiken om een diagnose te stellen, wordt adult breastfeeding gedefinieerd als een psychische stoornis. Maar de laatste jaren gaan er steeds meer stemmen op om ongebruikelijke voorkeuren zoals ABR niet langer te classificeren als psychische afwijkingen. De nieuwe opvatting van veel wetenschappers is dat kinks of fetisjen alleen tellen als psychische stoornissen als ze bij de persoon die ze heeft pijn of stress veroorzaken, of als ze andere mensen schaden.

Dat wil niet zeggen dat de fetisj van Eli hem geen stress oplevert; adult breastfeeding is een moeilijke kink om te bevredigen. In de veertien jaar sinds zijn eerste adult breastfeeding relationship op de klippen liep, heeft Eli maar een paar korte ABR's gehad, omdat het hebben van zo'n ongebruikelijke en specifieke kink behoorlijk wat druk op een ontluikende relatie uitoefent. Hij zegt dat hij nooit op meer dan twee dates is geweest met iemand die hij heeft ontmoet vanwege hun gedeelde interesse in adult breastfeeding.

"Ik heb gemerkt dat het echt verschrikkelijk moeilijk is," zegt hij. "Vaak zijn de verwachtingen en de druk zo hoog dat het niks wordt. Het is zo zeldzaam om iemand te vinden die hier ook van houdt, dat je bereid bent om alles te doen om ervoor te zorgen dat het goed gaat, ook als je verder helemaal niet bij elkaar past. Maar dat werkt natuurlijk niet."

Leven met een borstvoedingfetisj is nog moeilijker voor Laura*. Laura is een polyamoureuze lesbische student die op het platteland in Appalachia woont. Zoals ze het zelf zegt: "Daten is al lastig genoeg voor me." Maar haar seksuele interesse in borstvoeding vormt nog een extra obstakel in haar liefdesleven, en tot nu toe is het haar niet gelukt om iemand te vinden die deze fetisj met haar deelt.

In tegenstelling tot Eli, heeft Laura niet de mazzel gehad dat ze toevallig een relatie had met iemand die borstvoeding gaf. Zelf denkt ze dat ze gewoon moet wachten tot ze een kind krijgt, en dat haar partner dan op een gegeven moment wel nieuwsgierig zal worden naar hoe de melk zal smaken, en weleens zal willen proberen om aan haar borsten te zogen. "Ik denk dat het dan een beetje vanzelf gaat," zegt ze.

Een tijdje terug had Laura een partner die een feedingfetisj had, en ervan hield om gevoerd te worden. Laura dacht dat zij misschien ook wel interesse zou hebben in adult breastfeeding, en ontdekte op internet dat er natuurlijke supplementen zijn (die verboden zijn in de VS) zoals Domperidone, waarvan vrouwen gaan lacteren zonder dat ze eerst zwanger zijn geweest. Het is onmogelijk om het middel te krijgen in Amerika, zegt ze, maar je kan het wel bestellen bij online apotheken in China en India.

"Ik vond het een eng idee om iets te bestellen waarvan ik wist dat het illegaal was," zegt ze. "Maar de pillen kosten maar iets van zestig dollar voor driehonderd pillen op sommige websites. Ik vond het een te goed aanbod om het niet te proberen."

Laura gebruikte mariadistel, smeerde lijnzaadolie op haar borst, en at veel havermout om te helpen de melkproductie op gang te brengen, en kocht voor honderd dollar een pomp online. Het kostte haar erg veel tijd en moeite om überhaupt wat melk uit haar borsten te krijgen.

Maar toen ze het idee voorzichtig opperde bij haar partner, kreeg ze een nogal lauwe reactie. Haar vriendin was er niet per se op tegen, maar had er ook niet echt zin in. "Ze heeft wel een paar keer geprobeerd om bij me te zogen, maar ik kon ook wel zien dat ze er niet echt warm van werd, en ik wilde het ook niet verder pushen," zegt Laura.

Daarom gingen ze ongeveer een maand geleden uit elkaar. Laura zegt dat zoeken naar iemand met een lactatiefetisj op Tinder zoeken naar een speld in een hooiberg is, en dat zelfs fetisjsites niet bepaald overlopen van de mensen die geïnteresseerd zijn in een ABR. Toch is de drang sterk genoeg dat Laura besloten heeft om in de eerste plaats op zoek te gaan naar iemand die bij haar wil zogen – de afgelopen weken heeft ze zelfs een paar pogingen gedaan met ruimdenkende mannen, hoewel ze zich identificeert als lesbisch.

Daar is ze nu wel klaar mee, maar ze wil nog steeds niet terug naar haar ex, met wie ze zegt een impasse te hebben bereikt over hun verschillende seksuele voorkeuren.

"Ik ben behoorlijk kieskeurig," zegt ze. "Maar wie is dat nou niet?"

*De namen van de geïnterviewden zijn gefingeerd.