Identiteit

Foto’s van de piepkleine gaybars van Tokio

Alle foto’s door de auteur

De buurt Shinjuku 2 Chome beslaat twee kleine straatblokken in Tokio, en schijnt de hoogste concentratie gaybars ter wereld te hebben. Maar in tegenstelling tot de grote, flitsende clubs die je in Europa en de Verenigde Staten vindt, zijn de homobars in dit district klein en intiem, hebben ze vaak een bepaald thema of stijl, en passen er meestal niet meer dan tien mensen in.

Elke bar wordt gerund door een zogenaamde ‘mama’, vaak de eigenaar en barman, en degene die het thema van zijn microbar kiest. Sommige kroegjes in Shinjuku 2 Chome zijn ingericht om een clientèle aan te trekken met specifieke seksuele voorkeuren, zoals BDSM-liefhebbers of exhibitionisten. Andere richten zich op een hobby of gedeelde interesse, zoals J-pop of sport.

Videos by VICE

In sommige bars is de ruimte zo klein dat het vaak makkelijker is om te zien op welke subcultuur de bar zich richt door naar de klanten te kijken, dan naar het interieur; de klanten hebben dezelfde kapsels of lichaamsbouw, of iedereen lurkt aan z’n drankje door een gaatje in hun leren sm-maskers.

Tijdens een recent bezoekje aan Shinjuku 2 Chome interviewde ik een paar bareigenaren over hun minikroegjes om erachter te komen hoe hun drankhol zich onderscheidt van de andere piepkleine barretjes.

Bar: Bumpy
Eigenaar: Arata
Thema: Geen

Arata groeide op in Kioto. Zijn ouders gingen veel om met kunstenaars en wetenschappers — voor hem was het heel normaal dat er ‘s avonds geologen, schrijvers, schilders en muzikanten langskwamen om te drinken en te praten. Met zijn bar wil hij iets soortgelijks creëren, en een soort familie van gelijkgestemden vormen.

Toen hij in de twintig was, feestte Arata veel en ging hij vaak naar dragshows in Osaka. Op zijn 39e kreeg Atara transversale myelitis (ruggenmergsontsteking), waarna hij besloot om een kleine bar te openen zodat hij meer tijd met zijn vrienden kon doorbrengen. Bumpy is 2,75 meter bij 2,75 meter en heeft plaats voor zes mensen. De bar is zo klein dat iedereen moet opstaan als een klant die aan het einde van de bar zit naar de wc moet. De bar heeft geen thema, maar trekt veel bears en bear-liefhebbers aan.

Bar: Donpan
Eigenaar: Hideki
Thema: platteland

Hideki groeide op in Akita, op het platteland in het noorden van Japan, maar verhuisde elf jaar geleden naar Tokio. Hij werkte overdag als elektricien, en stond ‘s avonds achter de bar bij het café van een vriend. Na een tijdje besloot hij dat hij zijn eigen gaybar wilde openen, en in juni ging Donpan open. Hij beschrijft zijn huidige baan als zijn “roeping”.

Zijn microbar is ongeveer 3 bij 3,5 meter, en er passen negen mensen in. De bar is in plattelandsstijl ingericht, en aan de muur hangt vooral volkskunst. Hideki wil dat zijn bar ontspannen en huiselijk voelt, en een oase van rust in de drukke straten van Tokio is.

Zijn ouders en zus zijn pas nog naar Donpan gekomen, en zeiden tegen de jonge bareigenaar dat ze zijn beslissingen steunen, hoewel ze eerder zijn homoseksualiteit nog veroordeelden. Hideki zegt: “Mijn vader stuurt me nog meer volkskunst van thuis zodat deze plek er nog meer uitziet als het dorp waar ik opgroeide.”

Bar: Dock
Eigenaar: Yoshino
Thema: Sake en cruising

Yoshino is al dertien jaar de eigenaar van de beruchte cruisingbar Dock, maar toen hij in de twintig was zag zijn leven er heel anders uit. Yoshino werkte toen als computeringenieur en had twee peperdure sportwagens in z’n garage staan. Uiteindelijk raakte z’n carrière in het slop en verloor hij alles, waarna hij zelfmoord probeerde te plegen. Hij zegt dat de voormalige eigenaar van Dock zijn leven veranderde door hem een baan aan te bieden. “De vorige mama reikte me de hand toen ik diep in de put zat, en redde me.”

Dock ging open in 1999 en Yoshino is de “derde-generatiemama” van de microbar. Hij denkt dat er teveel gaybars in de buurt zijn die alleen maar schochu (Japanse wodka) schenken, en niet genoeg bars die goede sake hebben. Zijn doel is om ervoor te zorgen dat zijn bar propvol zit met “erotische energie, naakte mannen, en de beste selectie sake in de buurt”.

Bar: Cream
Eigenaar: Fujio
Thema: Gelijkheid

Fujio droomde er altijd al van om in de grote stad te wonen, en verhuisde op zijn zeventiende naar Tokio. Hij opende zijn bar Cream zeven jaar geleden.

De binnenkant van Cream is volledig wit geschilderd, en is een stuk lichter dan de meeste bars in de buurt. Gaybars in Shinjuku 2 Chome zijn soms een letterlijke “kast”, vindt Fujio, waar mannen die niet uit de kast zijn zich kunnen verstoppen voor hun dagelijkse levens.

Fujio gelooft in “letterlijke gelijkheid”: het maakt niet uit wie zijn klanten zijn of wat ze doen, hij begroet ze allemaal op dezelfde manier. “Iedereen is hier gelijk, het maakt niet uit wat voor baan ze hebben,” zegt hij. “Advocaten, politieagenten, graphic designers, muzikanten, ze betalen allemaal dezelfde prijs van dertien euro per drankje.”

Bar: Gai’s Bar
Eigenaar: Gai
Thema: Voor iedereen

Gai is naast bareigenaar ook acteur. Hij gelooft dat veel Japanse bedrijven discrimineren tegen homoseksuele mensen, en is een fervente supporter van het homohuwelijk. Maar hij vraagt zich ook vaak af waarom mensen wel kunnen trouwen, terwijl er nog zo’n taboe rust op uit de kast komen.

Alle geslachten zijn welkom bij Gai, en in zijn bar zitten mannen, vrouwen, transgenders, oude mensen en jonge klanten vaak gebroederlijk naast elkaar.

Gai heeft een partner waarmee hij al 22 jaar een relatie heeft. Gai’s familie weet dat hij homo is, maar zijn partner houdt zijn leven in Shinjuku 2 Chome verborgen voor zijn familieleden.

Bekijk meer werk van Kaz op zijn website.