Paul Sinha voelt zich een moderne volkszanger

Paul Sinha is met zijn perfect gearticuleerde Nederlandstalige popliedjes en aangename voorkomen het type artiest dat ooit een uitklapposter krijgt in de Hitkrant. Sterker nog, op de dag dat ik hem spreek heeft hij een interview met het tienerblaadje dat blijkbaar nog steeds gelezen wordt. Dat is als een droom voor hem, want hij was er vroeger zelf ook abonnee van. "Ik kreeg die posters nooit mooi uit het boekje gescheurd. Dan wou ik Britney Spears of Justin Timberlake aan mijn muur hangen en dan zaten er weer gaten in het midden door de nietjes."

Een half jaar nadat hij als een vrij onbekende 20-jarige artiest getekend werd door Top Notch zitten we in het kantoor van het label. Zijn singles Weekje Tenerife en Nu Gaan zijn in de tussentijd uitgekomen en klinken alsof hij dit al jaren doet. Zijn open houding tegenover de fotograaf en mij komt net zo professioneel over. Misschien heeft hij dat allemaal geleerd op de Herman Brood Academie waar hij over enkele maanden aan afstudeert. Of hij is gewoon een geboren entertainer waar labels warm voor lopen. Ik denk dat laatste. Ik vraag hem of hij zichzelf fotogeniek vindt, nadat hij zelfverzekerd de camera in tuurt. Daar antwoordt hij volmondig "ja" op.

Een beetje zelfvertrouwen mag ook wel. Hij werkt bovendien nu al samen met Anouk en wat andere muzikanten die hij nog niet bij naam durft te noemen, en voor zijn album dat binnenkort uitkomt was hij in de studio met Jack Shiraq, Tom Ferro en Reverse. Aan ambities ook geen gebrek bij Paul; hij is van plan een van de bekendste artiesten van Nederland te worden.

Ik droomde vannacht dat je op Vrienden van Amstel Live speelde. Nu ik wakker ben, vind ik dat helemaal geen gek idee.
Serieus? Ik zou daar nog niet aan toe zijn, maar ook weer wel. Op zich heb ik veel behoefte aan hele grote optredens, maar dat lijkt me nu nog wel onrealistisch. Maar over een maand kan dat zomaar veranderd zijn, als de volgende single het helemaal maakt. Maar wat grappig dat je Amstel Live zegt. Een meisje met wie ik een nieuwe clip schoot, zei tegen mij: "Je bent eigenlijk een moderne volkszanger." Dat voel ik wel.

Ik vind het ook helemaal niet gek om jou 'Nederlandse muziek' te noemen, terwijl ik dat vaak een suffe benoeming vind.
Ja precies, daar sluit ik me wel bij aan. Maar daar is het woord "modern" wel heel belangrijk. Ik zou geen volkszanger willen zijn die alleen een oer-Hollands publiek kan vermaken. Ik wil mijn publiek gevarieerd houden en ook de urban-liefhebber aanspreken.

Je komt lekker ambitieus over. Heb je ook al plannen om buiten Nederland bekend te worden?
Ja, ik ben half Engels en ik spreek de taal vloeiend. Vorige week heb ik toevallig nog wat Engelse liedjes geschreven, maar het is niet iets waar ik haast achter wil zetten of al een plan voor wil maken. Eerst komt het Nederlandse album.

Echt? Want ik zag een foto van je waarin ik een soort symboliek voor een wereldovername zag.
Nee, dat is het helemaal niet, haha. Dat was gewoon een balletje van een wereldbol die ik thuis had liggen. Ik was toen mijn eerste foto's aan het maken zodat ik op Facebook een artiestenpagina kon openen, en ik was toevallig met dat balletje aan het spelen.

Wat toevallig dat het een wereldbol was.
Héél toevallig, ja.

Heb je het gevoel dat je persoonlijk zou moeten veranderen als je zo bekend wil worden?
Nee, ik stel me precies zo voor als ik ben. Mijn liedjes zijn best zacht maar er is ook wel ergens een hardere kant. Dat betekent niet dat ik een onaardig ben of zo, maar ik merk dat er een hele tedere kant van mij naar buiten is gekomen sinds kort. Daar sta ik volledig achter want dat is onderdeel van mijn karakter. De grootste artiesten in Nederland zijn zo divers, dus ik denk niet dat ik concessies hoef te doen. Mensen moeten mij maar zo waarderen toch?

Is die zachtere kant naar boven gekomen toen je begon met zingen? In rap komt zo'n kant over het algemeen minder vaak terug.
Ja, maar ik vind rap nog steeds heel erg leuk. Ik houd ook nog steeds van opscheppen terwijl ik rap. Ik denk wel dat ik mijzelf met zingen meer onderscheid dan de rest. Ik heb daarvoor geen geforceerde karakterkeuze moeten maken, maar die zachtere kant heeft wel de spotlight gepakt. Ik vond het eerst nog eng om live te zingen, omdat ik gewend was te rappen. Een van de eerste weken die ik getekend was, vroeg Top Notch of ik wou optreden op een dakfestival in Rotterdam. Ik dacht echt: shit, ik weet helemaal niet hoe ik live moet zingen.

Rappen kan niet echt misgaan live. Zingen wel. Onder de douche ben je gewoon safe en daar maakt het niet uit als je een keer een noot niet haalt. Maar ik ben erachter gekomen dat dit tijdens een optreden ook niet uitmaakt. De ene dag zing je beter dan de andere. Shit happens. Maar ik rap ook nog gewoon op mijn album. De manier waarop ik zing is daarnaast ook nog wel rapperig. Je hoort die hiphopinvloeden in mijn flow en timing. Maar ik weet überhaupt niet meer wat rap is, veel artiesten zitten tussen rappen en zingen in tegenwoordig.

En zijn je liedjes altijd autobiografisch?
Ja, maar soms, zoals in de track 7 Dagen, zing ik: 'ze wil een papa van mij maken'. Dat is niet echt gebeurd. Ik heb niet in een situatie gezeten waarbij iemand daadwerkelijk een kind met mij wou. Dat was een overdreven manier om te zeggen dat zij toe was aan een serieuzere stap, en dat heb ik zeker meegemaakt. Ik kan eigenlijk alles wel kwijt in een nummer.

Sinds je bij Top Notch zit gaat alles vrij snel. In september kregen we een clip van een getalenteerde maar totaal onbekende gast. Nu ben je Serious Talent bij 3FM, werk je met Anouk en komt je album uit. Heb je het gevoel dat er nu veel van afhangt?
Nee, niet echt. Er hangt voor mijn gevoel niet veel meer van af dan wanneer ik één liedje uitbreng. Meer dan mijn best kan ik bovendien niet doen. Als het album flopt, maak ik er nog een die nog beter is. Als die flopt maak ik er nóg een. En als die flopt dan kap ik ermee, haha. Maar ik denk dat het album goed ontvangen gaat worden. Ik heb nog geen zin om nu al na te denken wat de gevolgen kunnen zijn.

Dat komt vanzelf wel.
Ik merk nu wel in mijn omgeving dat ik verander van een jongen die muziek maakt naar een artiest. Top Notch is best wel een bekend label en ik kwam opeens op de radio. Maar mijn vrienden en familie hadden altijd heel veel vertrouwen in mij. Op dat gebied is er niets veranderd en ik zou ook niet willen dat dit gebeurt. Maar hoe ik benaderd word door de buitenwereld is wel anders, door bijvoorbeeld mensen die vroeger bij mij in de klas zaten, mensen met wie de band wat vager is.

Beeld door Rebecca Camphens