Het is een jaar geleden dat een vliegtuig rechtsomkeert maakte vanwege een misselijkmakende drol

Het blijft me bezighouden. Midden in de nacht, als het buiten donker en stil is, lig ik in m'n bed met mijn ogen wijd open erover na te denken. Te denken: wat is er met je gebeurd, persoon-die-zo'n-misselijkmakende-drol-draaide-dat-een-vliegtuig-rechtsomkeert-moest-maken? Vertel me toch: hoelang duurde het voordat je drollen weer normaal waren? En dan denk ik: als ik wakker lig van de gedachte aan de persoon-die-zo'n-misselijkmakende-drol-draaide-dat-een-vliegtuig-rechtsomkeert-moest-maken, waar denkt de persoon-die-zo'n-misselijkmakende-drol-draaide-dat-een-vliegtuig-rechtsomkeert-moest-maken dan aan? Denkt hij aan die drol? Zijn er überhaupt nog momenten in zijn leven dat hij niet aan die drol denkt, die drol waardoor een vliegtuig rechtsomkeert moest maken? Staat het schaamrood nog steeds dag en nacht op zijn kaken? Of gaat het leven door?

§

Een jaar geleden maakte een vliegtuig rechtsomkeert vanwege een misselijkmakende drol. Dit is een feit. Dit is gebeurd. Het vliegtuig van British Airways was op weg van Heathrow naar Dubai, maar moest na dertig minuten omdraaien en weer terug naar Engeland vliegen. Het vliegtuig moest terug naar Engeland vliegen omdat iemand zo'n verschrikkelijke drol had gedraaid op de wc dat het gevaarlijk was voor de gezondheid om door te vliegen. Zoals Sarah, een medewerker van de luchtvaartmaatschappij, tegen de BBC zei: "Als je op die hoogte zit dat moet de luchtdruk in de cabine op peil worden gehouden, dus het probleem is dat zoiets een gezondheids- en veiligheidsprobleem veroorzaakt omdat maar vijftig procent van de lucht gerecycled en gefilterd wordt."

De Britse politicus Abhishek Sachdev, een van de passagiers die vijftien uur vertraging opliepen toen ze moesten wachten op de volgende vlucht naar Dubai na het incident, tweette over de drol: "Krankzinnig. Onze BA-vlucht naar Dubai ging terug naar Heathrow vanwege een stinkende drol in de wc." Dit is een drol die mensenlevens veranderd heeft. Deze drol heeft vakanties verpest en mediacarrières gelanceerd. Deze drol was het gesprek van de dag. Wanneer heb jij voor het laatst iets gedaan dat zoveel invloed had op de levens van anderen? Dat tot de verbeelding van miljoenen sprak? Nooit?

Deze drol is belangrijker dan de meesten van ons, en ja, daar schaar ik mezelf ook onder. En toch blijft de naam van de maker van deze drol een mysterie.

Doordat we nog steeds niet weten wie deze drol heeft gemaakt, kan ik het niet loslaten. Ik denk nog steeds vaak na over de persoon die de drol heeft gedraaid; over wie ze misschien zijn en hoe ze zich voelen. Dit is wat me de afgelopen twaalf maanden heeft beziggehouden – een jaarlange poging om me een beeld te vormen van degene die de drol heeft gedraaid, om een profiel te schetsen van de poepbandiet. Dit is wat ik tot nu toe heb:

1. De droldraaier is vrijwel zeker een man. Luister: ik doe m'n best om de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van de vrouwenzaak in de gaten te houden. En een van de belangrijkste standpunten van het feminisme lijkt te zijn dat je er niet vanuit moet gaan dat mannen het antwoord zijn op alles. Het zit zo vastgeroest in ons wereldbeeld dat mannen baan X moeten doen, of aan het hoofd moeten staan van team Y, of drol Z moeten draaien in vliegtuig α, en daar moeten we ons tegen verzetten; we moeten groter denken. We moeten ons realiseren dat vrouwen net zoveel of misschien wel meer doen en kunnen als mannen. Maar in dit geval weiger ik te geloven dat een vrouw een drol heeft gedraaid die zo misselijkmakend was dat een vliegtuig rechtsomkeert moest maken. Ik ben weleens na een andere man een wc ingelopen. Ik ben weleens na een vrouw een wc in gelopen. Een man heeft deze drol gemaakt, met zijn mannenanus.

