Verveling is verboden op het nieuwe feest van Gladde Paling

Twee jaar verplicht thuisblijven met het internet als bron van vermaak doet vreemde dingen met je smaak. Mijn meest beluisterde Spotify-artiest van dit jaar was bijvoorbeeld Jean Baptiste Lully, die ik vooral in de eerste maanden vrijwel non-stop op had staan. Ik kon maar geen genoeg krijgen van de bombastische koren en de klavecimbeldeuntjes van de hofcomponist van Lodewijk de Veertiende, die in 1687 tragisch stierf aan een infectie nadat hij zijn dirigeerstok iets te woest in zijn eigen voet had geplant. Een heleboel andere mensen raakten in de ban van de wat nieuwere muziek van Gladde Paling en Vieze Asbak, die verwarrende collages maken van onder andere treinomroepers, computerspel-soundtracks en korte salvo’s van hele harde beats uit verschillende genres. Afgelopen weekend lanceerde Gladde Paling zijn nieuwe feestconcept “Vissa” in 013 te Tilburg. Ik ging erheen om de hype te begrijpen en mensen te ontmoeten die kennelijk in een extreem ander algoritme geschoten waren dan ik. 

Voor de muziek van Gladde Paling en Vieze Asbak (en hun collega-producers als Opgekonkerd en Natte Visstick) heb je geen aandachtsspanne nodig en het klinkt alsof die door een voor TikTok geoptimaliseerde AI gemaakt is. Verscholen achter hun aliassen vergaarden ze miljoenen streamsessies, terwijl de anonimiteit de hype nog extra versterkte. In juni van dit jaar draaide Gladde Paling als verrassingsact op het enorme Belgische drum ‘n bass en dubstep-festival Rampage, waarna muziekblad UKF zich afvroeg wie dit in godsnaam was. In een interview met 3voor12 later dit jaar onthulden de producers hun identiteit gedeeltelijk. Vieze Asbak (20) bleek opgeleid tot pedagogisch medewerker, en Gladde Paling (24) een gesjeesde IT-student, die zijn samples onder andere van cd-roms uit de plaatselijke kringloopwinkel haalt. Daarna kwamen ze ook in Nederland op allerlei radiostations voorbij en schreef zelfs de Linda een stuk over hen, getiteld “Dit is waarom je kinderen het ineens hebben over ‘natte visstick’ en ‘gladde paling’”. De artikelen roepen allemaal het beeld op van mysterieuze zolderkamerproducers die plotseling uit de krochten van internet tevoorschijn zijn gekomen.

Als ik na een lange tocht over glibberige wegen arriveer bij een uitverkocht 013, ontdek ik een biografisch detail over Gladde Paling dat voor mij een hoop verklaart. De programmeur van het poppodium, Daniël Nagelkerke, vertelt me dat Gladde Paling in Tilburg woont. Die Brabantse stad is een paradijs van vervreemdende alledaagsheid, waaruit een rijke traditie van absurdisme is voortgekomen. Gummbah komt uit Tilburg, de J. Kessels-boeken van P.F. Thomése spelen zich af in Tilburg en op één van de rotondes staat een kunstwerk van John Körmeling in de vorm van een gigantische, ronddraaiende doorzonwoning.

Het is niet vreemd dat juist tegen dit decor de muziek ontstond die de sleur van de pandemie bij uitstek verdreef. “Bij de meeste tenten in Tilburg staan rijen en er is alleen maar kutvolk binnen. Op deze avond kun je tenminste lachen,” zal één van de bezoekers van het feest die avond uitleggen als ik vraag wat hem hier brengt. Daarna biedt hij me gastvrij een Schrobbelèr aan, de lokale likeur. Ontsnappingsdrang zit hier diep in de cultuur. Het valt me verder op dat veel mensen die ik spreek helemaal niet de tiktokverslaafden zijn die ik verwacht had aan te treffen. De meme-achtige liedjes blijken ook gewoon in analoge vriendengroepen rond te gaan, er zijn veel mensen uit de drum ‘n’ bass-scene en onder hardcoreliefhebbers is dit een welkom uitstapje.

De programmeur neemt mij en fotograaf Raymond later op de avond mee naar de backstage voor een korte meet & greet met Gladde Paling. Daar is iemand met een krullende pruik bezig zich in een kerstmanpak te hijsen, en in de hoek ligt een opblaaspop. “Voor onze act,” zegt een lid van drum ‘n’ bass-collectief Noodsignaal er maar even bij. Er loopt ook iemand rond in zijn ondergoed die niet van plan lijkt daar nog iets overheen aan te trekken. “Ze gaan me straks kaalscheren op het podium,” zegt hij triomfantelijk. Gladde Paling zelf, die over een kwartier zou moeten beginnen, schijnt een verkeerde deur te hebben genomen en nu opgesloten te zitten in de andere zaal, waar een feest met Hollandse hits aan de gang is. Een beetje verwilderd komt hij even later aangelopen. Hij draagt een T-shirt met daarop het soepblik van proto-memelord Andy Warhol. Als ik vraag of Gladde Paling Tilburg een inspirerende stad vindt zegt hij: “Nou ja, inspirerende stad, dat is meteen wel iets heel groots. Maar ik heb het hier naar mijn zin.” 

De muziek van Gladde Paling wordt wel omschreven als meme ‘n’ bass en die van Vieze Asbak als memetechno, maar tijdens hun gezamenlijke set komt er tussen de lullige fluitjes en draaiorgels minstens zoveel terrorcore, speedcore en gabber tevoorschijn. Ook al hun hits komen voorbij. Sprinter/intercity van Gladde Paling bijvoorbeeld, waarin hij de tonen van de NS-omroep laat klinken als een David Lynch-soundtrack. En Samen naar de Aldi van Vieze Asbak, waarin een robotstem een zeer menselijke tragedie vertolkt door te zeggen: “Toen ik acht jaar oud was heeft mijn moeder me achtergelaten bij de Aldi”.

Ook draaien de twee de samenwerking van Gladde Paling en Joost Klein, het Wilhelmus en een remix van “Heroïne” van de Tilburgse band Doe Maar. Ondertussen worden wij, de “gekke partyfamilie”, opgezweept door de als kerstman verklede MC. De jongen uit de backstage wordt inderdaad kaalgeschoren, waarna zijn kapper zich ontpopt tot een acrobaat die zeer verdienstelijke salto’s maakt. Je krijgt, kortom, geen nanoseconde de tijd om je te vervelen. Er worden veel moshpits gebouwd en er wordt gecrowdsurft. 

De volgende act is Noodsignaal, en de avond zal worden afgesloten door De Dronken Tor, een pseudoniem van uptempo-act Angernoizer, zo laat ik me vertellen door een aanwezige hardcorefan. Gladde Paling geeft na afloop van zijn show vanaf het podium een hand aan al zijn euforische fans, en gaat met ze op de foto. Het succes van deze muziek lijkt een onverklaarbare gril van het internet, maar blijkt offline en op goede speakers een zeer vanzelfsprekend avondvullend programma. 

Op 6 januari gaat Vissa op tour naar de Melkweg Amsterdam, en met Koningsnacht volgt een nieuwe editie in 013.