We moeten het even hebben over deze foto van Donald Trump

We moeten het even hebben over deze foto van Donald Trump. We moeten het even hebben over elke individuele pixel van deze foto, die de aanstormende Amerikaanse president afgelopen woensdag de wereld in slingerde:

Voor zover ik kan zien, had deze foto twee hoofddoelen en één subdoel, namelijk:

1. Om een eerst stap te zetten in het gladstrijken van wat een eindeloze stroom via Twitter gedissemineerde propaganda belooft te worden in de aankomende vier tot acht jaar;

2. Om de nieuwe officiële #Inauguration emoji-hashtag te lanceren met een tweet die, aangezien Donald Trump nooit hashtags gebruikt – ik denk dat hij het symbolenmenu niet eens kan vinden op zijn telefoon – en, omdat de tekst van deze tweet relatief veel leestekens gebruikt en niet totaal krankzinnig is, waarschijnlijk is geschreven, goedgekeurd en verstuurd door een staflid, en niet door DJT zelf;

En:

3. Om aan de wereld laten zien dat, jaa-haa, hij echt wel aan zijn speech aan het werken is, hoor. Ik bedoel, ik ging altijd in precies deze pose zitten aan mijn bureautje als ik zogenaamd al uren huiswerk aan het maken was maar eigenlijk gewoon Sonic 2 zat te spelen op de Megadrive, en een ouder of ouders kwamen kijken of ik wel echt aan het doen was wat ik moest doen en niet Sonic 2 aan het spelen was op de Megadrive, en ik ze op de trap hoorde en dan snel naar m'n bureaustoel rende en in precies deze houding ging zitten, deze gekunstelde imitatie van een actieve werkhouding. Ik hield m'n schrijfblok dan precies zo. Dit ben ik, dit is mijn tienerzelf in gelooide, gerijpte vorm.

Maar de grote vraag is: wat gebeurt er eigenlijk allemaal op deze foto? Want er gebeurt een hoop. En het is hoog tijd dat we alle elementen van deze foto één voor één voorzichtig optillen, schoonvegen, eraan snuffelen, en ze analyseren, als archeologen van de toekomst die dit unieke moment in de geschiedenis proberen te reconstrueren aan de hand van één foto, deze foto, deze foto van Donald Trump die doet alsof hij zijn huiswerk maakt aan zijn bureau.

SIRI, VERGROOT:

Als je deze foto naast elke andere foto van Donald Trump legt, moet je wel tot dezelfde conclusies komen als ik, namelijk: de wangen zijn behoorlijk gladgestreken. De wallen zijn volledig weggevaagd en, zo vermoed ik, de kleur is wat gecorrigeerd om de inmiddels iconische wit-op-oranje-look die DJT de laatste tijd rockt wat te verzachten. Ik denk niet dat er computers aan te pas zijn gekomen om de hangwangen wat in te nemen, maar ik denk wel dat hij dat "SHA-BANG!"-ding doet dat we een paar jaar geleden allemaal van YouTube hebben geleerd. Het haar – en laten we wel wezen, Donald Trumps haar is een soort wandelend, levend Photoshopproject, een perfectie illusie; David Copperfield zou het Vrijheidsbeeld kunnen laten verdwijnen en dan zou het nog niet zo'n indrukwekkende truc zijn als het kapsel van Donald Trump – heeft een paar extra plukjes gekregen hier en daar, denk ik. Niet veel, maar wel wat.

Luister, als ik zeventig jaar oud was, zou ik mijn team ook vragen om mijn persfoto's te airbrushen voordat ik ze de wereld in stuurde. Daar ga ik niet over liegen. Maar als ik een miljonair of miljardair was en een heel persteam tot mijn beschikking had, zou ik iemand inhuren om het ook echt goed te doen. Ik zou geen broddelwerk tolereren op mijn horloge, op mijn gezicht.

Hoe dan ook, ik weet zeker dat een gast die z'n akkoord heeft gegeven aan wat eruitziet als een haastklus van een gestreste vormgevingstagiair Amerika weer groots gaat maken. USA! USA!

Hoe weet ik dat er niets op dat kladblok staat als ik de pagina niet kan zien? Hoe kan ik er zo zeker van zijn dat er geen letter op dat papier staat? Nou:

Je houdt een kladblok alleen maar zo vast als er geen plannen op staan voor de toekomst en je dat feit probeert te verbergen voor het Amerikaanse volk, of als je een proefwerk hebt en niet wil dat je klasgenoten bij je afkijken. Tenzij DJT zijn inauguratiespeech aan het schrijven is in de vorm van een reeks multiplechoicevragen, lijkt de eerste optie mij de meest waarschijnlijke. Aanvullende aanwijzingen: die pen halverwege de pagina, precies in het midden, waar niemand ooit op natuurlijke wijze een pen heeft gehouden; dat dit het eerste blaadje van het schrijfblok is, wat suggereert dat er geen kladversies aan vooraf zijn gegaan; en wacht eens even, waarom heeft een miljardair geen fraai leren notitieboek bij de hand? Zelfs ik heb een leren notitieboekje bij de hand, en ik ben niks. Moest Donald J. Trump door de laatjes achter de receptie van Mar-A-Lago graaien op zoek naar iets om op te schrijven, zoals ik doe elke keer als ik een vergadering in wordt getrokken en vrij zeker ben dat ik ontslagen ga worden, en dan maar een kladblok meeneem zodat ik er professioneler uitzie?

Jij kan nou wel zeggen dat er net buiten beeld níet drie ongelofelijk harige kerels in vergeelde handdoeken samen lekker zitten stomen, maar dat geloof ik niet. Er staat sowieso een grote kale gast heel, heel fanatiek zijn ballen af te drogen in dezelfde ruimte waar deze foto is genomen. En dan bedoel ik: fanatiek. Alsof hij wil dat ze eraf vallen.

