We vroegen horecapersoneel naar de irritantste manieren om aangesproken te worden

Of je nu in een spoelkeukentje tot je ellebogen in een bouillon van etensresten staat te graaien, of voor de ogen van een volle zaak een dienblad uit je handen laat tyfen: het leven van horecapersoneel gaat niet over rozen. Daar komt natuurlijk nog het hongerloontje bij, en niet te vergeten de driftig zwaaiende gasten die verwachten dat je als een trouwe Golden Retriever naar ze toe komt rennen. Werken in de horeca is niet niks.

Ook ik heb wel eens met plaatsvervangende schaamte gekeken naar de manier waarop mijn mede-restaurantbezoekers de aandacht van het bedienend personeel probeerden te trekken. Fluiten, knippen met de vingers, het abrupt vastpakken van een sloof: allemaal dick moves. Gedraag je.

Voor de harde werkers is het meestal gewoon slikken en doorgaan. De klant is immers koning, en gooien met wijnglazen wordt je doorgaans niet in dank afgenomen door de baas. MUNCHIES bood een luisterend oor voor al deze frustraties en ging langs wat Amsterdamse horecazaken met de vraag wat de irritantste manieren zijn om aangesproken te worden door gasten.

Basak, 27, Ali Ocakbasi

"Het meest vervelende is als mensen je gaan lopen commanderen, je niet aankijken of op een hele grove manier bestellingen plaatsen. Zo van: doe dit, doe dat. Alsof ik geen mens ben, maar hun persoonlijke slaaf. Dat soort tafels probeer ik ook zo snel mogelijk te helpen, terwijl ik met gezellige klanten natuurlijk gewoon een praatje maak. Ik heb ook wel eens meegemaakt dat mensen echt gemeen worden. Één keer was ik gewoon rustig een tafel aan het afruimen en vroeg ik of ik de borden weg kon halen. Als reactie kreeg ik toen: "Je ziet toch dat het leeg is?" Hallo, ik doe ook maar m'n werk! Natuurlijk wil je op zo'n moment alles eruit gooien wat er in je hoofd voorbij schiet, maar je moet je inhouden. Ik heb geen zin in discussie. Ik word door mijn uiterlijk soms in het Turks aangesproken, met 'zus' ofzo. Ik kan daar echt niet tegen. Niet omdat het in het Turks is - dat is geen probleem - maar die term geeft me rillingen."

Alberto, 30, café Schiller

"Als mensen zien dat ik ze al opgemerkt heb, maar dan toch nog vanaf de andere kant van de zaak dingen als 'He, ober!' gaan roepen. Dat vind ik echt niet netjes. Of als ze gaan zwaaien om mijn aandacht te trekken - dan zwaai ik gewoon terug."

Clarissa, 29, Finch café

"Als mensen gewoon aan je gaan zitten terwijl je koffie staat te maken. Ik hou daar echt niet van, maar het gebeurt bijna iedere dienst wel een keer. Ik kan dan heel kattig of bot reageren, maar het hangt ook een beetje van m'n bui af. Als je op zaterdag bezig bent vanaf half negen tot zes en je zit een beetje aan het einde van je dienst, dan is dat lontje natuurlijk wat korter. Het liefst gooi ik alles eruit - ik hou echt van schelden - maar het mag natuurlijk niet te bot zijn. Op zo'n moment loop ik maar gewoon even weg, twee minuten naar buiten ofzo. Het liefst zou je met glazen gaan gooien, maar dat is niet helemaal de bedoeling. Je hebt ook mensen die vanaf een afstandje hun bestelling playbacken. Dan denk ik echt: Gast…"

Laurens, 29, eetcafé 't Lieverdje

"Het is niet eens aangesproken worden - aangetikt worden vind ik nog veel vervelender. Maar als je mensen gewoon gezellig groet op het moment dat ze binnenkomen, dan ontwapen je ze als het ware al een beetje. Dan is de kans kleiner dat ze op een vinnige manier reageren. Ik heb best een sterke ruggengraat, dus als iemand mij op een vervelende manier aanspreekt, dan draai ik me om en vergeet ik dat snel weer. Ze gaan toch wel weg, je moet geen olie op het vuur gooien. Als jij heel erg op je strepen gaat staan en door alles beledigd bent, dan is de horeca ook niks voor jou. Dan heb je elke dag ruzie.

