De jonge wijnboeren uit het Loiredal

Bij wijn uit de Franse provincie Anjou denk je waarschijnlijk aan een slobberwijntje waar je knallende koppijn van krijgt. Maar dat is aan het veranderen: wijnmakers in het Loiredal zijn zichzelf opnieuw aan het uitvinden. In het verleden hebben ze een paar prestigieuze appellations gehad, zodat de wijnmakers erna een vrijbrief hadden. De familie Mosse bestaat al sinds ze begonnen in 1999 uit innovatieve wijnmakers.

Aan een grote eettafel zit René Mosse. Hij proeft blind de wijn die zijn zoon Joseph schenkt. Op Josephs onderzoekende blik antwoordt hij: "Hm, ja, erg goed." Er wordt inderdaad goede wijn geschonken, en allemaal van hun eigen land: een Savennières (Arena 2013), een witte Anjou (2009) en een rode Anjou (2007) die zich ergens tussen verfijnd en rustiek bevindt. De drie wijnen zijn geselecteerd door Joseph, de oudste zoon.

Het is een ontspannen familie, de glimlach van de vrouw des huizes illustreert dat mooi. Als enige vrouw op het landgoed verzorgt ze de administratie, verkoop en de wijnbouw. Iedereen in de familie heeft zijn eigen taak, maar kan overal inspringen, ze doen dit altijd al zonder hulp van buitenaf.

Vroeger hadden René en Agnés Mosse een wijnwinkel in Tours. Ze verkochten er natuurwijn, en toen de winkel sloot, was dat het soort wijn die ze gingen maken. René volgde een training in Bourgogne en ging daarna aan de slag. In 1999 kochten ze een stuk grond bij de rivier Layon.

Door wat informatie in te winnen, lukte het ze de grond een nieuw leven te geven, organisch en wel. In plaats van pesticiden, gebruiken ze hard werk in de strijd tegen onkruid. Er groeien ook nog andere planten tussen de druivengewassen. "We hebben al een keer bieslook gevonden," zegt Joseph glimlachend. Voor het voorkomen van ziektes maakt de familie Mosse een mengsel van planten, mest en silica. René vat hun methode samen: "We cultiveren de wijnstokken goed en produceren mooie druiven."

Dit mantra volgen de zonen ook – al prijken enkel de namen van de ouders op het etiket. De overdracht kwam eerder dan ze verwacht hadden, nadat René blijvend letsel opliep door een ongeluk.

René vertelt wat zijn jongste zoon zei toen hij hem vroeg of hij de wijnbouw in wilde: "Je hebt vrienden, je gooit wat flessen achterover, je bent trots op wat je doet. Dat is alles wat ik wil van het leven!" De kinderen gingen naar het buitenland om opgeleid te worden. Sylvestre ging naar Zuid-Afrika (door de hitte bracht hij zijn tijd vooral door in de wijnkelder) en Joseph ging naar Chili. Ze werkten met dezelfde druivensoorten als hun ouders – chenin en cabernet – maar dan in een totaal andere omgeving.

Sindsdien functioneert het als één groot team, met de broers als hoofd van het bedrijf, zegt Sylvestre. Gemaakt volgens het familierecept: geen toegevoegde suiker of gist, geen enzymen, geen smaakstoffen en weinig sulfiet. De druiven fermenteren op hun eigen tempo, met hun eigen gist.

Het resultaat? Wijn met karakter.

De broers respecteren het familierecept, maar "maken ook plezier", er is bijvoorbeeld ruimte voor experimenten met macération carbonique.

De helft van de tijd zijn ze in de wijnkelder, de andere helft in de wijngaard. Op deze vroege lentedag inspecteren ze de grond aan beide kanten van de Layon. Joseph en Sylvestre bekijken de schade van de nachtvorst die de regio's van de Loire en Bourgogne troffen. Door de vorst worden de knopjes van de druivenplanten zwart, "alsof iemand er met een vlammenwerper is langsgegaan," vertelt Sylvestre. De getroffen planten zullen geen druiven produceren net als "66 procent van onze gewassen," zegt de droevige wijnboer met wiskundige precisie.

Alle wijnboeren in deze regio hebben te kampen met dezelfde problemen. Gelukkig staat de familie Mosse een glorieuze toekomst tegemoet, en groeit hun publiek exponentieel.