Ik heb nog nooit een beeld zo boos naar een mens zien kijken. Ik wist niet eens dat beelden boos konden worden. Maar kijk eens aan, dat adelaarsbeeld is fucking woedend.

Ik vertrouw dit tegeltje voor geen meter. Ik heb een paar nerds die vroeger Latijn hadden gevraagd wat erop staat, en blijkbaar is het "PLVS VLTRA" – hoewel de "r" eruitziet als een "p", ik weet het – wat I) het motto is van Keizer Karel V, de Rooms-Duitse keizer en koning van Spanje, II) Latijns is voor "plus ultra," wat zoveel betekent als "steeds verder" en III) als motto aangaf dat Spanjes ambities verder reikten dan haar eigen landsgrenzen, staat hier, en Karel de hele wereld wilde overnemen.

"Je bent nu echt veel te diep aan het nadenken over een tegeltje. Een tégeltje." – Jij.

En, oké, daar heb je wel een punt. Maar kom over drie jaar maar bij me terug, als Mexico in brand staat. Dan zullen we nog weleens zien wie dit tegeltje te serieus nam.

We zijn zo makkelijk over deze frase heen gestapt, omdat we te druk waren met kijken naar Trumps gladde ogen/adelaar des doods/betraptescholierenpose om op te merken dat hij zijn protserige villa in Florida het "Winter White House" noemde, wat niet echt een ding is. Ja, degene die het oorspronkelijk bouwde, hoopte dat het op een dag een winterresidentie voor presidenten zou worden, maar geen enkele president heeft er ooit overwinterd, en toen kocht Donald Trump het in 1985. Het Witte Huis is het Winter Witte Huis. Ik bedoel, ik bewonder DJT's poging om van het presidentschap een soort parttime zomerbaantje te maken, maar nee. Ik ben bang dat je de komende vier jaar elke dag president moet zijn. Dat zijn de regels. Je kan niet zomaar een ander Wit Huis nomineren om in te schuilen als het je te koud wordt in Washington.

Waarschijnlijk niet! Maar wiens terroradelaar is dat dan?!

Dus wat kunnen we leren van deze foto, deze foto van Donald Trump? Ten eerste: hij heeft een beter photoshopmannetje nodig. Ten tweede: hij moet z'n eigen bureau kopen. Ten derde: beter schrijfgerei. Vier: iemand moet echt eens een uurtje vrijmaken en deze man leren typen op een computer, want dat is een veel efficiëntere manier om een inauguratiespeech te schrijven. Vijf: vanaf vanavond zal deze man – deze man die een tweet de wereld instuurde om ons ervan te overtuigen dat hij zowel een bureau heeft als er regelmatig achter gaat zitten om op een notitieblok te schrijven, en daarin faalde – de machtigste man ter wereld zijn.

Proost, jongens, op het einde van de wereld!

Volg Joel Golby op Twitter.

1. Ik denk hier vaak over na. In mijn hoofd vergelijk ik DJT's tweets regelmatig met mijn eigen tweets. En ik zou zeggen dat, misschien, van ongeveer elke honderd tweets die ik verstuur, er een dikke typefout of misplaatste komma in eentje zit. Dat lijkt mij, in ieder geval voor iemand die z'n brood verdient met woorden op een toetsenbord tikken, een redelijk normale score. Maar Donald Trump — vanaf vandaag een van de belangrijkste wereldleiders — heeft een foutmarge van rond de vijf procent. De tweets die hij zelf schrijft zijn een puinhoop. In de aanloop naar de verkiezingen werd het zo gortig dat zijn campagneteam zijn eigen wachtwoord veranderde.

Deze man kan nog geen tweet schrijven, maar heeft straks wel de nucleaire codes in handen. Maar goed, dat geeft niet. Ik ben al jaren klaar om te sterven. Maar de rest van jullie – mensen met een doel in het leven, mensen met ambitie, mensen met potentie – man. Man, man, man. Als ik jullie was, zou ik echt pissig zijn dat dit is hoe de mensheid na al die eeuwen aan zijn einde komt. †

† Ha, oké, ik krijg nu al veel reacties op deze voetnoot. Veel kritische stemmen die zeggen: "Maar Donald Trump is zeventig jaar oud! Verwacht je nou echt dat hij de technologie en woordenschat van de youth gebruikt? Kom op, man. Heb je jouw oma weleens in de weer gezien met de videorecorder? Denk je dat zij een tweet zou kunnen versturen? Wil je dat zij een tweet zou versturen? Nee! Laat die gast met rust!" En dan moet ik toegeven dat nee, ik wil niet iemand die al niet met de videorecorder kan omgaan dwingen om te tweeten. Maar ik zou diegene ook niet minimaal vier, maximaal acht jaar als president willen. Ik heb gewoon het sterke vermoeden dat Donald Trump niet weet hoe hij zijn telefoon moet opladen zonder dat Ivanka hem helpt, en daarom – en alleen daarom! – zou hij niet de machtigste man op de aardkloot moeten zijn.‡

‡ Dat gezegd hebbende, als Donald Trump erin zou slagen om een soort technologische test af te leggen (ik zie dit voor me als een soort gameshow) – een videorecorder programmeren om een aflevering van Friends op te nemen, een USB-toetsenbord verbinden aan een laptop, of één Uberrit bestellen, en dat allemaal binnen, pak 'm beet, een uur – dan neem ik het allemaal terug en zal ik hem tot in de eeuwigheid steunen. Omdat ik weet dat het hem niet zal lukken.