De lotgevallen van een illustrator van slakkengenitaliën

Dit zijn de privédelen van de landslak. De schepsels bezitten zowel vrouwelijke als mannelijke geslachtsorganen, die zich zo ongeveer in het midden van hun gezicht bevinden. Voor Martin is dat slechts het begin—de meerderheid van zijn werk spitst zich toe op de slijmerige massa binnenin de slakkenpenis. 

Martin Püschel is een Duitse illustrator uit Australië wiens voornaamste bijdrage aan de schone kunsten bestaat uit een portfolio van uiterst gedetailleerde slakkenpiemels en—vagina’s. Volgens Martin, die in het Australische Museum in Sydney werkt, zijn gewone camera’s niet in staat om de anatomische details vast te leggen zoals hij die ziet onder zijn microscoop. Daarom is hij in naam van de wetenschap acht uur per dag, vijf dagen per week bezig met zijn meesterwerken op papier te zetten met hetzelfde enthousiasme dat anderen aan de dag leggen om menselijke voortplantingsorganen te bepotelen. De reden voor zijn obsessie, zegt Martin, is dat het in detail identificeren van de minuscule verschillen in de seksorganen van een slak de enige manier is voor wetenschappers om uit te maken tot welke soort die slak behoort. Om er meer over te weten, zochten we hem op in zijn labo van het museum, waar hij zich rustig en geduldig kweet van zijn vreemde taak.

Laten we zeggen dat je iemands lul in de lengte in twee snijdt. Bij een slak zou je dan dit krijgen. Door de blaasjes die je hier uiterst rechts aan de binnenkant van de peniskamer ziet, kan deze soort geïdentificeerd worden als Torresitrachia crawfordi. Deze pustula’s (bij andere slakkensoorten worden ze ribbetjes of pilasters genoemd) functioneren als een soort slot op de deur waardoor kruisbestuiving wordt vermeden—zoals een geweten dat bij mensen zou doen.

Vice: Hey Martin, hoe heb je ooit een job gekregen die erin bestond de pietluttige lulletjes van weekdieren te tekenen?
Martin Püschel: Ik maak deel uit van een team dat alle verschillende soorten slakken in Australië in kaart brengt.

Wacht even, er zijn genoeg ongeïdentificeerde slakkensoorten in Australië om een voltijds team mee bezig te houden?
We hebben in korte tijd meer dan 120 gloednieuwe soorten gevonden, en dan nog enkel in West-Australië. En zo zijn er zeker nog meer. Het is aan de wetenschappers om te beschrijven wat we vinden en daar spelen mijn diagrammen een grote rol in.

Illustreer je soms ook volledige slakken of draait het alleen om hun voortplantingsorganen?
Meestal teken ik alleen de voortplantingsorganen—de vagina, de baarmoeder en andere zaken. Soms teken ik de nieren en het hart. Slakken hebben geen hersenen maar ze hebben wel een hart.

Ik heb slakken altijd gezien als de vieze slijmsporen die ze achter zich laten.
Slakken zijn nuttige beestjes omdat ze de bladeren opeten die van de bomen vallen en omdat hun uitwerpselen kunnen dienen als mest. In feite vormen zij de kuisdienst van Moeder Natuur. Als je doet wat ik doe, besef je uiteindelijk hoe buitengewoon de natuur is.

Hoe buitengewoon kan een slak dan wel zijn?
Wel, het meest interessante is waarschijnlijk dat hun voortplantingsorganen zich net naast hun hoofd bevinden. De meeste slakken hebben zowel mannelijke als vrouwelijke voortplantingsorganen. Als ze elkaar tegenkomen, beslissen ze op dat moment wie de man en wie de vrouw is. Het is allemaal nogal ingewikkeld.

Nog een laatste vraag, die mij al een tijdje dwars zit. Wat zijn de gevolgen als je in de tuin per ongeluk op een slak trapt? Kan het huisje dan teruggroeien?
Nee. Als je de schelp verbrijzelt is het gedaan.

Slakken krijgen ook erecties, alleen glijden die terug in hun lichaam als ze niet worden gebruikt. Links staat een tekening van de innerlijke werking van een erectie van de Amplirhagada montalivetensis, zoals blijkt uit de dikke zwellingen (piasters) binnen in de peniskamer. De balzak van een slak, moest je het willen weten, ligt ingebed in het spijsverteringssysteem. De ribbetjes hierboven, van de Xanthomelon prudhoensis, zouden tijdens slakkenseks een stimulerend effect hebben. De meeste landslakken voeren een paringsritueel uit dat tussen twee en twaalf uur kan duren. De eitjes die hieruit voortkomen produceren niet minder dan honderd schattige babyslakjes!