Soms is het druk in het café en dan zijn er mensen die alleen maar naar binnenkomen voor het toilet. Als je dan zegt dat er buiten genoeg openbare toiletten zijn en ze kijken je vies aan of wensen je wat toe, ja, dan is het natuurlijk wat lastiger. Wat ik dan het liefst zou doen? Ik denk niet dat dat in het artikel kan."

Evy, 24, Rembrandtcafé

"Als iemand mij in de verte ziet staan en ik ben druk aan het werk, dan moet je niet gaan lopen zwaaien. Vooral toeristen doen dat nog wel eens - het gebeurt bijna dagelijks. Dan wacht ik meestal expres een minuutje langer voor ik bij ze kom. Het ligt er voor een deel ook aan wie je voor je hebt. Kijk, als een groepje jonge gasten iets roept als 'He, schatje', dan reageer je daar natuurlijk wat bijdehanter op dan bij een oude man. Maar ik probeer gewoon netjes te blijven en me aan diegene aan te passen, je moet wel de eer aan jezelf houden."

Leo, 54, 1.99 cm, café Lange Leo

"Knippen met de vingers vind ik het allerergste. Ook 'Hé, hé, chef' vind ik niet leuk. Meestal luister ik niet eens en laat ik ze even wachten. Mensen moeten gewoon zelf nadenken en snappen dat wat ze doen asociaal is. Maar door de jaren heen leer je er wel mee te dealen. Af en toe gooi ik er een grapje tegenaan als ze weer eens met hun vingers zitten te knippen. "Wil je andere muziek, of ga je dansen?" De meesten corrigeren zichzelf wel daarna. Mensen denken al snel: hij is hier voor mij, ik betaal 'm, dus ik kan dat soort dingen maken. Dat is natuurlijk niet zo. Hier komen mensen uit alle landen van de wereld - iedereen heeft weer een eigen manier om bijvoorbeeld bier te bestellen. Je moet daar wel een beetje rekening mee houden."

Roy, 22, café de Koningshut

"Wanneer mensen binnen komen lopen zonder iets te zeggen, en meteen om een drankje vragen. Dat vind ik geen manieren. Als je een beetje opvoeding hebt gehad, dan groet je gewoon als je ergens binnenkomt. Je hebt ook vaste gasten die denken dat ze deze plek ownen ofzo. Die denken dat dit hun huiskamer is en dat ze bediend horen te worden als een koning. Dat is echt irritant.

Als iemand met een asociale vibe binnenkomt en direct vraagt om 'one coke', dan reageer ik daar meestal sarcastisch op met 'Good evening, how are you?'. Als het druk is heb ik betere dingen te doen en dan ga ik daar m'n energie niet aan verspillen. Ik weet me altijd wel in te houden, want als ik uit de band spring word ik waarschijnlijk ontslagen. Natuurlijk denk je op sommige momenten wel eens: goh, het zou heel fijn zijn als ik nu al je tanden uit je smoel zou kunnen rammen - bij wijze van, natuurlijk, in werkelijkheid reageer ik gewoon professioneel."

Jolanda, 30, Luden

"Met je vingers knippen, daar reageer ik niet eens meer op. We krijgen veel toeristen over de vloer en vooral Russen hebben daar een handje van. De eerste keer negeer ik het, maar als ze het vervolgens nog niet snappen en doorgaan, dan zeg ik iets in de trant van: "ik weet niet wat jij normaal vindt, maar hier worden we zo niet aangesproken." Daar mag je best wat van zeggen. Vaak voel je op het moment dat mensen binnenkomen al wel een beetje aan wat voor soort mensen het zijn. Ik had laatst een tafel, die zeiden geen woord en reageerden nergens op. Het enige wat ze riepen was 'bier'. Dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. Die hebben verder geen aandacht gehad."

Robin, 30, eetcafé 't Lieverdje

"De meest irritante manier om aangesproken te worden? Als het eerste wat mensen zeggen "do you have wifi" is. Mensen vragen niet eens wat we hier op de kaart hebben, maar of we draadloos internet aanbieden. Dat soort shit is gewoon apart. Zeker in de vakanties met alle toeristen, oneindig veel. Dat verbaast me echt. Ik laat dat soort dingen gewoon van me afglijden. Maar een vervelende manier van aangesproken worden blijft wel hangen. Je kan honderd leuke gasten hebben op een dag, maar dan blijf je met je hoofd toch hangen bij die ene."