2. Ik ga ervan uit dat de poeper een abnormale ontlastingsdag had. Iemand met een chronische spijsverteringsziekte die zo ernstig is dat-ie van een vliegtuigtoilet in minder dan tien minuten een biochemisch rampgebied kan maken stapt niet op een zeven uur durende vlucht naar Dubai. Die neemt het risico niet. Die gaat gewoon lekker met de trein naar het Franse platteland op vakantie – dat is al ver genoeg. Ik geloof oprecht dat de Heathrow-Dubai-poeper op geen enkele manier zag aankomen dat dit uit zijn lichaam zou komen. Misschien had hij een kater. Misschien had hij bij iemand gegeten en een kipschotel voorgeschoteld gekregen die niet helemaal gaar was, maar was hij te beleefd om er iets van te zeggen. Dat is allemaal niet zo gek. Maar toen, toen in het vliegtuig, gebeurde er wel iets geks, kwam er iets geks op zo'n hoge snelheid uit zijn lijf gespoten dat het tegen de muren opvloog en over de vloer stroomde, en een vliegtuig rechtsomkeert moest maken.

3. Ik stel me graag het moment van pure paniek voor dat waarschijnlijk op deze apocalyptische schijtpartij volgde, toen de poeper zich realiseerde dat er geen enkele manier was om de schade die hij had aangericht op te ruimen. Stonden er mensen voor de wc in de rij te wachten? Probeerde de schijterd in te schatten hoelang hij zich in het hokje moest verstoppen voordat hun geduld op zou raken en ze naar de andere kant van het vliegtuig zouden lopen? Zat hij daar minutenlang doodstil op de wc, met op zijn voorhoofd een enkele zweetdruppel die langzaam naar beneden droop, te wachten tot ze weg zouden gaan, gevangen in het absolute dieptepunt van zijn leven?

4. Hoe ga je verder met je leven na zo'n gebeurtenis? Wat zeg je als je uiteindelijk in Dubai bent? Je komt een dag later aan dan verwacht en iedereen die je tegenkomt heeft over het poepvliegtuig gehoord. "Was dat jouw vlucht?" vragen ze gretig. "Heb je de drol gezien?" En dan lach je zenuwachtig en zeg je: "Haha, nee." En dan probeer je van je week in Dubai met de zon en de zee en het strand en de luxe te genieten, maar dat kan je niet – je kan niet ontspannen tenzij je op minder dan honderd meter afstand van een wc bent, je kan niet slapen zonder dat je weer droomt over dat kleine hokje en die verschrikkelijke stank. De vlucht terug is een hel. En dan kom je thuis, thuis bij je eigen vertrouwde wc, en voelt alles anders. Ben je…ben je bang om te poepen? Ja, dat ben je. De laatste keer dat je poepte moest een vliegtuig rechtsomkeert maken. Niets zal ooit nog hetzelfde zijn. Je zal deze last voor altijd op je schouders dragen.

Nu denk je misschien: wacht eens even, Joel, pas jij niet perfect in het plaatje van de poepbandiet? Je lijkt erg veel te weten over deze mythische persoon. Ben jij geen man die onder de juiste omstandigheden in staat is om een misselijkmakende drol te draaien? Dat ben ik zeker. Maar ik ben niet de poepbandiet. Ik ben slechts een man die zich een jaar lang in de schoenen van de poepbandiet heeft geprobeerd te verplaatsen; een man die de poepbandiet heeft geprobeerd te begrijpen; een man die de poepbandiet van top tot anus heeft geanalyseerd. Als je iedereen die op die vlucht van Heathrow naar Dubai zat op een rij zet, en me ze één voor één in de ogen laat kijken, kan ik je vertellen wie de drol heeft gedraaid. Ik zou de pijn en de angst en de zwakte in zijn ogen zien, en zeggen: "Deze. Dit is de droldraaier. Dit is de man die de drol heeft gedraaid."

Als je dit leest, anonieme schijterd, weet dan dat het je vergeven is. Dat je een fout hebt gemaakt, maar dat we allemaal fouten maken. Een jaar geleden liet jij een drol achter in een vliegtuigtoilet. Een drol waardoor een vliegtuig rechtsomkeert moest maken, maar desondanks niets meer dan een drol. We doen dit allemaal. We maken allemaal fouten. Laat hij die zonder zonde is – hij die nooit een stukje bedorven kip heeft gegeten, of de avond ervoor zoveel heeft gedronken dat zijn drollen met recht misselijkmakend kunnen worden genoemd – de eerste steen werpen. Rust zacht, vliegtuigpoeper. Laat die drol eindelijk rusten.